Veel vrouwen blijken op straat en in het openbaar last te hebben van intimidatie middels sissen en nafluiten.

De NOS schrijft er over:

Twee op de drie jonge vrouwen (tussen de 12 en 25 jaar) zijn tussen 2020 en 2021 lastiggevallen op straat. Dat meldt het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS), dat straatintimidatie voor het eerst landelijk heeft onderzocht. De helft van de meisjes en vrouwen werd ongewenst nagefloten op straat. Een kwart werd bovendien weleens achterna gelopen of achtervolgd. Deelnemers aan het onderzoek konden aangeven of zij in de 12 maanden daarvoor te maken hadden gehad met straatintimidatie. Jonge vrouwen tussen de 18 tot 21 jaar ervoeren dit het meest. Maar ook tieners tussen de 14 en 18 jaar werden slachtoffer; van hen zegt 70 procent op straat lastiggevallen te zijn.

Maar ook mannen hebben er mee te maken.

Ook mannen krijgen te maken met straatintimidatie, zo staat in het onderzoek. Van de jongens en mannen tussen de 12 en 25 jaar is één op de drie in 2020 en/of 2021 op straat geïntimideerd. Naroepen komt hierbij het meest voor: ongeveer één op de vijf jongens en mannen maakt dit wel eens mee, van hen wordt 39 procent geïrriteerd of boos.

Wat niet wordt vermeld (of is onderzocht) is het verschil in intimidatie waarmee de seksen te maken hebben. Maar de cruciale alinea’s uit het NOS-bericht, zijn wat mij betreft echter:

Jonge vrouwen krijgen het vaakst te maken met nafluiten, gesis of geroep. Een derde van de vrouwen naar wie gesist of gefloten is, voelde zich op het moment dat het gebeurde onveilig of bang. Van de vrouwen die werden achternagezeten of achtervolgd, ervoer 85 procent gevoelens van angst en onveiligheid.

In niet-stedelijke gemeenten krijg vrouwen hier minder mee te maken (55 procent). In ‘zeer stedelijke gemeenten’ krijgen vrouwen het meest te maken met straatintimidatie (75 procent). In de vier grote steden Amsterdam, Rotterdam, Den Haag en Utrecht geeft gemiddeld 77 procent van de jonge vrouwen aan op straat lastiggevallen te zijn.

Het gedonder zit hem dus in de grote steden. Geen verrassing. Zo liet ik vorig jaar al zien dat een campagne in Rotterdam uiterst omzichtig vermijdt het woord allochtoon, of suggesties in die richting te gebruiken. Niet dat je het er niet direct uithaalt, schreef ik ook:

Vanzelfsprekend heeft de staatsomroep het niet over allochtonen en autochtonen, maar het artikel laat weinig aan de verbeelding over, De foto’s van aan de campagne deelnemende slachtoffers is duidelijk, de andere kant wordt vertegenwoordigd door verhalen over sissende mannen.

Het probleem wordt weinig benoemd, want bij een politieman hoef je er niet mee aan te komen. Je mag blij zijn als je dan niet wordt genoteerd als racist. Aangifte doen van intimidatie op straat wordt zo een exercitie in overheidsintimidatie. Dat dit het probleem niet verhelpen zal wil er maar niet in.

---

Meer over de intimidatie van vrouwen en de omgang er mee vindt u hier.