Ambtenaren die moeten getuigen voor onderzoekscommissies van het parlement blinken zelden uit in een goed geheugen. Geen wonder dat de Succes-agenda al lang uit de mode is; het bezit van zo´n ding is eerder een handicap dan een aanbeveling.

Het mag daarom geen verwondering wekken dat de ambtenaren die moesten getuigen over een mogelijk lek vanuit de Commissie Stiekem een geheugen als een zeef bleken te hebben. Maar De Telegraaf weet nu ook waarom:

Doordat er zo veel tijd tussen het lek en het daadwerkelijke onderzoek zat, werd dat onderzoek bemoeilijkt, oordeelde een parlementaire commissie later. De herinneringen van betrokkenen waren immers vervaagd.

Vale medewerkers bij zo’n commissie Stiekem, dat lijkt me te gaan met de baan. Maar een vervaagd geheugen? Maak het nu een beetje!!

Het onderzoek, dat door het Openbaar Ministerie de naam ’Veldbies’ kreeg, leidde uiteindelijk tot niets. Dat kwam mogelijk dus door de lange vertraging.

Ik weet niet wie De Telegraaf denkt dat er allemaal gek zijn? Misschien De Telegraaf zelf wel?? Maar wie wel eens een parlementair verhoor heeft teruggekeken zal zich groen en geel hebben geërgerd aan de geheugenzwakte van allerlei mensen die hoogopgeleid aan hun baan begonnen. Hoogopgeleid in studies waarin vooral een sterk geheugen van belang is. Dat hen bij binnenkomst duidelijk moet zijn gemaakt dat een goed geheugen voortaan vooral een carrièrehinderpaal zou zijn, zou eens onderzocht moeten worden, desnoods door het parlement. Laat mij u voorspellen: op hoge toon en in een canon die wordt gezongen in rotten van zes zullen ze het ontkennen. Neeneenee, geachte heren van de Enquètecommissie, daar is geen sprááááke van! Parlementaire enquète, de musical.

Alsof ze het zelf geloofden.

Van het onderling onderzoek kon dus ook nauwelijks worden verwacht dat er iets beters uit komen zou. En inderdaad:

Uit de documenten komt naar voren dat aanvankelijk niet eens duidelijk was hoe en of een politicus of bewindspersoon vervolgd zou kunnen worden voor lekken van staatsgeheime informatie, dat juridisch gezien wordt als ambtsmisdrijf. Het wetenschappelijk bureau van het Openbaar Ministerie moest daar eerst een studie naar doen. Uiteindelijk legde het OM het onderzoek neer, omdat in de Grondwet is opgenomen dat de opdracht om vervolging van een Kamerlid bij een ambtsmisdrijf alleen door de regering of de Tweede Kamer kan worden gegeven. De Kamer was daarna aan zet, maar een speciale commissie vond geen verdachte en gaf geen opdracht tot vervolging.

Tja. Tjajajajaja.

Uit de geopenbaarde e-mails komt ook naar voren dat er traag gereageerd wordt door het Openbaar Ministerie.

Soms moet je je natuurlijk wel even herinneren wat je vergeten bent, dat spreekt.

Uit andere mails blijkt dat er vakanties overheen gaan voor er geantwoord wordt en dat medewerkers elkaar op donderdag een fijn weekend wensen. Eveneens wordt duidelijk dat het wel vier maanden duurde voor het advies van het wetenschappelijk bureau van het OM werd doorgestuurd.

Erg veel belangstelling is er niet voor. Want tsja (had ik dat niet al gezegd??), zo’n plotselinge aanval van medewerking en een beter geheugen zou wel eens verdacht over kunnen komen.

Ondanks herhaaldelijke verzoeken om spoedige afhandeling én een gegrond verklaard bezwaar, kwam het Openbaar Ministerie bijna een jaar na dato pas over de brug met de documenten. Een bron meldt dat het Openbaar Ministerie de documenten al eerder wilde publiceren, maar dat werd geblokkeerd doordat eerst toestemming van minister Van der Steur nodig was, hetgeen lang op zich liet wachten.

Tsja. Tjajajajaja. (bis, bis!) We hebben allemaal wel eens iets te verbergen, niet waar?

Het ministerie van Veiligheid en Justitie zegt echter dat hier geen sprake van was.

Maar gelukkig werd er toch hard aan gewerkt, uiteindelijk.

De minister kreeg volgens zijn woordvoerster de informatie pas in december van het OM, gaf toestemming voor openbaarmaking en was de laatste weken bezig met de vraag hoe dit ook aan de Kamer gemeld moest worden.

Ik trek mijn eigen conclusies. U moet zelf maar bedenken wat u hier van vindt. Maar mocht ik ooit via een staatsgreep aan de macht komen, dan moet u niet vreemd opkijken als alle medewerkers van V&J worden overgeplaatst naar de NPO. Voor ik die ophef.