Het versterkte angstbeeld voor Rusland dat ons steeds heftiger opgedrongen wordt, heeft meer dan één reden. Niet alleen wordt ons vrees opgedrongen voor een land dat nog slechts tien jaar geleden een schim was van eertijdse glorie, maar men wenst ook andere angsten te elimineren. Angsten die realistischer zijn, maar onze elites slecht uitkomen.

We zien het voortdurend rondom ons – terechte angsten worden tot fobie gebombardeerd, en vervangen door surrealistische beelden waar we ons als land(en) niet eens op voorbereiden. Meer dan gelegenheidsargumentatie is het niet, maar dat maakt het niet minder gevaarlijk er aan toe te geven. Want negeren van actuele problemen ten faveure van angstfantomen uit een niet al te grijs verleden is vragen om moeilijkheden.De geschiedenis staat nooit aan de kant die zich in het verleden wentelen, maar aan hen die zich voorbereiden op de toekomst.

Sleepwet en overheid
Is de sleepwet een voorbereiding op zo’n toekomst? Minister Ollongren schijnt gisteravond (rechts) zelfs gezegd te hebben dat de staat niemand vertrouwt tot de onschuld bewezen is. Wie van dat principe uitgaat is niet alleen stevig paranoïde, maar heeft ook al geen benul van de werking en basisprincipes van onze rechtsstaat. Het parlement lijkt intussen volkomen murw geslagen over het bombardement dat de kleinst mogelijk meerderheid op het land los laat. Zowel treurig als een schande dat 76 imbecielen zonder besef van de waarde van onze democratie dat kunnen laten gebeuren, en het sterkste argument tegen de vertegenwoordigende democratie dat ik ooit zag.

Enfin, ik noemde die sleepwet al (referendum tegelijk met GRNL2018) en over de aankomende censuur die Brussel faciliteert en de afschaffing van het raadgevend referendum kent u mijn mening. Maar de directe aanleiding voor dit stuk zijn twee berichten uit de afgelopen dagen. Eerst het laatste, de MIVD-directeur over het ‘Russische gevaar‘. Wat zegt deze brave ambtenaar?

Volgens Eichelsheim heeft Rusland dan ook baat bij het huidige politieke klimaat in Europa: “En we maken het ze natuurlijk ook wel een beetje makkelijk. We zijn natuurlijk in Europa op dit moment populistisch.”
De MIVD-directeur wil in de documentaire geen voorbeelden geven van partijen die volgens hem met hun populisme Rusland in de kaart spelen. “Ik ga niet op de individuele politicus in, maar het helpt Rusland natuurlijk wel om hier gebruik van te maken.”

Boodschap: de populisten brengen de eenheid van het westen tegenover de Russische dreiging in gevaar. Dat Rusland zich te weer begint te stellen tegen een steeds steviger insnoering door het westen hoor je dan weer nooit, maar zou de afgelopen 25 jaar veel beter beschrijven. Is dat Russisch verzet daartegen werkelijk vreemd? Het is een vraag die niet gesteld mag worden, want ‘wij’ zijn de ‘goeien’. Gisteren kwam de eerste beschuldiging van Putinlikker mijn kant al op naar aanleiding van mijn commentaar op de hysterie in het UK. Lezen wordt blijkbaar steeds moeilijker, of de agitprop van de staatsomroep wordt steeds meer geloofd. Vrolijk wordt je er niet van.

Russia Today
Alweer van dinsdag was het bericht, dat de eerste maatregel die het UK tegen Rusland zou kunnen nemen de intrekking van de vergunning voor Russia Today zou kunnen zijn. Deze door de Russische overheid gefinancierde Engelstalige nieuwszender heeft bij veel West-Europeanen al een soort cult-status verworven (ik hoorde gisteren van een kennis dat in zijn Spaanse vakantieresort deze zender vorig jaar 24 uur per dag aanstond in zijn plaatselijke gymlokaal. Zoals ik eerder al eens heb gesteld: hoe minder direct belang Rusland heeft bij een nieuwsitem, zoveel te beter is het. Zie bijvoorbeeld het interview met de Filipijnse president Duterte dat ik gisteren in sloot. Dat een dergelijk interview door westerse media nooit zou zijn genaakt behoeft voor wie het zag geen betoog.

Dat maakt Russia Today nog niet tot het nieuwe Radio Free Europe, maar dat het interessante andere blikken op het in het westen verspreid nieuws geeft is zowel pijnlijk als omineus. Dat de eerste gedachte van de westerse media een bijna opgeluchte constatering was dat we daarvan dan ook weer af zijn was om diezelfde reden al even interessant. Men lijkt zich de verschillen maar al te pijnlijk bewust.

Raam op Rusland
Hoe bewust dat angstbeeld voor Rusland is? Neem nu eens die zwaar gesubsidieerde internetsite Raam op Rusland, van geharnast Rusland-hater Hubert Smeets uit de NRC-stal. Waarom pompt de Nederlandse overheid daar jaarlijks bedragen in waarvan onze site slechts dromen kan om haar op de been te houden? Niet vanwege de grote belangstelling in ieder geval. De site heeft niet eens een Nederlandse rating, wereldwijd zijn er 2 miljoen sites die het beter doen. Dat plaatst Raam op Rusland op ongeveer 300 bezoekers per dag, met iets van 1000 views. Daarmee is het bijna een verlengsel van interne berichtgeving op BuZa.

Ondertussen mogen we de islam niet benoemen voor wat zij is. Wat je van het filmpje dat de PVV gisteren verspreidde ook zeggen kunt: concrete leugens heb ik er niet in kunnen ontdekken. Dat de muziek en de nadruk op zaken onaangenaam aandoet begrijp ik ook wel. Maar de brede consensus is weer dat de PVV angst aan wakkert. Maar is proberen dit niet in de ogen te hoeven zien iets anders dan wegkijken?

pic.twitter.com/5YwxsD2Yxo

— Geert Wilders (@geertwilderspvv) March 15, 2018

En opnieuw geldt ook: mohammedanen die dit niet op zichzelf hoeven betrekken zijn er genoeg, maar zij zijn nu eenmaal geen goede moslims – vooral volgens de moslims zelf niet. Dat ze die ambiguïteit zelf niet adresseren kun je Wilders en de PVV niet verwijten – wat onze overheid echter voortdurend doet. Daar zoudt u eens wat langer over na moeten denken, en dan eens in gedachten terug gaan waarom die anti-Rusland propaganda zo virulent is.