Afgelopen weekend was het in Londen weer raak. Maar dat was niet de meest interessante gebeurtenis als we het hebben over terreur. Wat zaterdag in Turijn gebeurde was significanter.

Ik wil die zeven doden in Londen niet debunken als onbetekenend, noch hun nabestaanden of moordenaars weigeren wat hen toe zou moeten komen. Maar als we het hebben over terreur was de paniek in de supportersschare die in Turijn op het San Carlo-plein de finale van de EC1 tussen Real Madrid en Juventus (4-1) volgden vele malen van groter belang:

Om een nog onbekende reden renden mensen opeens massaal weg en liepen elkaar daarbij onder de voet. Daarbij zijn zeker 200 gewonden gevallen, volgens het Italiaanse persbureau Ansa. Er wordt gesproken over vijf zwaargewonden, onder wie een jongetje van 7 jaar oud.

Een nog onbekende reden – bah!! De aanleiding doet er namelijk niet toe. Een goedpraat-club als de NOS komt toch nooit verder dan ten hoogste de directe reden voor de paniek, als men die al vindt. Verder zal zij zwijgen, want de diepere oorzaak van deze tragedie is niet dat ontploffende ballonnetje, of dat rotje dat werd afgestoken – dat doen Europese voetbalsupporters sinds mensenheugenis, en iedereen was daar aan gewend.

De paniek die de massa op het San Carlo-plein beving was de angst dat ze zich op de plek van een terreuraanslag bevond. Heeft u wellicht gezien hoe de massa die gehaast de arena verliet waar Ariana Grande in Manchester net had opgetreden? Een stroom rennende mensen, die zodra ze door kregen dat er gevaar dreigde, met de hen omringende kudde begonnen te draven op zoek naar veiligheid. Meer veiligheid, althans. Het is het instinctieve kuddegedrag van prooidieren die door wolven worden opgejaagd.

Wolven, inderdaad. Want ook roofdieren zenden soms één van hen vooruit om de prooien in de kudde af te matten en in de door hen gewenste richting te drijven. Daarna doet de roedel de rest.

De islamitische terreur heeft nu al het stadium bereikt dat al de dreiging van iets dat op terreur lijkt, voldoende is een mensenmassa in dolle paniek op de vlucht te jagen. Een klappend ballonnetje kan voortaan de was doen. En nog steeds vertrouwt men in het westen blindelings op leiders die de consequenties niet onder ogen wensen te zien. Dat kan eenvoudig niet goed meer blijven gaan. Als regent wordt het nadrukkelijk tijd in de omgeving van ‘onderdanen op je tellen te gaan passen. We zullen nog meer Dijkhoff-jes met gevaarlijk rondscheurende dienstauto’s gaan meemaken vrees ik.

Radeloos, redeloos en reddeloos zijn woorden die velen door het hoofd spoken. Als men ze uit gaat spreken wordt het pas echt gevaarlijk. Sommigen willen het intussen niet langer ontkennen (rechts) maar de regering doet nog steeds horen, zwijgen en wegkijken.