Van prins Andrew willen wij geen kwaad weten. Voor je het weet kost het ons onze jaarlijkse uitnodiging op de thee in de tuin van Buckingham Palace.

Eerst mochten de NOS-stagiaires er nog even mee spelen..

.. maar daarna werd alsnog een serieuze redacteur ingezet om het nieuws door te geven.

Gezien wat er eerder vandaag allemaal al werd gepubliceerd geen overbodige luxe. Tenminste, ik hoop dat de bedoeling was over te brengen dat de aanpak van kindermisbruikers beter moet. Toch geen onbelangrijke nuance in een land waar het wantrouwen tegen de rechterlijke acht en haar aandacht voor daders groeit.

Enfin, royalty is tegenwoordig weinig anders dan een fokprogramma voor het volgende staatshoofd, dus dat je niet vreemd opkijkt als ze bij alles wat vrouwelijk en interessant genoeg hun koninklijke plicht willen doen verbaast niet. Voor een intelligent gesprek moet je dan ook niet bij zo’n prins zijn. Mij doet hij nog het meest denken aan een mannetjeskonijn dat een mijner vroegere vriendinnen bezat. Dat beest wist maar één ding: dat hij aan de korte kant moest zijn, en dan ging de rest vanzelf.

Tot de dag dat hij een haal van mijn kat kreeg, gevolgd door het incident dat hij door een van zijn eigen zoontjes in het kruis gebeten werd. Kon niet mis, zegt u maar.

Ook daarom is het maar beter dat Andrew de komende tijd wordt geholpen niet per ongeluk een Epsteintje te doen. Alleen prinsessen horen op gesloten te worden in torens; prinsen horen te paard rond te gaan – dat heeft broer Charles beter begrepen. Bovendien heeft de Tower de onplezierige reputatie iets van een vergeetput voor prinsen te zijn, en dat zou je toch niemand toe moeten wensen. Geen Epsteintje dus.

En om dat laatste geheel zeker te stellen is het inderdaad voor Andrew maar beter zijn officiële verplichtingen voorlopig te staken. Je weet nooit of zo’n Britse landarbeider niet ineens iets begint te roepen als: hands of my daughter, als hij officieel een of ander kind over het bolletje aait. Of zo. Moet je je dan verontschuldigen, kopgeld betalen of die boer zijn kop inslaan? Dat soort dilemma’s zijn voor Andrew eenvoudig te ingewikkeld.