Van het gas af? Het partnership Nederland-Rusland
Nederland wil niet echt van het gas af. Nederland is meer bondgenoot van Moskou dan van Brussel, als het over zaken als de winning van gas gaat.
Het lot van Nederland raakte de laatste dertig jaar nauw verbonden met Rusland. Steekwoord: aardgas. De banden zijn zo nauw, dat ze alle conflicten en ook de aanslag op de MH-17 overstijgen. Tegen de zin van Brussel dient Nederland meer de relaties met Moskou dan die met de EU. En de Russisch-Nederlandse onderonsjes, die zijn ook al lang weer begonnen.
Ik sprak er voor Wynia’s Week TV over met Wendelmoet Boersema, verslaggeefster van dagblad Trouw. Ze was eerder onder meer correspondent in Moskou en publiceerde onlangs het boek ‘Gronings Goud. Over de macht van het gas en de rol van Rusland’. Ik raad u het (bijgevoegde) interview met Wendelmoet Boersema van harte aan. Voor menigeen zal het een openbaring zijn.
Moskou heeft Gazprom, Shell heeft Nederland
Wie aardgas zegt, die zegt macht en geld. Dat het kleine Nederland en het grote Rusland zonder dat het erg opviel binnen enkele decennia zulke nauwe banden opbouwden, is een gevolg van gezamenlijke belangen. Nederland was een betrekkelijke grootmacht met de bodemschat aardgas en wilde graag een gasmacht blijven. De moderne Russische staat is goeddeels gebouwd op gas (en olie) en een autocraat als Poetin gebruikt de gaskraan als machtsmiddel.
Dan is er ook nog de Koninklijke Shell, veruit het grootste bedrijf van Nederland en een van de grootste bedrijven ter wereld. Shell heeft ruim een halve eeuw lang samen met partner Esso volop kunnen profiteren van het Groningse gas, maar heeft geen zin daar nu de nadelen van te ondervinden en heeft al langere tijd de zinnen gezet op de gigantische Russische gasvelden.
Shell domineert Den Haag
Shell maakt daarbij dankbaar gebruik van het feit, dat het grote Shell het kleine Nederland met zijn koningshuis, zijn premier, zijn ministers, zijn ambtenaren en het staatsbedrijf Gasunie in belangrijke mate kan sturen. Verliezers zijn de Europese samenwerking (want Nederland volgt Moskou, niet Brussel), de relatie met de Verenigde Staten (want Nederland doet mee aan Russische gasexport en importeert nauwelijks uit de VS), de bewoners van de gasvelden in Groningen (want Shell domineerde het winningsbeleid en trekt zich terug nu de kosten zich opstapelen en de gaswinning stopt).
Kabinetten-Rutte zeggen het een en doen het ander
Het macht van het gas is doortrokken van hypocrisie. Boven tafel kritiseren de kabinetten-Rutte de mensenrechten van Rusland, het optreden van Rusland tegen Oekraïne en de vergiftiging van opposanten van Poetin, maar onder tafel werkt Nederland al weer jaren nauw samen met Rusland aan het uitbouwen van het distributienet voor Russisch gas in West-Europa.
Dezelfde kabinetten-Rutte die in hoog tempo de Nederlandse woningen ‘van het gas af’ zeggen te willen, geven ondertussen leiding aan de Nederlandse staat die nog steeds een grote speler is en wil zijn bij de Europese gasvoorziening. Naarmate er meer huizen van het gas af gaan zal de vraag naar gas voor Nederlandse elektriciteitscentrales alleen maar groter worden.
Washington en Brussel boos
Nu volgend jaar de gaswinning in Groningen stopt, zal dat gas steeds vaker uit Rusland komen, vooral via de Nordstream-pijpleidingen. Maar met de mond wordt in Den Haag beleden dat we van het gas af zouden moeten om niet afhankelijk te zijn van Poetin.
De Nordstream-gaspijpen van Poetin (ruwweg van St. Petersburg naar Noord-Duitsland) wekten de woede op van de Amerikanen – van Trump al helemaal – en van landen als Polen. Maar de Nederlandse staat is en blijft net zo makkelijk mede-eigenaar van Nordstream I en Shell is feitelijk mede-eigenaar van Nordstream II. Als het om gas gaat, zijn voor Nederland de relaties met Moskou belangrijker dan die met Brussel of die met Washington.
Als het gas op is, pakt Shell zijn biezen
En Shell? Wendelmoet Boersema en ik zijn het er over eens dat de loyaliteit van Shell aan Nederland voorbij is als er geen gas meer uit de Groningse bodem wordt gehaald. Nu al is het hoofdkantoor van multinational Shell in naam gevestigd in Den Haag, maar qua structuur is het een Brits bedrijf geworden. Het zal dan ook minder vanzelfsprekend worden, dat Nederlandse ministers en diplomaten, tot aan de koning toe, zich in vele buitenlanden als boegbeeld van Shell gedragen.
Maar de Nederlandse ‘klimaatsubsidies’ voor zulke zaken als het onder de zeebodem stoppen van CO2 van Shell-raffinaderijen en het gesubsidieerd produceren van waterstof – dat zal ongetwijfeld wel doorgaan. Dat past dan in een lange traditie.
Altijd te slim af
Shell en Esso waren Nederlandse ministers altijd al steevast te slim af. Dat gebeurde bij de exploitatie van ‘Slochteren’, dat gebeurde bijvoorbeeld ook bij de verliesgevende verkoop door Shell en Esso van het Noord-Duitse gasnet aan staatsbedrijf Gasunie.
Dat gebeurde ook bij de wel zeer royale afkoopregeling van toenmalig minister Eric Wiebes voor Shell en Esso omdat de gaswinning in Groningen eerder stopt dan de oliemaatschappijen hadden gehoopt. Wendelmoet Boersema is niet mals voor Eric Wiebes.
Boersema spreekt van ‘grove overdrijving’ en ‘een leugen’ over de voorstelling van zaken die Wiebes gaf om Shell en Esso overmatig te compenseren voor het stoppen met het Groningse gas. Voor ‘de olies’ is Nederland zo altijd winstgevend: als er gas wordt gewonnen èn als de gaswinning ophoudt.
Duur van het interview: 1 uur 4:23 min.
Publicatie 7 mei
Dit artikel over gas en de verhouding met Rusland verscheen eerder vandaag ook op Wynia’s week. Wynia’s Week blijft de ontwikkelingen op de voet volgen. Wilt u dit journalistieke onderzoek steunen? Uw financiële bijdrage wordt zeer op prijs gesteld. Doneren kan op verschillende manieren. Kijk HIER.
Wil de Nederlandse overheid echt van het gas af? Dat is zeer dubieus. Lees hier meer. Zie ook de ontwikkelingen rond Nordstream2.
Zoals altijd gaat het enkel en alleen, voor de top dat is, om de vraag: “Wat levert ons het meeste op?”.
De lakeien politiek en MSM doen dan hun onrechtvaardige dingetje, en voila, nieuwe geldstromen zuigen (belasting)geld uit de burgers en het verdwijnt over de grens, of in goedgevulde private zakken. Kritische vragen worden weggehoond, een overdaad aan propaganda alle kanten opgespoten.
Wanneer de geldbron opdroogt mogen de burgers opdraaien voor de achtergelaten rokende puinhopen, en mogen de burgers opdraaien voor de gesubsidieerde nieuwe geldbronnen. Denk, bijvoorbeeld, terug naar het privatiseren van de staatsbedrijven, door marktwerking zou dat allemaal beter en goedkoper worden voor de burgers. Nou, de vruchten daarvan mag u dagelijks proeven. De overheveling van staatstaken naar gemeenten is eveneens een goudmijn gebleken, afhankelijk vanaf welke kant het bekeken wordt. Om over de klimaatwaanzin en vaccinatiedictatuur maar te zwijgen, de gasbaten oplichting zal er bij verbleken.
U ziet, de oplossing voor alles is: het geld van anderen, en ook het bezit van anderen, de rechten van anderen, de toekomst van anderen, de levens van anderen. De overheid duldt geen concurrentie, wellicht zijn boeren ook daarom een doelwit, het hoeden/exploiteren van vee is een overheidstaak, een opgelegde taak overigens.
@Anonymous
Echter, ik ben van mening dat dit niet op het conto van Shell kan worden geschreven. Dat een bedrijf er op een dergelijke manier slechts naar kijkt met een maximale ratio tussen kosten en baten ligt in de aard van het beestje.
Waar het fout is gegaan is decennialang wanbestuur door diverse regeringen. Dat men niet direct van te voren rekening had gehouden met mogelijke schade door verzakking van de bodem/aardbevingen door die verzakking is nog tot daar aan toe en te wijten aan het feit dat politici nu eenmaal niet bepaald deskundig zijn op veel technische vlakken. Dat er zo ongelofelijk lamlendig wordt gereageerd en mensen jarenlang met de gevolgen blijven zitten is een heel ander verhaal.
Maar waar de schoen echt wringt is dat al die regeringen de aardgasbaten slechts hebben gezien als een manier om hun eigen constant te hoge uitgaven te blijven dekken. Het was echt niet moeilijk geweest om bv 3% van die baten apart te zetten in een fonds dat ten goede zou komen aan alle burgers, door dat bv in de pensioenen te stoppen en nog eens 3% in een fonds te stoppen voor investeringen in de regio, wat dan later bij voortschrijdend inzicht had kunnen worden gebruikt voor schadevergoedingen en/of het opkopen van beschadigde woningen.
Het spreekwoord zegt ‘regeren is vooruitzien’ maar daar heb ik de regeringen sinds de begin jaren ’80 (het moment waarop ik echt een beetje interesse in politiek kreeg) niet op kunnen betrappen. En als ik nog eens 10-15 jaar terugkijk ook al niet.
Alles wijst erop dat de regering er helemaal niet voor de burgers zit maar voor zichzelf en dat het erkennen van fouten en het verantwoordelijkheid nemen worden gezien als iets dat voor anderen is.
Dit is niet zomaar te wijzigen, ook niet door te stemmen. Dit kan slechts worden veranderd door het radicaal wijzigen van het hele staatsbestel, zowel het actieve als het passieve kiesrecht, rechtspraak, pensioenstelsel, en door het invoeren van een nieuwe grondwet waarin oa ook heel duidelijk wordt vastgelegd en beperkt wat de taken van de overheid zijn en wat niet en wat de consequenties van wanbeheer en onkunde zijn.
Heel goed artikel.
Het laat duidelijk zien, hoe de economische machts-verhoudingen, misbruikt worden.
Grote bedrijven / multinationals worden niet aan de wet gebonden. Zie ook : internet-bedrijven / big- en high tech.
Overheden laten zich sturen, en gaan mee op het illegale pad.
Het is ook nog anti-democratisch.
@Johan P, betreft ook niet Shell alleen, mijn reactie is in algemene zin. Neem, bijvoorbeeld, de Klimaattafels als voorbeeld.
V00r alle zaken hiervoor genoemd blijkt telkens weer “de staat is de grootste vijand”.
Maar als het in Amsterdam gebeurt, dan bericht de MSM er wel over.
https://www.telegraaf.nl/nieuws/501227065/listige-lobby-achter-oprukkende-windmolens-niemand-van-die-burgercooperaties-woont-hier
Amsterdam – Een kongsi van linkse politici, energiecoöperaties en windindustrie probeert in Amsterdam plannen voor windmolens erdoor te drukken. Omwonenden van de Noorder IJplas voelen zich machteloos. Tegen het, in hun ogen, ’rookgordijn van burgercoöperaties’, een windturbineadviseur als ambtenaar en listig spel van activisten. Overeenkomsten met hoe windmolenparken ook in de rest van Nederland tot stand komen zijn treffend. „Is dit nu klimaatrechtvaardigheid?”