Turkije en Egypte manoeuvreren zoals het nu gaat naar een rechtstreekse oorlog om Libië. Er is niet veel meer nodig om het kruitvat te doen barsten.

De aangekondigde oefeningen van de Turkse marine voor de kust van Libië werden door een Egyptische militaire commentator al betiteld als battleship diplomacy. En daar heeft het inderdaad veel van weg.

In a noticeable step in terms of timing and location, the Turkish Navy announced that it would soon conduct massive naval exercises off the Libyan coast. Turkish media quoted the navy as saying that the expected maneuvers would be called “Naftex”, and would take place off the Libyan coast in 3 different regions, and each would bear a special name, which is “Barbaros”, “Targot Rais” and “Chaka Bay”.

Dat een oorlog broeit schreef ik dinsdag al, maar er komt nu meer tekening in de situatie en die is niet in Turks voordeel.

Türk Deniz Kuvvetleri, Libya açıklarında dev bir tatbikata hazırlanıyor.https://t.co/cXr98Wrs2Q

— Yeni Şafak (@yenisafak) July 7, 2020

De strategische positie van Turkije voor een oorlog in en om Libië is ongunstig. De Turkse marine is veel sterker dan die van andere landen in de regio, maar Egypte heeft een direct contact met haar Libische bondgenoot Haftar

Politieke verwikkelingen internationaal
President Erdogan rekent er klaarblijkelijk op dat als Egypte niet inbindt, hij kan rekenen op de steun  van zijn vriend president Trump om al-Sissi te doen terugkrabbelen. Of dat zo zal zijn staat te bezien, aangezien ook in het Amerikaanse Congres het overgrote deel van de buitenlandspecialisten (bipartisaan) vindt dat Turkije zich wat meer zou moeten voegen naar de Amerikaanse buitenlandse politiek. Gevoegd bij de al bijna spreekwoordelijke afkeer van president Trump in een oorlog te verzeilen sla ik de kansen daarop niet al te hoog aan.

Of Turkije een beroep zou kunnen doen op de NATO? Gezien de duidelijke pogingen van de Turkse marine een conflcit bij de Libische kust uit te lokken lijkt het daar op, hoewel Noord-Afrika niet onder het NATO-bijstandsverdrag valt. De irritatie bij de NATO in Brussel over het Turkse optreden maakt het niet waarschijnlijk dat de organisatie Turkije daadwerkelijk zal bijstaan in een oorlog die het op eigen houtje zocht.

Ook heeft de Egyptische president zich tot dusver in sterke bewoordingen geuit – ongetwijfeld mede vanwege de ongemakkelijke historische banden tussen beide landen – en werd daarop door zijn Turkse ambtsgenoot Erdogan belachelijk gemaakt. Maar de strategische positie van Egypte is heel wat sterker dan de Turkse, waarover verderop meer.

Wat we zien is ook een heel bewust spel van naar elkaar staren. Wie knippert het eerst met de ogen? Egypte heeft aangegeven dat als een bepaalde rode lijn wordt overschreden, het land in Libië zal ingrijpen. Te land ligt die rode lijn ten westen van Sirte, waarvan de Turkse huurlingen (uit Syrië) zich prudent hebben weerhouden daar verder te gaan. Maar ter zee kan Egypte een dergelijke lijn moeilijk proberen te handhaven bij gebrek aan een marine die daartoe in staat is. Hoewel ze in aantallen schepen zeer omvangrijk is, is de kwaliteit van de Egyptische marine onvoldoende om bij Libië daadwerkelijk invloed te hebben. Het beste dat zij te bieden heeft in directe confrontaties is een moderne vorm van kanonneerboten. Hoe dat soort confrontaties af loopt weet Turkije zelf het best.

Er begint zich op dit moment wel een solide (nou ja) coalitie tegen Turkije af te tekenen, gevormd door bijna al haar buurlanden. Zelfs de EU begint voldoende geïrriteerd te raken om dat te uiten. Onderstaande is uit het EUP(!):

Turkey is an important partner for Europe, but its aggressive diplomacy, the illegal drilling around Cyprus and it’s attacks on the Greek border and breaches of airspace are unacceptable. We stand firmly with Greece & Cyprus against Turkish aggressions. https://t.co/MSLZtFX57L pic.twitter.com/c2GIGnHy8T

— Manfred Weber (@ManfredWeber) July 9, 2020

Huurlingen
Militair is op de grond de aanwezigheid van Russische huurlingen weer belangrijker aan het worden, nadat zij tijdens de Corona-crisis aanvankelijk door de woestijn verzwonden leken.

Het aantal Turkse huurlingen is volgens bronnen al weer verminderd omdat deze weer nodig waren in Syrië:

At least 5,250 Syrian militants out of 15,300 originally deployed in Libya have returned to Syria, according to the London-based Syrian Observatory for Human Rights. The SOHR claimed that 300 Syrian child soldiers are still fighting in Libya. All of them range in ages between 14 and 18. Most of them were recruited by the Turkish-backed al-Sultan Murad Division. It’s interesting to note that the numbers provided by the SOHR mostly fit other sources that argue that about 10,000 Turkish-backed Syrian militants are currently deployed in Libya.

De aanval afgelopen weekend op de al-Watiya Air Base in westelijk Libië moet de Turkse legerleiding hebben geschokt. Over de vraag of die werd uitgevoerd door toestellen van de Egyptische luchtmacht of de luchtmacht van Haftar’s LNA is discussie:

On July 5, aircraft of the Libyan National Army conducted nine pinpoint airstrikes on the Turkish-operated al-Watiya Air Base in western Libya. According to the LNA, the strikes destroyed a Hawk air-defense system, several radars and a KORAL electronic warfare system. The Hawk system and other equipment were deployed to the base by the Turkish military in early July.