Dat veel mensen lijden aan een vorm van Trump-hysterie is eenvoudig vast te stellen, en dat is ook al verscheidene malen gedaan. Ten langen leste komen er nu zelfs tegengeluiden uit onverdachte hoek.

Trump-hysterie tref je vooral aan bij mensen die politiek-correct willen zijn. De moderne massamens, zeg maar. Vorig jaar was op deze site in de aanloop naar 8 november een fantastisch filmpje te zien over een pseudo-journalist die de schuld voor het uitsterven van de Triceratops aan de familie Trump weet, en daarover voorbijgangers aan de sabeltand voelde.

Niet dat er soms geen redenen zijn tenminste even de wenkbrauwen op te trekken bij hoe Trump zaken aanpakt, maar als er een camera verschijnt levert dit hilarische beelden op van mensen die gewoon ‘weten’ wat ze zeggen moeten. Waar mensen die wetenschap vandaan hebben? Dat zou de MSM eens moeten uitzoeken, kan interessant materiaal opleveren. Maar wacht even, de MSM? Juist ja:

De Washington Times begon een stuk over de recente rel van een al dan niet gepleegd telefoontje naar een weduwe van een gesneuvelde marinier met het navolgende citaat van oud-generaal der mariniers John Kelly (nu chefstaf van het Witte Huis) aldus:

“You know, when I was a kid growing up, a lot of things were sacred in our country,” Marine Gen. John Kelly said. “Women were sacred, looked upon with great honor. That’s obviously not the case anymore as we see from recent cases. Life — the dignity of life — is sacred. That’s gone. Religion, that seems to be gone as well.”

Nu behoort de Washington Times. in tegenstelling tot de Washington Post – tot de min of meer Trump-gezinde media. Maar dit artikel was een frontale aanval op de wijze waarop ‘progressieve’ politici werkelijk àlles gebruiken om richting Trump te kunnen gooien – en er het nodige bij verzinnen als dat ze beter uitkomt. Dat is op dit moment tamelijk zeldzaam.

Een nog mooier voorbeeld is echter beschikbaar. Een volledig onverdacht voorbeeld ook nog, want dat Jimmy Carter, de vrij linksige oud-presidet die Ronald Reagan vooraf ging, een Trump-supporter zou zijn is niet serieus te nemen. Carter zei dit weekend in een interview met de NY Times (!) het volgende:

The former president said he would serve as a liaison to North Korea, and that he offered his services to Trump’s national security adviser H.R. McMaster at the funeral of Zbigniew Brzezinski, an adviser who helped shape Carter’s foreign policy agenda. Carter said the US is no longer “the dominant character in the whole world,” and “we’re not going to be,” adding that “Russia’s coming back and India and China are coming forward.” He knocked former President Barack Obama’s decision to bomb Yemen, as well as his refusal to hold more serious discussions with North Korea. On NFL players protesting racial injustice and bias in law enforcement by kneeling during the national anthem, Carter said players “ought to find a different way to object, to demonstrate,” saying he wished players would stand during the anthem.

Auw. Auw. Auwauwauw! Het werd nog erger:

And although the former president said Trump was exacerbating racial tensions, Carter also repeatedly defended the current president:
He said although Trump may be contributing to the souring of America’s image in the world, the declining image of America “precedes Trump.” Carter was not as bothered by Trump’s relationship with Russian President Vladimir Putin, and disagreed with his wife about the impact of Russia’s meddling in the 2016 election, saying “I don’t think there’s any evidence that what the Russians did changed enough votes, or any votes.” Carter claimed that the “media have been harder on Trump than any other president certainly that I’ve known about,” saying that reporters felt “free to claim that Trump is mentally deranged and everything else without hesitation.”

Het meest interessante hier aan, is dat Carter niet alleen de leiders va n de Democratische Partij te verstaan geeft dat ze niet bepaald constructief te werk gaan, maar feitelijk ook dat de middelen (~Russiagate~) die ze gebruiken onwaardig zijn. En dat hij eigenlijk vind dat ze dat in de pers ook hadden moeten concluderen, in plaats van het al dan niet openlijk aan te moedigen. En dat de attitude dat Trump niet goed bij zijn hoofd is niet iets is wat een goed journalist siert.

Door zowel de buitenlandse politiek van Trump indirect te onderschrijven als de binnenlandse politieke gebeurtenissen van enige broodnodige nuance te voorzien neemt Carter een rol die vacant was doordat Obama teveel de voorgaande president was, en de andere nog levende Democratische oud-president (Clinton) getrouwd is met een belangrijke aanjager van de Trump-hysterie. Dat Carter zich op zijn 93e gedwongen voelt deze rol naar zich toe te trekken zegt veel over de situatie waarin de USA zich intern bevindt. En het onderstreept Carters oordeel dat het eigenlijk wel mooi geweest is met de hysterie rond Clintons nederlaag.