Vannacht wonnen verschillende kandidaten verschillende Amerikaanse staten.

Alles bijeen genomen was er echter weinig nieuws te meldem. Trump liep ietsje uit op Cruz, Kasich haalde geen kiesmannen binnen en is nu alleen nog in de race omdat het Republikeinse partijestablishment hoopt dat hij Trump nog een paar kiesmannen ontfutselt teneinde een contested convention te kunnen hebben. Dat het gevolg een totale ineenstorting van de GOP zou kunnen zijn schijnt men voor lief te nemen, maar dat het gekkenwerk is schijnt alleen de GOP-top niet te wilen beseffen. En Cruz natuurlijk, die door die top is omarmd als het enige alternatief dat Donald Trump nog zou kunnen stoppen. Vandaag verkreeg Cruz de endorsment van Jeb Bush, wat gezien diens voorgeschiedenis in deze race nog nauwelijks als een aanbeveling voelt heb ik het idee. Extra hilarisch: Cruz werd door diezelfde partijtop aanvankelijk als minst gewenst alternatief gezien – maar dat was voor de onverwachte doorbraak van Donald Trump.

Is de situatie voor Hillary Clinton beter? Ja en nee. Dat de nominatie haar niet werkelijk meer ontgaan kan schreef ik eerder al. Toch verloor ze vannacht geruisloos van Sanders in Utah en Idaho. Alle media-aandacht ging naar Arizona, waar Clinton ruim won. Een patroon? Vanzelfsprekend. Neutrale media bestaan niet meer, en dat werd vanmiddag nog eens onderstreept door de NOS, die plotseling verdacht positief rapporteerde dat Trump de gedoodverfde favoriet voor de Republikeinse nominatie is. Ik kon me niet aan de indruk onttrekken dat de NOS ook – net als ik – het kiezersonderzoek had gezien dat stelt dat Clinton Trump met een verschil van 10% zal verslaan. Mij kwam het over als onbetrouwbaar, en bovendien op een tijdstip dat je beide kandidaten nauwelijks met elkaar kunt vergelijken. Maar als Trump met zekerheid van Clinton verliezen zou, zal de NOS haar uiterste best doen hem als de ideale Republikeinse kandidaat af te schilderen.

Over reflexen gesproken.

Maar in welke staat verkeert de Democratische partij van Clinton eigenlijk? Staat zij er fundamenteel beter voor, wordt zij meer vertrouwd, is haar grondhouding naar een democratisch proces vertrouwenwekkender? Houdt uw adem maar niet in: het antwoord is nee. De Democraten staan er net zo voor als de Republikeinen. Interessant is dat meer dan 80% van de Amerikaanse kiezers de man als eerlijk beschouwt, een cijfer waar geen enkele kandidaat die nog in de race is minder dan 20% van af blijft. De Democraten zijn tenminste zo verrot als het aankomt op invloed van grote Wallstreetfirma’s als de Republikeinen – mogelijk meer, aangezien zij de afgelopen acht jaar aan de macht waren. Het belangrijkste doel van de top van beide partijen lijkt te zijn, de heersende groepen te beschermen. Dat daarvoor een groot del van het Amerikaanse electoraat niet wordt bediend schijnt niemand van hen iets te kunnen schelen. Wie dat wel schelen kan stemt nu Trump of Sanders.

En in dat laatste schuilt het grote gevaar voor de leidende klassen als niet beiden in de voorronden worden uitgeschakeld. Als slechts één van deze twee in november op het kiesformulier staat, heeft deze grote kans het electoraat van de ander aan te zullen trekken. De media willen daarover niet nadenken, maar dit citaat uit een hierboven gelinkt artikel spreekt boekdelen. Over Hillary Clinton:

How many pundits are commenting on the fact that Democratic voters are staying away in droves? Or that–according to one zany poll–venereal disease is more popular than Hillary among young quasi-Democratic voters?

Dat is nog ongeacht of de Republikeinse partij uiteen gaat scheuren deze zomer. De kans daarop wordt door het gekonkel van de partijtop wel degelijk steeds groter. Maar als Clinton Democratisch noninee wordt, en vervolgens in staat van beschuldiging wordt gesteld vanwege het emailserverschandaal, kan de Democratische partij hetzelfde overkomen. Dat zou een interessante verkiezingscampagne op kunnen leveren, maar voor de USA is het geen goede ontwikkeling.