De aanwijzing van Saoedi-Arabië als voorzitter van de Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties heeft wel wat stof doen opwaaien, maar minder dan je zou mogen hopen. De Nederlandse media halen vooral hun schouders op.

Geweldig, een citaat van Hillel Neuer in de Volkskrant. Neuer staat aan het hoofd van UN Watch, een onafhankelijke organisatie die nauwlettend de UN in de gaten houdt. Het is bij mijn weten voor het eerst dat hij wordt geciteerd in een mainstream medium.

Ik kan hem bijvoorbeeld niet vinden in het archief van NRC Handelsblad. Deze krant verwijst wel een enkele keer naar UN Watch maar voegt daar steevast aan toe dat het een pro-Israël lobby is, daarmee bij voorbaat de geloofwaardigheid van deze organisatie in twijfel trekkend.

Hillel Neuer wijst inderdaad binnen de VN niet aflatend op de buitenproportionele aandacht van deze organisatie voor ‘misdaden’ van Israël en het verzwijgen of negeren van veel grotere misdaden door andere lidstaten van islamitische of socialistische signatuur.

Neuer heeft nu weer een belangrijke zaak aan de orde gesteld; de benoeming van een Saoedische diplomaat op een toppositie van de Mensenrechtenraad van de VN. Normale mensen reageren altijd verontwaardigd wanneer weer eens een Libiër of een Syriër of iemand anders uit een moorddadig regime een hoge post bij de VN krijgt. De MSM reageren meestal laconiek in de trant van, zo gaat het nu eenmaal.

Dat doet ook hoogleraar internationale mensenrechten en culturele diversiteit Yvonne Donders, door de Volkskrant ‘VN-kenner’ genoemd. Zij zegt dat Saoedi-Arabië een volwaardig lid is van de Mensenrechtenraad en daardoor aanspraak kan maken op prestigieuze banen. Indien het criterium ‘onbesproken gedrag’ op mensenrechtengebied zou worden gehanteerd, bleef er volgens haar een erg klein groepje over om kandidaten uit te kiezen.

Ooit was de gedachte, vat de Volkskrant haar woorden samen, ‘dat schenders van mensenrechten toegelaten moeten worden in de hoop dat zij hun leven zouden beteren door invloed van andere leden’.

Wat is hier allemaal zo interessant aan?

Niet dat de petitie-organisatie: Change.org een actie is begonnen onder de kop: Remove Saudi Arabia from the UN Panel on Human Rights. Met hoeveel procent ik ook achter deze actie sta, Change.org roept bij zowat alles wat ook maar enige weerzin opwekt (zeehondjes doodknuppelen, dierenbont, wilde ezels als lastdier) ‘teken de petitie’. Waarbij het onduidelijk is wat er verder met al die verzamelde e-mailadressen gebeurt.

Zelfs niet dat er iemand uit een achterlijk land een toppositie krijgt aangeboden. De VN is sowieso een vreemd instituut met al die bananenrepublieken die een aan de democratieën gelijkwaardige stem hebben. Aardig is het inkijkje dat Donders biedt in het juridistische denken. Juridistisch als travestie van juridisch.

Bij juridisch kan je nog denken, het recht moet zijn loop hebben, bij juridistisch staat voorop dat de wetten belangrijker zijn dan gevoelens van rechtvaardigheid. Juridistisch vertaalt zich in: Jeder Prinzip fuehrt zum Teufel. Donders zegt niet: dit geval geeft aan dat de regels moeten worden veranderd, de hele organisatie moet op de schop. Ze zegt, ze zijn lid dus hebben ze dezelfde rechten.

Ze verwijst ook naar een interessante onderliggende gedachte: dat misdadigers mogen meedoen in de verwachting dat zij hun leven zullen beteren door de invloed van nette burgers. Onder welke tegel moet je leven om zo te kunnen denken?

Maar het geval Saoedi-Arabië geeft vooral aan dat supranationale organisaties onwerkbaar zijn. Landen en culturen zijn niet gelijkwaardig. Samenwerken lukt alleen tussen gelijkgestemden en dat zijn we goddank niet met Saoedi-Arabië.