9-11 is vandaag precies 16 jaar geleden. Het went nooit voor wie zich dagelijks bezig houdt met de islam en de verdraaiingen in de MSM. Omdat de balans nog steeds niet positief lijkt te willen worden. Hoe lang nog denkt men zo door te kunnen gaan?

Vijfentwintig jaar had ik een beetje lopen gniffelen als mensen weer eens de herinnering ophaalden wat ze deden op het moment dat JF Kennedy werd vermoord. Dat soort momenten is vanzelfsprekend vooral persoonlijk, en daarom voor veel mensen willekeurig. Maar 9-11 was in ieder geval een moment dat in mijn geheugen gegrift staat.

Dat begon ’s middags toen ik bij mijn garage langsging, en de eigenaar me met een soort van ontzag meldde dat in New York een vliegtuig een gebouw binnengevlogen was. Ik lachte het weg, was er niet mee bezig ook, want er moest nog gewerkt worden die dag.

Pas ’s avonds laat toen ik thuis kwam – dat er weinig weg te lachen viel was me intussen al wel duidelijk geworden – was er een moment van rust om eens naar het nieuws te kijken. De TV zond de hele nacht door hetzelfde filmpje uit, dat denk ik niet veel meer dan een minuutje duurde: je zag een vliegtuig naderen, dat zich vervolgens in een van de Twin Towers boorde. Explosie – einde filmpje – repeat. Zie ook de illustratie hierboven die ik zojuist van Twitter plukte.

Ik geloof dat ik er uiteindelijk een uur of drie, vier naar heb zitten staren, terwijl de TV onverdroten en onbarmhartig dezelfde beelden liet zien. Pas de niet langer te negeren drang om naar de WC te gaan en wat te drinken stelde me uiteindelijk in staat me er van los te scheuren. Het was waarvan ik me altijd wat losjes voor had gesteld hoe een gelovig christen de plotseling beginnende Apocalyps zou moeten beleven. Al zaten de Vier Ruiters ditmaal verpakt in twee vliegtuigen. Het apocalyptische jaar 2000 begon zo anderhalf jaar later dan het volgens de kalender beginnen zou.

Het is en was wel degelijk het einde van een tijdperk – het was het moment dat het westen zijn onschuld verloor. Meer specifiek: dat tot een aanzienlijk deel van het westen begon door te dringen dat niet alle mensen in principe van goede wil zijn. Het is jammer dat het sindsdien niet meer is gestopt met het eindigen van dat tijdperk. Al zijn er genoeg idioten die vinden dat we moeten volhouden met de andere wang toe keren omdat we met meer zijn (Rutte), omdat we betere mensen zijn, maar ons niet beter mogen voelen dan anderen ( de protestantse kerken), en omdat de moderne dominees van de MSM het een onverdraaglijke gedachte vinden dat hun tijdperk ten einde is.

Mij is altijd geleerd dat de enigen met wie je je als verstandig mens verstaan kunt, diegenen zijn die ideeën kunnen haten, maar mensen beoordelen op hun merites. Daar probeer ik me ook zelf aan te houden, al maken ze het je er bij de MSM niet makkelijker op. Zeker niet als je het in perspectief van gebeurtenissen sindsdien zet – Theo van Gogh, Pim Fortuyn, de slachtoffers van die vele, vele aanslagen – en hoe de MSM daarop altijd weer reageerden. Met wegkijken. Toch kan ik zonder aarzelen zeggen dat ik de islam haat, maar vooral medelijden voel met de mensen die zo heftig aan dat geloof vasthouden dat al het andere ervoor in belang verzwindt. Ik hoop dat ik dat kan blijven vol houden.