De laatste formaliteiten rond de meest recente over te maken tranche van bailout nummer twee zijn nog niet afgerond (deze week pas), of binnen de ECB wordt alweer gesproken over een derde steunprogramma voor Griekenland. Al zal dit ongetwijfeld een andere, meer verheven naam meekrijgen: er moet in ieder geval weer extra geld bij. Want stel je voor dat Griekenland anders alsnog kopje onder zou gaan. Zoals het liedje gaat: “We will all go together when we go”.

En inderdaad, het is meer een kwestie van when, dan van if.

Het Duitse lid van het ECB-bestuur Asmussen gaf gisteren op ZDF toe, dat het geld van bailout 2 Griekenland zal helpen tot en met 2014, maar dat daarna opnieuw extra geld moet worden overgemaakt:

“We should next week settle the financing for the years 2013 and 2014, but you have to be honest and say we do not really expect the country to have access to markets in 2015 and 2016; that means a follow-up program would be necessary,”

Gevolgd door (de realistische) onheilsboodschap:

“We must look for solutions which do not at the same time raise the debt level of the country. That could, for example, be buying back debt or reducing the interest on the outstanding credit,”

Het Griekse dagblad Ekathimerini bericht hierover vilein:

In an unusually public airing of disagreement during a news conference in Brussels on November 13, Jean-Claude Juncker, who chairs the Eurogroup of finance ministers, said the target of reducing Greece’s debt to 120 percent of gross domestic product by 2020 should be moved by two years to 2022.

Appearing surprised by Juncker’s statement, Lagarde disagreed, insisting the target of 2020 should remain.

De regels van het IMF verbieden het fonds deelname aan projecten waarvan de financiering niet tot aan het einde van het programma gegarandeerd is. Voor de voorthobbel-methode die de EU bij voorkeur hanteert is dat dodelijk, hetgeen betekent dat men binnenkort met de billen bloot moet wil men het IMF toch nog op de een of andere manier binnenboord houden.

En dan mag de EU niet klagen, aangezien het IMF zich al opzichtig gecommitteerd heeft aan een plan dat op zijn gunstigst alleen als roekeloos kan worden bestempeld, omdat het uitgaat van hard werkende Grieken die zich bewust zijn van de noodzaak zich voor de volle 100% in te zetten voor de goede zaak. Wie het Griekenlanddossier heeft gevolgd weet dat dit niet grappig bedoeld is, al heeft het zijn hilarische kanten.

Lagarde kregen eerder deze week bij een evaluatie van de hulp van het IMF bij de Aziatische crisis van 1997-98 al kritische vragen over haar standvastigheid tegenover de kuipende EU. Voor haar eigen internationale geloofwaardigheid als IMF-directeur kan zij zich geen verdere concessies aan de EU permitteren.

Ondertussen lijkt men in ECB-kringen (zie ook het tweede citaat van Asmussen hierboven) voorzichtig te gaan denken aan een verdere verkrachting van de bestaande regels, die verbieden dat er aan de afgesproken rente wordt gemorreld of schulden worden kwijtgescholden. Onverwacht kun je dat niet noemen, maar een schandaal is het wel. Zijn er in de reddingsoperaties ten dienste van Griekenland eigenlijk nog regels ongeschonden gebleven? Alles overziende is dat vrijwel onvoorstelbaar.

Rutte & co kunnen de geldbuidel alvast trekken. Wat trouwens de vraag oproept: worden de extra kosten nog in deze regeerperiode opgevangen – wat extra bezuinigingen vereist – of wordt dit stinkende lijk in een kast opgeborgen als feestelijk presentje voor het volgende kabinet? De Nederlandse inleg tot nog toe gaat thans richting 10 miljard, waarvan hoogstens de helft zal terugkomen – en dat is een optimistische schatting. 5 miljard extra bezuinigingen, welke partij trekt de stekker er uit? Of durven ze ook dat niet?

 

 

Verscheen eerder op Dagelijkse Standaard