Dat het in Venezuela dramatisch slecht gaat weet u allen vermoedelijk reeds. Het buurland van de Antillen, met aan het hoofd presidente-busschauffeur Maduro, is zo goed als failliet en haalt nu de vreemdste capriolen uit.

De opvolger van Hugo Chavez – tijdens wiens bewind het naderende bankroet al vorm kreeg – heeft kans gezien alle restjes van de Venezolaanse olierijkdom zo overtuigend te verspillen dat nu zelfs de voedselvoorziening in handen van het militaire apparaat moest worden gelegd. Dat had als voordeel dat het leger binnen de kortste keren zowel de massabijeenkomsten van de oppositie onderdrukte als de voedselrellen die het land teisterden.

Behalve het leger is de enige groep waar de Venezolaanse president nog gezag over uitoefent de socialistische buurtcomité’s van het CLAP, ooit opgericht door Hugo Chavez om de voortgang van de revolutie te verzekeren. 70% van de nationale voedseldistributie gaat nu via de CLAP’s.

De afgelopen drie jaar heeft Maduro steeds meer steun verloren, en het leger lijkt zijn laatste strohalm te zijn. Maar binnen het leger klinken geluiden dat het geen goed idee was om zonder verder talen volledig achter de president te gaan staan. Oud-militairen zeggen te vrezen dat het leger zichzelf hiermee in diskrediet brengt bij de bevolking, en dat dit de deur opent voor corruptie. En dat in een land dat algemeen als een der meest corrupte ter wereld wordt beschouwd.

Het leger neemt in opdracht van de president dan ook steeds meer delen van de industrie over – het oude communisme wordt hier via een omweg alsnog herhaald, en met een even voorspelbare als weinig opzienbarende conclusie in het vooruitzicht. De lokale dochterbedrijven van Pepsico, Kimberly-Clark en Exxon Mobil staan nu onder gezag van het militaire apparaat, en het einde van deze aanpak zal alleen komen als de economie volledig in stort, in plaats van voor de huidige 98%.

Het grootste probleem van Venezuela is echter niet de distributie, maar de aanvoer van voedsel en grondstoffen. Die komen niet uit de lucht vallen, en leveranciers willen graag betaald worden in een munteenheid die ze vertrouwen en waarmee ze internationaal iets kunnen. Maar de overheid heeft zich zojuist voorgenomen de importen komend jaar te halveren om iets te kunnen doen aan de omvang van de staatsschuld. Eerder deze week werd de goudvoorraad van Venezuela ter waarde van circa $1 miljard geconfisqueerd door het Amerikaanse Citigroup.

Venezuela hangt nu al bijna twee jaar op het randje van bankroet, en het kan niet lang meer duren alvorens het voorover het ravijn van erkende insolventie in kukelt.