Het is een hele opluchting dat Prinsjesdag weer voorbij is. Poppenkast combineren met liegen over geld en inkomen mag dan typisch iets voor PvdA en VVD zijn, het leidt mensen teveel af van wat er werkelijk gebeurt.

Wat ik maar zeggen wil is dat het belang van deze begroting minimaal is: heeft U het staatshoofd nog iets horen zeggen over het Nederlandse referendum op 6 april? Ik ook niet. Het ging over goede bedoelingen voor de toekomst en dat we elkaar allemaal in die toekomst nòg aardiger moeten gaan vinden. Over redenen voor het vertrouwen van regerende politici heb ik niets meegekregen. Zo heb ik via de media mogen vernemen dat 90% van de bevolking er op vooruit gaat dankzij deze begroting; alleen bejaarden die dachten zich van een goed pensioen te hebben verzekerd komen van een koude kermis thuis.

Het is allemaal nagerekend door een overheidsinstituut dat zich daarin heeft gespecialiseerd en dat het nog nooit op een half procent goed had. Wat hen er nooit van weerhouden heeft hun berekeningen tot op de tiende procent als ‘bijzonder waarschijnlijke uitkomst’ te publiceren. Voor verschillende groepen burgers. Ik meen gisteren zelfs voorbij te hebben zien komen dat er groepen zijn die er 0,1% op vooruit gaan.

0,1%!!! Als je ook maar iets begrijpt van economie, inflatie en aanverwante zaken, dan herken je de leugens ook zonder het na te hoeven rekenen. En dit is een magnifiek pronkstuk, want het is een essentieel onderdeel van die 90% Nederlanders die er ‘dankzij dit kabinet’ (hahaha) toch nog dat kleine beetje op vooruit denkt te gaan. Hoeveel Nederlanders van het totaal er precies die 0,1% krijgen toebedeeld is me even ontgaan, maar ik maak me sterk dat het een aanzienlijke hap zal blijken. Een hap schuim, dan. Iedere week een tapje bier er bij. Wel een mop, niet erg getapt.

De commentaren vanuit de oppositie waren gevarieerd en dus zinloos. Elk der politici zat op zijn eigen stokpaardje, en dan gaan ze geen vuist maken tijdens de Algemene Beschouwingen dit najaar. Niet dat dat veel kans zou maken – uiteindelijk is het een verkiezingsbegroting, nietwaar? Dat betekent eenvoudig dat precies die maatschappelijke groepen waarvan de kabinetspartijen vermoeden dat er stemmen te halen zijn het stevigst onder de kin gekieteld worden. Dat dat kietelen bedoeld is om te kunnen bepalen hoeveel er na die verkiezingen kan worden weggeschoren zouden wijze mensen ondertussen moeten weten. Maar enfin, wat zeiden de maatschappelijke voorlieden ditmaal?

De Volkskrant had de reacties uit het maatschappelijk middenveld gepeild. Nu heb ik daaruit nog nooit iets positiefs zien komen als het over een begroting ging, en we werden dan ook niet teleurgesteld:

De NPO had het botte lef te vragen om meer geld om te investeren in ‘een sterke publieke omroep’. Dat de zegsvrouwe sprak van aanwezige politieke steun leek me overigens bijzonder onrustbarend. Het ontbreekt er nog maar aan dat ze vragen om geld om objectieve journalisten te kunnen opleiden. De aannemers vonden het te mager, de podiumkunsten willen méér. De militaire vakbonden zijn boos, ook hun collega’s elders willen méér van alles. “Het moet eerlijker’, weerklinkt het hol:

‘Er worden wel stappen gezet, maar er moet echt meer gebeuren. Wat we nodig hebben zijn oplossingen om Nederland weer goed en eerlijk te laten werken,’

En iedereen, iedereen mist ‘de structurele aanpak.’ Stappen die niet gezet worden. Een Deltaplan dat hun (de klagende) sector voor de komende tien jaar definitief vastklinkt aan de overheidstiet. Het is het gejengel van lobbyisten die weten dat met een tevreden geluid de politiek opgelucht zal denken: Mooi zo, die hoeven niet meer te komen voorlopig.

Eén uitzondering mag niet onvermeld blijven: de jeugdfondsen waren onvoorwaardelijk blij met wat ze extra krijgen. Net zo lief als het Jeugdjournaal. Een betere illustratie van een relatieve nieuwkomer in dit circuit van zuinige pruilmondjes moet ik nog tegenkomen.

NB
Die volgende voorstelling begint vandaag. Het kabinet gaat in debat met de Kamer. Het zal me wat worden.