“Ja mensûûûûûh. Het is tijd. Jullie moeten weer terug in je hok!” En inderdaad, we moeten weer terug in ons hok. De NOS zegt het nu ook.

Natuurlijk zegt de NOS dat voorzichtiger. Mensen zijn toch al zo snel geprikkeld tegenwoordig, en ze willen maat niet geloven wat hun beteren en hen te melden hebben.

‘Mensen denken recht te hebben op een rijtjeshuis met tuin, dat moet anders’

Aldus de site van de NOS, vandaag. Uw nieuwe huis? Dat wordt 215 meter hoog, met bijna 60 verdiepingen. In zo’n keet komen vooral woningen en kantoren, maar ook een restaurant en een club. Vandaag gaat de eerste paal van het complex de grond in.

De skyline van Rotterdam gaat er dan heel modern uitzien, meldt de stad trots. Wel modern in de stijl van 1960, die ze in de Bijlmer al hebben afgebroken omdat niemand er in wonen wilde. Maar nu alle beschikbare laagbouwwoningen aan de eerste golven immigranten zijn uitgedeeld omdat die voorrang kregen, moet men nog iets met de volgende generatie kinderen van autochtonen. Dat wordt lekker collectief hokken.

Delen, delen, delen. Het begon met Facebook, daarna ging de welvaart en nu uw privacy. Voortaan deelt u een hooggelegen hok. Gemeenten zijn razend enthousiast, en als u de beschrijving hierboven goed begrijpen gaat, snapt u ook dat onderaan die woontorens ook controle komen zal voor wei er uit wil. U heeft daarbinnen toch al alles wat uw hartje begeren mag? De rest wordt bezorgd en verder willen we u niet horen.

Hoogbouw heeft meerdere voordelen, vertelt planoloog Jeroen Niemans. “Woontorens zorgen voor energiebesparingen en helpen om investeringen in het openbaar vervoer rendabel te maken. Zo zie je dat veel nieuwbouwprojecten dicht bij stations liggen en niet meer werken met eigen parkeerplaatsen, maar met deelauto’s.”(..)
“Maar daarvoor is wel een heel andere manier van denken nodig”, zegt Niemans. “Veel mensen denken nu nog vaak recht te hebben op een rijtjeshuis met een parkeerplaats voor de deur. Daar moeten we anders over gaan denken.”

Files staan daarom voortaan voor de lift. Geen beweging in te krijgen, en toch bijna thuis.

Vandaar deze varkensstallen die nu voor mensen worden gebouwd. Die pretenties van gelijk een huis met een tuin, dat was alleen mogelijk geweest zonder grote instroom van migranten. Daarvoor is het nu te laat om tegen te protesteren. Dus helaas pindakaas: u gaat met zijn allen terug in het soort hokken waarin niemand wonen wil, maar die relatief goedkoop kunnen worden neergeplempt. En bedenk wel, dat u nog geluk heeft als u daar terecht kunt. Er worden al weer AZC’s heropend, en de mensen die uit hun oude huis weg moeten raken gewoon aan de zwerf. Op straat. Kan niemand wat schelen, want dat soort mensen stemt toch bijna nooit.

Dit was jarenlang een gaaf land, maar nu moeten we weer terug in ons hok. Soms ben ik benieuwd waar we eindigen. Afrika, vermoed ik. Stuur nog eens een kaartje als u later nog eens aan me denkt. Gewoon: Bokito, Afrika. In een continent dat tegen die tijd zó leeg is, moet dat probleemloos aan komen.