Ontkenning is de maatstaf van linkse moraliteit; verwarring de basis van de redenatie. Retorisch-nihilisme is het systeem.

Van PvdA/D66 naar Groen Links: leeg geluid is nu de retoriek van Links zoals filistinisme en het ongepaste hoongelach van Rutte de retoriek van de liberalen is. “Normaal doen”, en vooral niet nadenken. Anders zou je zomaar kunnen bedenken dat mensen met een ander “normaal” zich niet veel aantrekken. Zie ook hier 1, 2, 3, 4

“A leftist is someone who, in the face of mass-rape, economic disaster, terror and animal cruelty prioritises the open borders that cause it”

Dit is de essentiële kern van het huidige Linkse sentiment. Het is open-grenzen-nihilisme. Halal-slachting, haat voor honden, kinderboerderij dieren vermoord door aangemoedigde Moslimkinderen; deze (genegeerde!) problemen moeten klaarblijkelijk dan maar erger worden, op weg naar het absolute ideaal van open grenzen en “verdraagzaamheid”.

Het “verkrachtingspelletje”, kind-huwelijken en andere kinder-verkrachting: open grenzen en “verdraagzaamheid” boven alles. Vrouwen verkrachten en mishandelen als zij zich niet kleden volgens de eisen van de haat-minderheid: open grenzen en “verdraagzaamheid” staan nou eenmaal buiten twijfel. Terreur, en de betonblokken en kogelvrije muren om dit te matigen: open grenzen en “verdraagzaamheid” staan in het grote plan. Economische ondergang: open-grenzen en “verdraagzaamheid” zijn al besloten. De burgeroorlog waar dit alles toe zal leiden moet maar gebeuren omdat links en liberaal Europa het zo naar vindt, dit alles te overdenken.

De realiteit is eng
Om de realiteit te ontwijken keert het establishment zich tot “nuance”. “Nuance” in deze vorm: zoek een uitzondering op de gang van zaken, op iedere moord, op marteling en verkrachting. Wees in staat om een andere motivatie dan Islam te bedenken en Islam wordt een loos detail dat maar toevallig keer op keer terug keert. “Nuance”, voor de linkse clerus is observaties en redenaties over sociale en culturele ontwikkelingen te benaderen als beweringen van absolute logische zekerheid zonder uitzondering. “Nuance” is de verwarring een onschuldige migrant te beschouwen als tegenwicht voor een hatende immigrant, een + die het bloed van de – weg wast. Muggenziften om feiten te ontwijken, bomen-fixatie om het bos niet te zien. Een wanhopige zenuwtrek om de kern van het idee te vermijden voor het omschreven kan worden.

Gelooft er ook maar iemand dat wij dit niet doorzien? Neen, zij verachten alle afvalligen dusdanig, dat ons inzicht hen volledig koud laat. Zo noemden zij ons schaamteloos nazi’s en fascisten, wetende dat iedere verdediging hier tegen het stigma niet zou overtreffen. Die “nuance” in de praktijk blijkt keer op keer een synoniem te zijn voor beleefdheid. De beleefdheid om de overlast, mishandling en geweld die anderen moeten ondergaan te negeren. Zoals de fascistische “anti-fascisten”, is de nuance van links alles behalve genuanceerd. Het is zwart-wit denken dat wordt toegepast om echte nuance als zwart-wit denken te bestempelen.

Salvo’s van domheid behoren tot schaamte te leiden. Dat het tegengestelde het geval blijkt te zijn is wat ik tot retorisch-nihilisme doop: er is voor een establishment geen waarheid of logica; iedere leugen, waanzin en stupiditeit is toegestaan zolang de knal van het onzin-salvo het geluid van oppositie overstemt. Houden wij ons bij onze eigen doelstelling, dan gaan wij niet tegen de valse beschuldigingen in: “het zal wel waar zijn dan”. Gaan wij op de laster in, dan komt ons punt niet aan bod. De bondige leugen tegenover de beknopte dissectie[2]. Deze tactiek verraad de minachting voor de oppositie en het publiek. Iemand die blindelings gelooft dat populisten onderontwikkelde, amorele barbaren zijn vergeet dat zijn onkunde aan redeneren wel degelijk door medemensen wordt waargenomen. “Er zijn geen slimme PVV-ers”, aldus Freek de Jonge. Nou, daar zet ik tegenover: “Anti-PVV-ers hebben het niveau van Freek de Jonge.” Ook wij kunnen schelden.

Ontkenningen en verdachtmakingen
Typerend is de leuze “Geert heeft geen perfect plan”. Sorry, is politiek nu een nirvana-spel? Islam en massa-immigratie zijn onze grootste bedreiging op vrijwel ieder vlak. Een plan dat dit in overweging neemt heeft per definitie al een voorkeur voor plannen die dit feit nog steeds ontkennen. Dit komt voort uit de ideologische waarheidsfobie. Ontkenning is de maatstaf van linkse moraliteit; verwarring is de redenatie van ontkenning. Vergeet niet dat het plaatje van een multiculturele maatschappij zoals vandaag de dag bestaat, in het verleden als angstzaaien zou zijn bestempeld. Vergeet niet dat onze identiteit vast staat als het schuld betreft, maar ondefinieerbaar blijkt wanneer zij verdedigd moet worden.

Dus linkse en liberale argumenten en definities vandaag de dag:

Migratie crisis voorspellen en waarschuwen voor de gevolgen die het establishment beweert te verafschuwen: nazi.

“Mensenrechten” en “humanisme”: absolute codes dat het eind van mensenrechten en humanisme zeker stelt.

“Vrijheid” en “recht”: wetteloosheid tot iemand de mond moet worden gesnoerd.

“Fake news”: alles wat berichtgeving doet van wat de establishment media verzwijgen. Het fenomeen gaat vooruit aan de term.

“Europese natuur”: een vakantiepark om vol te bouwen met flats voor immigranten.

“Dierenrechten”: moslims een gelukkig Eid Mubarak wensen en de partij die de Dierenpolitie introduceerde weghouden bij een dierenopvang…

“Een figuur slaan”: vrouwen niet laten verkrachten op Zweedse wijze?

Ik neem aan dat iedere scepticus nog heel wat bijvoegingen zou kunnen plaatsen. Nog eentje:

“Normaal doen”: Een toerijkende reactie op het geweld van psychopaten.

---

[1] Gevolgen, levens en realiteit zelfe zijn ondergeschikt aan het idealistische doel van het utopia. Gezien het geweld vanuit linkse hoek nu ook in America opduikt, en Europees linkse onverschilligheid over leed, is het misschien tijd dat we de revolutionaire nihilisten nader onderzoeken.

[2] Wie de dissectie begrijpt heeft haar echter niet nodig. Wie de dissectie nodig heeft, wilt haar niet.