Turkije, Iran, Israël en de USA – het Midden Oosten staat op ontploffen
Het Midden Oosten staat op ontploffen, en daar zijn diverse schuldigen voor aan te wijzen. Iran als eerste, maar ook Turkije, Israël, Saudi-Arabië en de USA kun je niet vrijpleiten.
De Syrische burgeroorlog en de Amerikaanse aanwezigheid in Irak zijn elk al voldoende redenen om te zien dat het in het Midden Oosten niet goed gaat. Dat de Syrische burgeroorlog dankzij de hulp van Rusland en Iran aan het Assad-regime bijna is afgelopen wordt op veel plaatsen betreurd, vaak om heel verschillende redenen.[1] Mede dankzij die Syrische burgeroorlog is wel meer tekening gekomen in de allianties die zich nu vormen, en waarvan niet onmogelijk is dat deze de basis zullen vormen voor een losbarstende oorlog op niet al te lange termijn. Het zijn vooral de groeiende successen en de intenties van de Iraanse ayatollahs die de meeste onrust wekken bij andere regeringsleiders in het MO. Hun alliantie lijkt nu nog defensief, maar er is reden aan de bestendigheid van die attitude te twijfelen.
Een losbarstende oorlog in het Midden Oosten zou aanvankelijk Iran, Irak en Syrië tegenover een coalitie (!!) van Israël en Saudi-Arabië plaatsen, waarbij Libanon zich mogelijk aan de zijde van Syrië/Iran zou komen te bevinden, en Egypte aan de zijde van .Israël/Saudi-Arabië. Gezien de al bestaande fronten in Jemen, Syrië en Irak is eigenlijk maar heel weinig nodig om een alles omvattende oorlog te doen losbarsten, waarbij op kleine schaal ook de USA en Rusland zich zouden kunnen mengen. Jordanië zou er door haar half-Palestijnse bevolking in meegezogen kunnen worden, en Turkije zal aanvankelijk afwachten aan welke zijde zij haar grootste belang verwacht te vinden.
Iran
Op dit moment gaat in het Midden Oosten de meeste agressie uit van Iran, want dat land zit het meest in het nauw. De Amerikaanse sancties gericht op het beëindigen van het nucleaire programma in Teheran doen het land veel pijn, maar dwingen het tegelijkertijd agressief om zich heen te slaan. Waarbij de Iraanse tactiek onmiskenbaar is om Israël te provoceren tot aanvallen. Dat bracht Israël er inderdaad al enige tijd toe luchtaanvallen op vooral Iraanse troepen in Syrië te ondernemen, waarbij het omzichtig confrontaties met de aanwezige Russische troepen uit de weg ging. De verhoudingen tussen Israël en Rusland zijn opmerkelijk goed, gezien de situatie in Syrië.
Israël
Israël heeft deze week voor het eerst toegegeven dat die geheimzinnige luchtaanvallen waarover wel werd bericht maar waaraan geen etiket hing – haar werk zijn. Dat had een interne reden – premier Netanyahu heeft herhaalde verkiezingen voor de boeg op 17 september, nadat eerdere verkiezingen tot een politieke patstelling leidden, en de wet voorschreef dat in dat geval nieuwe verkiezingen moesten worden uitgeschreven. De premier lichtte ook oppositieleider Gantz in over de voorgenomen acties. In Israël gebruikelijk als cruciale stappen zullen worden gezet. Dat aanvallen op doelen buiten de reguliere gebieden waarboven Israël de scepter zwaait de premier electoraal geen kwaad zullen doen is zeker, maar lijkt niet de belangrijkste motivatie van Netanyahu.
De gevolgen van de formele bekendmaking dat Israël achter de aanvallen in Syrië en ook Irak zat hebben echter escalerende gevolgen. Dat de (christelijke) president van Libanon het bestempelde als een oorlogsverklaring is niet van veel belang; Israël domineert het luchtruim boven Libanon al langere tijd.
Lebanese President Michel Aoun on Monday condemned the “Israeli assault on the southern suburbs of Beirut” and told the country’s United Nations Special Coordinator, that the recent spate of drone strikes on Lebanon amount to a “declaration of war”.
Especially in Lebanon, where the most powerful military force is not the Army but Shiite paramilitary group Hezbollah, tensions are soaring after Hezbollah media offices in Beirut were targeted by Israeli drones overnight Sunday.
Dat Irak eenzelfde geluid liet horen is omineuzer, en had ook andere gevolgen die wèl van belang kunnen worden. Irak gaat de USA verzoeken al haar nog in het land troepen terug te trekken.
One of the obvious and expected consequences or instances of ‘blowback’ from Israel’s unprecedented decision to extend its “anti-Iran” campaign into Iraq, with three airstrikes widely blamed on either Israeli drones or possibly F-35s in the last five weeks, is that it will force a deepening conflict between Iraq’s military and US coalition forces.
There’s long been a broad base of Iraqi support that would like to see the American presence completely out of the country with the Islamic State long defeated, but now that political bloc just got a lot stronger in the wake of the alleged Israeli raids, at least one of which US officials have already admitted Israel bore responsibility for (a July 19 attack on a Popular Mobilization Forces base in Amirli). A powerful pro-Iran faction of parliament has called Israel’s alleged attacks “a declaration of war”.
Daarmee bekent de Iraans-gezinde regering kleur, maar onverwacht is dat niet:
The influential and powerful Fatah Coalition, representing the country’s pro-Iranian Popular Mobilization Forces (PMF) issued a statement Monday holding the United States responsible for facilitation Israeli aggression on Iraqi soil, “which we consider to be a declaration of war on Iraq and its people,” the statement said. The statement noted further that American troops are no longer needed and only now serve to jeopardize Iraqi national security.
Het kwam allemaal ook wel erg dichtbij voor de Iraki’s:
#Baghdad weapons depot blast #Iraq pic.twitter.com/TzsRlCr1al
— Steven nabil (@thestevennabil) August 12, 2019
Dat brengt de USA in het Midden Oosten in een ietwat lastig parket.
Turkije
De positie van Turkije wordt van groter belang, als u zich realiseert dat het Qatar tot een soort protectoraat heeft gemaakt. Eerder dreigde er een confrontatie tussen het Golfstaatje en Saudi-Arabië, waarop Qatar tijdelijk een Turks garnizoen kreeg ter bescherming. Dat compliceert een toekomstige oorlog in het MO aanzienlijk, aangezien er al een Turkse aanwezigheid èn een belang is.
Het grootste belang bij een grote militaire confrontatie met Iran en haar bondgenoten ligt nu onmiskenbaar bij Israël en Saudi-Arabië, die het meest te vrezen hebben van een nucleair bewapend Iran. Dat is ook de achtergrond van hun opmerkelijke alliantie. Belangrijk wordt de vraag in hoeverre de USA daar buiten kan blijven, en hoe intensief Rusland zich er mee bemoeien wil. Elke escalatie kan het hele MO in brand (ook letterlijk) zetten, en de verbinding van de deelnemers aan de diverse lokale proxy-oorlogjes zich doen verbinden tot grote voor iedereen herkenbare coalities. De Israëlische bekendmaking dat het deelname aan de Saudische oorlog in Jemen overweegt is in dit verband alles zeggend. De verhoogde activiteit vanuit Gaza door Palestijnse infiltratiepogingen in zuidelijk Israël evenzeer.
The United States has taken pains to avoid a military clash with Iran for compelling reasons. With only 5,000 troops left in Iraq, U.S. forces are massively outmanned by an estimated 150,000 fighters of the pro-Iran Popular Mobilization Forces, which played a critical role in preventing ISIS from reaching Baghdad during the days of the caliphate.
And, for good reason, the aircraft carrier Abraham Lincoln, with its crew of 5,600, which Trump sent to deter Iran, has yet to enter the Strait of Hormuz or the Persian Gulf but remains in the Arabian Sea off the coast of Oman, and, at times, some 600 nautical miles away from Iran.
USA
De voorzichtigheid van de USA tot dusver zal haar niet helpen als de oorlog inderdaad uitbreekt en Israël onder direct vuur komt te liggen.
Netanyahu’s widening of Israel’s war with Iran and its proxies into Lebanon and Iraq — and perhaps beyond — and his acknowledgement of that wider war raise questions for both of us.
Israel today has on and near her borders hostile populations in Gaza, Syria, Lebanon, Iran and Iraq. Tens of millions of Muslims see her as an enemy to be expelled from the region.
De vraag die essentieel begint te worden is: kan deze oorlog nog lang worden uitgesteld? Want alle mooie woorden ten spijt is en blijft het grote doel van de USA in het Miden Oosten de val van het Iraanse ayatollah-regime. Als in plaats daarvan binnen Saudi-Arabië een geslaagde coup tegen het Huis Saud zou plaatsvinden is de boot pas echt aan. Onwaarschijnlijk? Was het maar waar. Oorlogen die slecht verlopen hebebn al vake rreegringen ten val gebracht. en binnen Saudi-Arabië is de macht van de koning weliswaar absoluut, maar nooit absoluut zeker.
- De Amerikanen zagen een kans Assad ten val te brengen, iets dat in Saudi-Arabië zou worden toegejuicht. Turkije hoopte een deel van het land te kunnen annexeren, en Israël kan die burgeroorlog niet lang genoeg duren, aangezien onderlinge strijd van Arabieren relatieve rust aan haar eigen grenzen garandeert.
Eerdere berichtgeving over het Midden Oosten vindt u terug in onze dossiers over Syrië, Turkije, Iran en Wereldpolitiek USA
Informatieve update.
Toch liggen de achtergronden, mijn inziens, anders.
Het was vooral Erdogan – met goedkeuring en steun van ‘Obama’ -, die de
Syrische burger-oorlog veroorzaakten. Redenen : soennitische gebieds-uitbreiding, grondstoffen : ook in N-Irak, Turkmenen erbij halen, en vooral de Kurden bestrijden.
Het Iran van de ayatollah’s is al vele jaren bezig te infiltreren en terroristische- en
oorlogs-voorbreidingen en -handelingen te verrichten. Van Yemen, Irak, Libanon.
Syrie, tot in Gaza. Reden : shiitische invloed uitbreiden, godsdienstige “eind-tijd”
naderbij brengen, dus vooral Israel bestrijden.
Saudi-Arabie. en Egypte, en Jordanie, en Syrie, hebben en hadden,
geen enkel belang bij oorlog.
Rusland in wezen ook niet; het gaat hen alleen om geo-politieke positie.
En Israel al helemaal niet.
Overigens verklaarde de Amerikaanse President onlangs, niet eens op
‘regime change’ uit te zijn in Iran; wel dat de bevolking onaanvaardbaar
onderdrukt wordt.
Oorlogen ontstaan om diepere redenen : godsdienst vooral; en : grondstoffen.
Cool pete,
Ben het totaal niet met jou eens.
Je zegt dat erdogan met goedvinden van obama de burgeroorlog in syrie is begonnen. Het totalitaire regime van assad en de onderdrukking die tientallen jaren duurde is een van de redenen dat mensen in opstand kwamen in syrie net als in egypte net als in tunesie. Turkije heeft geen voordeel aan een gebiedsuitbreiding omdat het politiek toen en nu nog steeds instabiel was en is met generaals die ten allen tijde een staatsgreep konden plegen zou het dom zijn om ziets te starten. Voor de grondstoffen hoeft het hekemaal niet omdat er al goede handelsbetrekkingen met de buurlanden had. Rusland wil al eeuwen lang een positie in de midellandse ze en eigenlijk is niet assad maar poetin de baas in syrie. De amerikanen konden dat niet op zich laten dat de russen daar de scepter zwaaiden en via de koerden proberen ze nu een deel in handen te krijgen
Beste @Sem 27 augustus 2019 om 15:47
Je laat een aantal dingen weg in je reactie en dat doe vermoedelijk bewust om een pro-Erdogan geluid te laten horen. Dat is je goed recht. Hier toch een paar aanvullingen: 1. een belangrijk probleem in het Midden-Oosten wordt gevormd door de richtingenstrijd in de islam, tussen shia en sunni, natuurlijk, maar ook tussen sterk-kalifatistische Moslim Broeders en de wat meer mild-kalifatistische stromingen. Om dit probleem beheersbaar te houden heb je dictaturen nodig als die van Assad of een sterk republikeins leger zoals in Turkije tot voor kort en nog steeds in Egypte min of meer. Het was natuurlijk een stommiteit van buitenaardse proporties dat de EU eiste dat de macht van het Turkse leger werd ingeperkt. 2. Grootmachten als Rusland en de Verenigde Staten kunnen alleen proberen te laveren tussen de partijen. De Koerden vochten zeer effectief tegen IS, dus die werden natuurlijk gesteund, in dit geval door de Amerikanen. Assad zorgde voor een volkenrechtelijk mandaat voor de Russen. Het beleid van Obama en de EU was gericht op steun voor de Arabische lente die niet anders dan kon ontsporen. De afzetmarkten in het Midden-Oosten zullen in toenemende mate worden overgenomen door China en wellicht Indonesie. Turkije krijgt het nakijken. Zowel in haar allianties als economisch. Qatar is een ultra-orthodoxe partij, waar niemand iets mee te maken wil hebben. Dus dat staat ook alleen. Die twee trekken elkaar en anderen de put in, maar zonder dat het verder veel om het lijf heeft.
@Sem : u draait in alles de volgorde om.
– Erdogan bevocht de Kurden al lang.
Erdogan steunde soennitische opstandelingen al lang.
Erdogan riep al lang, dat hij Syrie binnen wilde vallen, en Assad verdrijven.
– Alle hoge militairen, zaten al jaren inde gevangenis, en konden dus niets doen
Helaas : ze konden Turkije behoeden voor de islamitische diktatuur.
– Het was de Moslim Broederschap die in diverse landen tot gewapende opstand opriep.
– De Amerikanen waren pas daarna, controlerend en in kleine aantallen aanwezig.
– De Kurden hebben ISIS verslagen. De resten internationale jihadi’s zitten in Idlib :
het volgende chantage-project van Erdogan.
Al uw beweringen, zijn aantoonbaar onjuist.
Begrenseuropa,
Ik ben het met jou eens dat er een kans bestaat voor een conflict tussen sjiiten en sunnieten maar denk dat dat word aangewakkerd ook door israel en de vs ze kiezen partij voor sa in kwestie jemen. Ze weten dat er geen winnaars zullen zijn als er oorlog tussen iran en sa komt maar het is vooral verdeel en heers. Net als tussen iran en irak in de jaren 80. Maar dat jij nu vind dat europa een stommiteit heeft begaan door de macht van het leger in te perken in Turkije geeft aan dat jij met twee maten meet. Voor nederland vind je het vanzelfsprekend dat er een democratisch verkiezingssysteem is maar voor moslimlanden een dictatuur veel beter zou zijn is. De koerden hebben helemaal niet tegen is gevochten het was allemaal schijn. Denk toch eens na wat stelt een roversbende van duizend man nu voor ze hadden enkele landrovers oude sovjettanks en kalsjnikovs denk je nu echt dat de vs zon stelletje sukkels als een bedreiging ziet. Binnen een week waren ze klaar als ze een offensief waren gestart vanuit de lucht en met grondtroepen. Maar het is duidelijk dat de vs isis heeft gebruikt om de koerden als een legitiem middel te gebruiken en te bevoorraden. All het stuk land is overgegaan van isis naar de ypg of de pkk. Is dat toeval of was het zo gepland??? Sowieso is er een plan om de koerden een eigen gebied te geven die plannen bestaan al sinds de 1eww. En dat land moet van Turkije iran irak syrie komen.Vergeet niet dat het beloofde land wat de zionisten willen ook grenst aan Turkije de 2blauwe strepen zijn ik dacht de tygris en de eufraat dus de regio zal nog veel te verduren krijgen. Turkije werkt met china samen om de nieuwe zijde route aan te leggen militair gezien probeert Turkije zn eigen wapens te maken en deels wapens van russische makelij te kopen om minder afhankelijk te zijn van de vs die een onbetrouwbare partner is. Ben benieuwd hoe de vs zal omgaan met het verrussen van Turkije want ze kunnen de Turken niet missen bij het omsluiten van de russen. Het raketschild is vanuit europa niet waterdicht. Economisch gezien kan Turkije het nog lastig krijgen maar zolang ze de schuldenlast binnen de perken kunnen houden moet het daarmee ook goed komen ze hebben iig een vele lagere schuldenlast dan menig europees land.
https://www.indexmundi.com/map/?v=143&l=nl
@Sem 27 augustus 2019 om 18:08
Bedankt voor uw keurige reactie. Wellicht steken we er iets van op. Dertig procent schuld is niet veel. Er komt nog wel wat meer bij kijken. Als het aan het buitenland is kan het percentage bij devaluatie of een krimpende economie snel oplopen. Er is ook nog de schuldenlast van het bedrijfsleven. Japan spant de kroon, maar die schuld is hoofdzakelijk binnen Japan.
Meesterlijke update,dank hannibal.
De “leiders “van omliggende landen van Iran willen zich maar niet beseffen dat wanneer Iran een kernbom heeft ,zij als eerste opgevreten zullen worden.Krokodillen zijn onopmerkzame jagers met veel geduld.
Een vredesverdrag met islamieten sluiten is onmogelijk, wanneer wij winnend staan is het hooguit een tijdelijke wapenstilstand tot ze zich weer sterk genoeg voelen.
Om de oorlog rond Israël tot een wat langdurige vredesperiode om te buigen, is een vreselijke, bijna genocidale overwinning nodig.
Egypte dient de gaza bevolking over te nemen net als Jordanië ,het 80% van Palestina , de Arabische bevolking uit Israël die het Joodse bestuur afwijzen, moeten overnemen.
Net als Israël de 1 miljoen joden uit de Arabische wereld wel heeft overgenomen toen ze zonder compensatie werden verjaagd.
Het zuidelijk deel van Libanon zou 100000 raketten bevatten om Israël te vernietigen, in dat geval zal Israël de neutronenbom moeten inzetten om het gevaar voor de eigen bevolking te bezweren, zielig voor de daar door de hisbolah gegeijzelde bewoners, maar verdediging gaat voor.
Alleen door een alles vernietigende genade klap houd het islamitisch terrorisme op, voor zo lang als het duurt.
Dus geen vrijheid van godsdienst voor de islam.
Syrië oorlog begonnen onder Obama , de benodigde wapens kwamen uit de Libische arsenalen en werden door Hillary via Turkije verstuurd, verder hadden de zonen van erdogan een lucratieve handel in illegale olie uit Syrië om alles te bekostigen.
Overigens ook de reden waarom de VS diplomaten op Benghazi vermoord moesten worden en Hilary nix deed.
@Hannibal: Je schrijft: ‘Het Midden Oosten staat op ontploffen, en daar zijn diverse schuldigen voor aan te wijzen. Iran als eerste, maar ook Turkije, Israël, Saudi-Arabië en de USA kun je niet vrijpleiten.’ Doe je Rusland daarmee als het ware niet een beetje tekort? En zijn de acties van Israël, ook al vinden ze dan buiten Israël plaats, niet louter defensief, gericht tegen een agressieve totalitaire tegenstander die openlijk de vernietiging van Israël nastreeft? Beetje raar om dat land dan als schuldige te betitelen.
@Ronald Kaatee
Rusland verdedigt zijn bondgenoot (sinds 1954)) Syrië, en stookt in de verhouding tussen Turkije en NATO. Het eerst eis puur defensief en het tweede het bekende spel tussen de mogendheden. Verder zie ik weinig of geen aanwijsbare Russische activiteiten. Iran steunen doet het zeker niet voluit, het heeft haar partner in Syria al bij diverse gelegenheden onder de bus gegooid, en tevens duidelijk gemaakt dat de Irami’s nergens op hoeven rekenen als ze in nood komen.
Wat Israël betreft wijs ik niet concreet met een vinger naar oorlogszucht, maar ik constateer wel dat het land het grootste belang heeft bij een militaire confrontatie met Iran. Dat Netanyahu een kans combineert met zijn politieke situatie in eigen land is een algemeen gedeelde beoordeling op dit moment, en als ik er een persoonlijke mening over geven moet, vind ik dat ook verstandig. Iran moet op een bepaald moment worden geconfronteerd als de sancties van de USA niet snel genoeg werken. SA is minder happig, maar zit in hetzelfde schuitje. Het zou in geval van een oorlog de eerste klappen op moeten vangen, dat zijn ze niet gewend.
“And, for good reason, the aircraft carrier Abraham Lincoln, with its crew of 5,600, which Trump sent to deter Iran, has yet to enter the Strait of Hormuz or the Persian Gulf but remains in the Arabian Sea off the coast of Oman, and, at times, some 600 nautical miles away from Iran.”
Waarom zou die ook de straat van Hormuz of de Perzische golf willen betreden?
Het is een carrier, geen slagschip, het ding is op aanvalsafstand, en elke verdere nadering brengt enkel onnodig risico met zich mee.
@Hannibal: Je omschrijft de acties van Rusland in Syrië als defensief en beschouwt Rusland daarom niet als een schuldige voor als het Midden-Oosten ontploft. Israël wordt door Iran openlijk met vernietiging bedreigd en zijn doelgerichte acties tegen Iraanse troepen die steeds verder oprukken richting Israël zijn dus per definitie defensief (waarmee Israël dus niet in jouw rijtje schuldigen thuishoort).
Netanyahu opereert voorzichtig en zou als het hem om stemmenwinst zou gaan veel harder terug moeten slaan tegen de soennitische vrienden van Iran in Gaza.
Hoewel je analyse zoals (bijna) altijd interessant is, deel ik ‘m dit keer dus niet (maar dat had je vast al begrepen).