Vertel je als aspirant-immigrant eerlijk je identiteit aan de IND als je asiel aanvraagt? Je zou wel gek zijn.

Een asielverzoek leidt maar al te vaak tot een kat- en muisspel tussen de IND en de asielaanvrager. De asielaanvrager mag alles uit de kast halen om zijn asielverzoek geaccepteerd te krijgen. De IND heeft de taak om bewijs te verzamelen als ze de asielaanvraag niet gerechtvaardigd vindt. Het betrappen op leugens leidt als regel terecht tot afwijzing van het asielverzoek.

Valse naam
De moeder van de Armeense kinderen loog over haar identiteit door een valse naam op te geven. Of ze ook andere leugens heeft gebruikt bij de motivatie van haar asielverzoek zullen we nooit precies weten. Zeker is echter dat ze ook gelogen heeft over de aanwezigheid van haar ouders in Nederland die al eerder verblijfsrecht hadden gekregen. In alle discussies over deze affaire is het verblijf van haar ouders in Nederland buiten beeld gebleven. Pas op het allerlaatste moment werd bekend dat de kinderen, na weggelopen te zijn, in Nederland verblijvende grootouders hadden. Dat de betrokkenen zelf, evenals hun helpers en belangenbehartigers, deze omstandigheid zorgvuldig uit het beeld hebben gehouden is verwijtbaar. De interessante vraag is nu, vanwaar al die leugens en geheimzinnigheid?
Het motief van de moeder kan achteraf verklaard worden door haar wens om met haar ouders verenigd te worden. Niet onbegrijpelijk, maar daar is geen reden in te vinden om een asielverzoek toe te wijzen. Gezinshereniging in deze zin geldt uitsluitend voor minderjarigen. Er zijn zeker een paar duizend vluchtelingengezinnen in Nederland waarvan de volwassen kinderen elders verblijven en geen recht hebben op gezinsvereniging.

Leugens
Die regels golden ook voor de moeder en het is zeker dat ze dat heeft geweten. De reden om een valse naam aan te nemen was om te verbergen dat ze hier familie had en de op haar van toepassing zijnde regels over gezinshereniging wilde ontwijken. Om dat spel vol te kunnen houden heeft ze bij haar asielverzoek feiten en omstandigheden aangevoerd die haar zelfstandig recht zouden kunnen geven op asiel. Die zijn onvoldoende gebleken. Haar asielverzoek werd afgewezen. Acht rechtszaken die daarna plaats vonden wijzen op de vastbeslotenheid van de moeder om voor asiel in aanmerking te komen. Zo wees ze bij een van de hernieuwde asielaanvragen op onoverkomelijke fysieke problemen. In acht rechtszaken werd alles herhaaldelijk afgewezen. Dan blijft er nog maar één middel over: zet de kinderen in.

Geworteld zijn is geen argument
Het ‘geworteld’ zijn van de kinderen werd het publicitaire schaakstuk om de zorgvuldig te achten rechtsgang te verslaan. Het werd een emotionele achtbaan, waarin half Nederland zijn gezond verstand verloor. Bij enig nadenken had dat argument kritisch onder handen kunnen worden genomen. Duizenden ‘gewortelde’ kinderen krijgen te maken met ontworteling die wél acceptabel wordt geacht. Ouders die emigreren, als expat elders gaan leven of terugkeren naar het land van herkomst brengen hun kinderen in een situatie waarbij ze alles wat ze dierbaar is moeten achterlaten en voor een nieuw begin in een vreemde omgeving staan. Kinderen kunnen dat na verloop van tijd als regel ook goed aan.

Leugens en hun gevolgen
De moeder heeft anderen verleid om mee te gaan in leugens en bedrog. De helpers en belangenbehartigers zien haar niet als een frauderende asielzoekster en helpen haar mee in het schaakspel om het systeem te verslaan. Het doel heiligt daarbij de middelen. Dat zet het systeem op achterstand omdat ze vanwege allerlei regelgeving gebonden is aan zorgvuldigheid, privacybescherming en moet daarom afzien van publieke tegenzetten. Uiteindelijk was het niet de geworteldheid van de kinderen die de doorslag gaf bij het toepassen van de discretionaire bevoegdheid. Het was de dreiging van de moeder om zichzelf iets aan te doen als de kinderen op het vliegtuig zouden worden gezet. Dat is chantage waar geen kruid tegen gewassen is en de staatssecretaris schaakmat zette.
Was het wederom een leugen? De moeder ontkent in een interview dat ze daarmee heeft gedreigd. Als dat klopt zijn het de helpers en belangenbehartigers die dat ultieme middel hebben aangewend.
Inmiddels hebben medewerkers van de IND hun ongenoegen geuit bij de gang van zaken. Ze vrezen precedentwerking. De gang van zaken moedigt anderen aan om hetzelfde pad op te gaan. Ze wijzen ook op het verlies van motivatie omdat ze vaak beslissingen moeten nemen omdat de wet dat voorschrijft en dat soms hard vinden.

Asiel aanvragen betekent dat je een risico neemt. Dat risico moet bij de aanvrager blijven. Afwijzing betekent ongemak. Als je dat ongemak handig uitspeelt krijg je altijd helpers en belangenbehartigers achter je die niet doorzien dat ze worden gemanipuleerd. Het zijn regelgeving, zorgvuldigheid en gezond verstand die beslissingen moeten schragen. Die blijken te kunnen worden uitgeschakeld door een emotionele oproep die door de media worden gesteund en dat is het probleem dat moet worden opgelost. Zonder hardheid kan geen enkel beleid gehandhaafd worden en wordt de deur open gezet naar anarchie. Er zal altijd ongemak zijn. In de asielindustrie wordt al genoeg gelogen. De leugens in een enkel geval voorbij zien betekent dat ze ook in andere gevallen geaccepteerd zouden moeten kunnen worden.

Op naar het kinderpardon.

---

Dit artikel verscheen eerder op Peter´s Blogboek