Paniek, pure paniek in veel Amerikaanse media. In de Amerikaanse politiek beginnen zich de contouren af te tekenen van iets dat vergelijkbaar wordt met het beruchte Watergate-schandaal begin jaren zeventig. Met ditmaal de Democratische partij in de beklaagdenbank.

De voorzitter van het Intelligence Committee van het Huis van Afgevaardigden, de Republikein Devin Nunes, verklaarde gisteren dat het transitieteam van Donald Trump ook na diens verkiezing tot president onder surveillance was geweest, en dat de resultaten van die surveillance breed gedeeld waren onder hooggeplaatste politiek benoemde functionarissen en ministers van de Democratische partij. Ook, dat president Obama er in principe eveneens toegang toe had, zonder dat de namen van de betrokkenen onherkenbaar waren gemaakt, zoals het protocol vereist.

De gezaghebbende en relatief neutrale politieke website The Hill meldde hier gisteren over:

“I recently confirmed that on numerous occasions, the intelligence community collected information on U.S. individuals involved in the Trump transition,” Nunes told reporters.

Zoals met veel zaken die de moderne media betreffen is het voor velen moeilijk het belang hiervan te overzien, en geldt dat nog sterker voor degenen die tot deze informatie toegang hadden. De Clinton-emailserverstory laat dat in al haar naaktheid zien. Is dat een excuus? Nooit, eigenlijk. Want deze mensen zijn aangesteld om een land te leiden en van dergelijke consequenties van hun handelen mag worden verwacht dat zij die overzien. Hillary Clinton is tot op heden volledig weggekomen met dat mailserverschandaal, en het is verre van onwaarschijnlijk dat dat ook ditmaal het gevolg zal zijn. In zekere zin omdat de meeste toppolitici evenmin veel begrip hebben van de werking van computers en de ermee verbonden gevaren. Het doorgaande lawijt over ‘Rusland dat in USA2016 zou hebben gemanipuleerd via hacks’ is er een verdere illustratie van.

In het Congres is nu tumult ontstaan over de uitspraken van Nunes, deels omdat zijn bronnen nog niet zijn onthuld, deels omdat hij de vicevoorzitter van zijn commissie (een Democraat) niet heeft ingelicht alvorens de publiciteit te zoeken.

Als dit wordt uitgezocht en Nunes verklaring wordt geverifieerd dan is de boot aan, omdat de implicaties hiervan feitelijk verder gaan dan Watergate. Veel verder zelfs.