Vrijheid van godsdienst
Toon Kasdorp over de vrijheid van godsdienst. En hoe die term meer wederkerigheid uitdrukt dan je verwacht .
Volgens Job Cohen, indertijd burgemeester van Amsterdam, hoeft een Mohammedaan een vrouw geen hand te geven wanneer zijn godsdienst hem dat verbiedt. En of die hem dat verbiedt beslist hij zelf.
Er zijn hierbij drie normen die botsen. Dat is in de eerste plaats een fatsoensnorm en dan de norm van de gelijkheid van vrouw en man en tenslotte de godsdienstvrijheid. Onze rechtsstaat handhaaft alleen de beide laatste normen en volgens Cohen was het de vraag of die hierbij wel in het geding waren. Per saldo meende hij van wel en ook dat daarbij de gelijkheid moet wijken voor de godsdienst.
We hebben die strenge Mohammedanen juist in huis gehaald, vond hij, om de groepen rechtgelovigen te kunnen bereiken die anders buiten de gemeenschap blijven en daar moeten we wat voor over hebben. Als dit de prijs is die we moeten betalen, dan moet dat maar en daar moeilijk over doen betekent dat we geen oog zouden hebben voor de praktijk.
De gemeentevergadering wordt hier in Nederland, in plaatsen waar streng gelovigen de meerderheid hebben, zoals in Elspeet of op Urk, wel eens geopend met een gebed. Dat is in strijd met de vrijheden van anderen, maar als je verstandig bent, maak je daar geen punt van. Het is daarmee nog geen algemene regel: botsingen van normen hoeven niet altijd dezelfde uitkomst te hebben.
Deze gedachte van de oud burgemeester vind ik wel te volgen, maar terecht zei de interviewer Van Ingen daarover: uitspraken van de burgemeester hebben niet alleen betrekking op concrete situaties, ze stellen ook een norm. Wanneer het gaat om gemeentefunctionarissen is het niet alleen maar een kwestie van fatsoen, maar ook een zaak van gemeentepolitiek. Toestaan aan beambten om geen hand te geven aan vrouwen is het stellen van een verkeerde norm, een mohammedaanse norm. We willen in Amsterdam graag goede normen houden en als Nederlandse vrouwen zich aan moeten gaan passen aan de normen van het Midden Oosten is dat niet iets waar we blij van kunnen worden.
Godsdienst, dat doe je maar achter de voordeur, in het openbare leven moet je andere mensen er niet mee lastig vallen.
Het is een mensenrecht om gevrijwaard worden voor de godsdienst van anderen.
Dit artikel verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp
Het bashen van Christenen is mede door links ingefloten blijkbaar prima. De islam bashen daar durft men niet aan wegens het geheime bondgenootschap dat de linksen met de islam hebben en wegens de gedeelde belangstelling voor perversiteiten als pedofilie en beiden hebben veel belangstelling voor dictatoriale systemen.
Vrijheid van Godsdienst is al te vaak een excuus om jezelf en de groep ‘boven’ de wet te plaatsen. Dat is in een open samenleving ongewenst. Voorbeeld: ik heb een specifieke geloofsovertuiging: “alle overheidsbelastingen zijn on-chistelijk ; ik betaal dus geen belastingen. Nooit niet. En natuurlijk moet overheidsdienaar Job mijn geloofsovertuiging respecteren en geen belasting heffen (door diezelfde overheid!” Wordt wordt er lid van mijn religie!?
Er zijn twee zaken: overheid – inclusief de rechtspraak – dient in ons soort samenlevingen kerk en staat strikt te scheiden: geen voorkeursbehandeling, geen subsidies, gelijke weten en normen.
vrijheid van Godsdienst kan uit onze grondwetten verdwijnen; immers als je vrijheid van meningsuiting en vrijheid van vereniging en vergadering garandeert dan is het formuleren van “godsdienstvrijheid” overbodig en leidt onvermijdelijk alleen maar tot boven de wet plaatsen. Want iemand moet nu gaan uitmaken wanneer er sprake is van een religie en wanneer niet.
Het heeft mij altijd verbaasd dat de gelovigen hun “geluk”, wat niet aan hun te zien is, zo graag opdringen aan anderen die daar heel vaak niet van gediend zijn. Ze kunnen het blijkbaar niet opbrengen om te wachten tot een ongelovige heel misschien wel belangstelling heeft voor hun “geluk” de wereld zou er een stuk gelukkiger uitzien als de een de ander met rust laat.
Het mohammedanisme is geen godsdienst,
maar een “uber-mensch” [ suprematistische ]-
en “blut & boden” [ “islamitische” grond ] – doktrine.
vervolg 1:
Verder is dat mohammedanisme: exclusivistisch [ sluit alle anderen uit ],
drijft op een maffia-mentaliteit, en op terreur-praktijken.
vervolg 2 en slot:
Wie dat mohammedanisme uitgebreid en diepgaand bestudeert,
zal mijn diagnoses beamen.