Wanneer ben je vooringenomen over roken? Die op zich interessante vraag komt nu in Den Haag aan de orde.

Waar begint vooringenomenheid? Als ik het goed vertaal (hetgeen je bij juristen altijd nog maar moet afwachten), dan vind Mr. B. Ficq dat iedereen – die niet genegen is het met haar standpunten eens te zijn, maar slechts door wettelijke belemmeringen haar geen gelijk geven kan – een bevooroordeeld persoon is.

Advocaat Bénédicte Ficq beschuldigt rechter Jan Wolter Wabeke van het gerechtshof in Den Haag van vooringenomenheid als het gaat om roken. Hij zou zich daarom als voorzitter van de zittingscombinatie niet mogen buigen over de zaak tegen de tabaksindustrie, aldus Ficq. Woensdag begint de behandeling van de zaak.

Als Wabeke het soort roker is als ik: sigaren roken tot je er bij neervalt, maar soms sla je om persoonlijke redenen een paar maanden over, dan is hij inderdaad niet het soort rechter waar Ficq naar verlangt. Ficq wil iemand die volledig meedenkt in slachtofferschap. Eigen verantwoordelijkheid? Dat zijn mensen die niet hebben begrepen dat het allemaal maatschappelijk is bepaald, wat je zegt en wat je denkt en daarom wat je doet.

Dat het altijd de schuld van iemand anders is, en dat die iemand er voor dient te betalen.

Ik noem dat de individualistische variant van het cultuurmarxisme – het privé-probleem van een lid van het collectief wordt alsnog ten dienste van de klassenstrijd ingezet. Het persoonlijke is politiek, zeiden de feministen daarover. Daarmee overigens ook demonstrerend dat feminisme en cultuurmarxisme de neiging hebben zich in elkaars verlengde te bewegen. Hoe ziet Ficq dat zelf? Ze hoorde dit van een kennis, en:….

“Toen ik dat hoorde, kon ik mijn oren niet geloven. Dit is namelijk het hart van de zaak. Als dat dan de opvatting is van de voorzitter die de zaak behandelt, is de schijn van vooringenomenheid gepasseerd en kunnen wij wel inpakken met onze argumenten. Zeker omdat hij het volgens mijn bron ook zei op een neerbuigende toon.”

Meer aanknopingspunten dan die neerbuigende toon heeft Ficq niet, al weigert ze dat klaarblijkelijk te beseffen. Dat een rechter niet op voorhand uit kan gaan van een maatschappelijk bepaalde schuld wil er bij haar kennelijk niet in, maar dat zou de bijl aan de wortels van de rechtsstaat zijn als rechters daarin op voorhand mee zouden gaan. Die kennis gaat intussen sociaal voor de tram:

Ficq erkent dat ze haar bron een lastige situatie heeft bezorgd. “Maar ik kon het niet laten liggen. Dit dient een hoger belang. Je wilt gewoon een onbevooroordeelde rechter.”

Kuch. En:

De advocaat vraagt Wabeke in eerste instantie vrijwillig te vertrekken: “Dan hoef ik geen wrakingsverzoek in te dienen. Zo’n procedure kost namelijk veel tijd.”

In feite komt dit naar op chantage. Dat is ook nog eens heel verwerpelijk, aangezien het hier om een heel principieel punt gaat  Laten we .er op hopen dat rechter Wabeke een rechte rug houdt. De rechtspraak in dit land is al te zeer geruïneerd door advocaten die de regels alsmaar bleven oprekken. Want ook dat is nu net waar Ficq in deze kwestie bezig is:

Het Openbaar Ministerie zag in februari geen mogelijkheden een strafzaak te beginnen binnen de huidige wet- en regelgeving. Om die reden startte Ficq een artikel 12-procedure. In die procedure kan iedere burger via het gerechtshof het OM alsnog dwingen de zaak op te pakken, als de rechters oordelen dat het OM onterecht niet tot vervolging is overgegaan.

En laten we vooral hopen dat de rechters haar een zware pijp laten roken. Dit zijn pogingen het recht op oneigenlijke wijze te misbruiken.

---

Hoe dit afliep vindt u hier.