Het bestaan van koffie is een interessant fenomeen. Er wordt veel aan toegeschreven. Maar eigenlijk – als je eerlijk wilt zijn – is het niet te zuipen.[1]

Steeds meer mensen drinken daarom alleen thee. Maar dat gaat om iets ander dan de pretenties die men er in diverse ontwikkelingslanden aan toekent.

Turkije blijkt een land te zijn dat veel Starbucks-vestigingen heeft. Tweede na het UK, als je Turkije beschouwt als onderdeel van Europa. Italië staat onderaan op die lijst, maar dat vindt men in Turkije logisch. Ik ook – want hoewel ik het spul zelf niet drink. weet ik er genoeg van. Italianen beseffen wat je van koffie vragen kunt, en het land heeft er een kunst van genaakt daaraan te voldoen. Koffie in het UK was traditioneel nooit veel beter dan wat er uit de gemiddelde koffieautomaat kwam. De aanwezigheid van veel Starbucks-outlets is dus niets om trots op te zijn.

Zelfs de Fransen schijnen dat te begrijpen. Kun je na gaan. In Turkije zelf wordt er menige discussie aan gewijd – waar mensen zich als niet op richten als politiek te gevaarlijk wordt!

The topic has been agonized over by social media users, dividing them into two camps: those critical of paying such high prices, comparing it to the same coffee one can drink elsewhere at more affordable prices and accusing the brand of being a tool for capitalism, and those who would fight tooth and nail for it, of which one can be sure Howard Schultz is unaware.

Maar de Turken zijn er redelijk eerlijk over:

In a developing country like Turkey, conspicuous consumption can be observed in many segments of life and is not limited to the high schoolers hanging out in a Starbucks. It is a phenomenon prevalent throughout society, like when relatively lower-income citizens purchase the latest mobile phones, weighing themselves down with monthly payments.

Vaak is het dus ook een egotrip. Maar dat mag je dan ineens weer niet zeggen:

When it comes to conspicuous consumption, professor Murat Çokgezen of Marmara University’s Economics Department argues that Starbucks is no longer on the table. He said that going to Starbucks has almost become a routine event for young people from many different neighborhoods and socioeconomic backgrounds.

“It is true that there were not much chain stores in the country, however, the point is not chains at all. The point is the types of coffee that the brand presents and how they are presented. The coffee that Starbucks makes was not a familiar one in the country before. There was Turkish coffee and Turkish coffee alone. They have come up with an innovation, in terms of both taste and the way of consuming.”

Maar goed – wat ik naar zeggen wilde – als Starbucks al een verbetering was ten opzichte van de dagelijkse Turkse koffiedrinken routine, dan verdienen ze het ook er mee te zitten opgescheept.

---

1. Koffie is alleen drinkbaar met heel veel suiker, whiskey en slagroom. Naar goed Iers recept, Zonder whiskey komt dat aardig in de buurt van Turkish koffie zoals ik daarover ooit hoorde,