Tuig, straf en misleiding is de heilige drie-eenheid waar rechters chocolade van moeten maken als ze het voor zich krijgen. Dagelijks pandoer, maar ze leren traag. Veel te traag.

Mijn eerste reactie gisteren op het bericht dat voor de woningoverval van Raymond van Barneveld was; “goh, best hoog, je verwacht dat niet”. Bij nadere beschouwing blijkt je instinct dan opnieuw gelijk te krijgen: Opnieuw werd de hand gelicht met de redelijkheid.

Het Parool berichtte er over, want de rechtszaak diende om onduidelijke redenen in Amsterdam. Terwijl de daad was gepleegd in Ypenburg, een satellietwijkje[1] van Den Haag. De straffen leken hoger dan we gewend zijn voor dergelijke misdrijven, maar dat was schijn:

Yassine El H. moet 24 maanden cel in (waarvan 8 voorwaardelijk), Yassir A. 12 maanden (waarvan 6 voorwaardelijk) en Mikey B. kwam er vanaf met 264 dagen (90 dagen voorwaardelijk).

“Tot twee jaar cel”, kondigde het Parool vet gezet aan. Dat betekende de eerste vette teleurstelling. De hoofdverdachte kreeg iets minder dan anderhalf jaar, en aangezien het voorarrest kennelijk al een half jaar duurde (beide andere lieverdjes werden direct op vrije voeten gesteld), staat ook Yassine El H. deze zomer weer buiten.

De tweede teleurstelling was dat het OM het ditmaal echt geprobeerd had, maar de rechters waren er niet in mee gegaan. Een pure klucht, derhalve:

Toch zijn de straffen voor twee overvallers een stuk lager dan was geëist omdat de mannen alleen in een leegstaand huis wilden inbreken. Ze gingen echter niet weg toen er wel iemand thuis bleek te zijn.
(..) Dat was zeker voor Yassine El H. en Yassir A. (de enige van de drie die bij de uitspraak aanwezig was) een lastige opgave: zij behoren vanwege hun strafblad tot de Top 600 van jonge criminele veelplegers van de gemeente Amsterdam en gingen dus al veel vaker in de fout. Toch lukte het wel. Tegen de twee mannen was twee weken terug vijf en drie jaar cel geëist…

De straf werd dus niet opgelegd wegens inbraak, maar inbraak in een huis waarin iemand aanwezig was? Voor dergelijke nuances ben ik te dom, en dat hoop ik ook te blijven. Ik ben dan ook meer van de verzwarende omstandigheden, en zoek niet direct eerst naar ‘verlichtende’.

Ook, dit waren geen toevallige verdwaalde mensen die onderdak zochten – een smoes waarvoor men juist in Amsterdam nog wel eens gevoelig is[2]..

Met veel spijtbetuigingen en een hoop ‘het zal nooit meer gebeuren’ probeerde het drietal tijdens de rechtszaak twee weken geleden de schade voor wat betreft hun straf beperkt te houden.

Wie daar nu nog in trapt zou direct van zijn rechterlijke taken ontheven kunnen worden, wat mij aangaat.

De drie overvallers (24, 24 en 25 jaar) verklaarden dat ze dronken waren en op weg naar een club in Zoetermeer.

Ook zoiets waar men blijkbaar in trappen wil. Rijden onder invloed met ongelukken levert niet voor niets hogere straffen op dan de meeste misdaden op dit moment. Maar juist deze misdadigers blijken het als smoes toe te kunnen passen? Dit land verdient niet beter, als we rechters als deze prutsers in dienst houden. Want hoe zou een rechter het vinden om thuis te komen en te ontdekken dat zijn eigen dochter:

.. werd vervolgens geslagen en bedreigd en wist, in haar blootje, met slechts een handdoekje om, te vluchten. Naakt in de auto reed ze naar vrienden.

Oh ja, veel van deze rechters hebben zelf geen kinderen [3]. Vaak vind ik dat geen argument, maar na artikeltjes als dit ga je daar vanzelf van terugkomen.

---

1. Satellietwijkjes liggen buiten de eigenlijke gemeentegrenzen van vooral grote steden, maar zijn daarbij ooit ingelijfd om die gemeente meer financiële armslag te geven ten koste van de omliggende agrarische gemeenten. Ypenburg behoorde bij Nootdorp, dat na de bouw van de wijk vervolgens werd opgedeeld tussen Den Haag en Pijnacker. De Haagse terreinwinst reikte over de gemeente Leidschendam-Voorburg heen om de begeerde exclaves in te lijven. Zie ook Hoek van Holland en Rotterdam, en voorheen Amsterdam en Bijlmer.
2. We are here en zo.
3. Heb ik in dit geval niet nagezocht.