De hovaardigheid van de moderne mens staat me niet aan. Mensen willen ook qua kinderen een maakbare, dan wel een vermaakbare wereld. Zonder zich verder nog iets af te vragen. Maar is het lot werkelijk afgeschaft?

Ik ben ook niet per se tegen een geslachtsverandering – mits je van degene die het ondergaat het idee hebt dat die weet waaraan begonnen wordt. Dat een kind van zes een geslachtsverandering ondergaan zal is daarom een grof schandaal. Dat is niet iets om met de ouders te bespreken voor het oog van de natie; dat is een reden de ouders te arresteren, het kind onder toezicht te stellen en de ouders uit de ouderlijke macht te ontzetten. Definitief, zonder recht op hoger beroep.

Maar goed, grachtengordelkalkoen (haar kip-zijn is ze nu echt ontgroeid) Margriet van der Linden (programma: M) denkt daar anders over, kreeg ik net via Twitter door:

Misschien moet je die genderrevealparty sowieso heroverwegen. Maar als je toch besluit om het te vieren, dan liever wanneer je kind zelf heeft gekozen wie hij of zij wil zijn. https://t.co/PntOUjR8ir

— Margriet van der Linden (@dit_is_M) May 29, 2020

Ik herhaal maar even: dit is totaal geschift, en als justitie hierbij de andere kant op kijkt is zij medeplichtig aan het zwaarste soort kindermishandeling die denkbaar is. Het is misdadig, en dat is het. Het enige waarmee ik het vergelijken kan, is het afsnijden van de geslachtsdelen van Afrikaanse negers die dwars door de Afrikaanse woestijnen naar slavernij in Arabië waren gesleept om daar de mohammedaanse serails te bewaken. Voor eeuwig en onherstelbaar verminkt, zonder nog enige kans op nageslacht ooit.

Maar dat vinden we zó mensonterend dat we er niets van weten willen.

Een kind van zes is nog niet in staat iets van geslacht te begrijpen, dat jongetjes geen meisjes zijn. Dat je het andere geslacht nog niet begrijpt herken je in de spelletjes die misbegrepen kunnen worden. Als kind van een jaar of 11 maakte ik van mezelf een Polaroidfoto, met een klein hemelsblauw hoofddoekje en een gordijn als rokje. Echt, een schattig meisje (de foto is helaas bij een verhuizing verloren gegaan).

Mijn moeder is nog een vijftiental jaren als de dood geweest dat ik homo zou blijken (en wat dan nog?). En ze was gek genoeg geweest om in deze tijd te informeren of een geslachtsverandering voor mij niet ook…. “Mens, val dood!!!” was dan het enige juiste antwoord, en dat was achteraf gezien daarvoor eigenlijk ook het beste tijdstip geweest. Ik ben geen homo geworden, en ik ben door dat hoofddoekje ook geen moslim(a) geworden. Ouders kunnen zich ook tè bezorgd maken over de toekomst van hun nageslacht, zeker als het gaat over vemaakbaarheid.

De angst het niet goed te hebben gedaan? Goed doe je het toch nooit: live with it! Het enige dat ouders zouden mogen vermaken is een aardige erfenis, en verder worden ze zeer dringend en door mij niet al te vriendelijk verzocht hun eigen sores en frustraties zelf op te lossen.

Een vermaakbare wereld? Ik vraag me af hoeveel van deze kinderen over vijftig jaar met hun uitgezakte designer-vagina’s op de graven van hun ouders zullen staan pissen. En oh god, wat hoop ik voor hen op een hemel en hel na de dood. Als milde compensatie voor de hel die ze hun kind er voor hebben bezorgd.

---

Over geslachtsveranderingen (bij jonge kinderen)  schreven we op Veren of Lood eerder al kritisch. Onze vermaakbare wereld is de hunne niet!