De Turkse invasie van Noord-Syrië had als tamelijk verbijsterende prelude de terugtrekking van de kleine eenheden Amerikaanse soldaten die nog in het gebied aanwezig waren.

Hoe plotseling dat vertrek was, toonde het Russische leger vervolgens met beelden van de door de Amerikanen verlaten bases. De achtergelaten koffiepotten waren bij wijze van spreken nog warm.

Over de ratio van deze zet van Trump bestaat veel minder eenstemmigheid. Dacht hij werkelijk dat de USA nog voldoende macht over Turkije had om een Turkse invasie te kunnen verbieden? Gaf hij Turkije en Erdogan echt carte Blanche? Liet hij zich weg bluffen door een Turkse aankondiging daarwerkelijk Syrië binnen te trekken? Het zijn de logische vragen die historici nog wel een tijd bezig zullen houden, niet in het minst door de verslechterende relaties met Turkije in NATO-verband.

Dat het bevel tot terugtrekking zó plotseling kwam dat zelfs de Amerikaanse Deep State niet zodanig was voorbereid om de operatie te stoppen suggereert weer andere motieven. Dat die Deep State direct na de eerste fase van de terugtrekking al op het vinkentouw ging om de terugtrekking zoveel mogelijk ongedaan te maken werd direct vorige maand al geconstateerd:

In what’s beginning to look like an exact repeat of April 2018, when Trump previously declared it was time to “bring the troops home” from Syria but severe push back from the generals and his own administration resulted in the opposite happening, a senior official has walked back some of the president’s statements regarding the new US draw down in northeast Syria.

Al snel werd duidelijk dat binnen de Amerikaanse regering veel verzet was tegen een volledige terugtrekking va deze eenheden uit Syrië of helemaal het MO. Maar een overleg met Irak om de troepen daarheen over te brengen strandde al snel op de onwil van Irak om deze  troepen binnen de landsgrenzen te hebben (hetgeen desalniettemin gebeurde, indrukwekkende foto’s van die terugtrekking hier). Wat nu, moet men in Washington hebben gedacht. De eerste week waren er ook nog enige incidenten met de binnenvallende Turkse troepen, die vooral uit ongeregelde infanterie-eenheden van Assad-tegenstanders bestonden. Nadat het Pentagon aankondigde dat de Amerikaanse soldaten terug zouden schieten (!) is daarover verder niet veel meer vernomen.

Tot begin deze week. Zondag was het weer raak, maar gewonden of doden vielen niet te betreuren.

Intussen bezetten Amerikaanse eenheden de Syrische olievelden. Dat gaf veel commentaar, en bovendien veel onbegrip:

Specifically the images are of a US armed convoy at Rumelan oil field, and are the first to show Trump’s ordered “secure the oil” policy in action. A Salon op-ed aptly quips in reaction: “It’s about the oil, stupid: Trump wants to end the forever wars, except the one about oil and money.”

De logica er van is bizar en bovendien zijn die olievelden niet te houden. Zo ver naar het noordoosten, afgesneden van elke weg naar zee?

Since discovery of oil in MidEast, many in region said: U.S. only here to steal our oil.

U.S. denied, claimed it's about democracy, human rights, women etc.

Not sure if Americans realize but these pictures of U.S. troops in northeast Syria are HUGELY damaging to U.S. image. pic.twitter.com/C3exwUbHtD

— Jenan Moussa (@jenanmoussa) November 2, 2019

Ook de Syrische president Assad was er als de kippen bij om commentaar te leveren:

The Syrian president’s response was unexpected and is now driving headlines, given what he said directly about Trump, calling him the “best American president” ever – because he’s the “most transparent.”
(..)
“Trump speaks with the transparency to say ‘We want the oil’.” Assad’s unique approach to an ‘enemy’ head of state which has just ordered the seizure of Syrian national resources also comes after in prior years the US president called Assad “our enemy” and an “animal.”

Let wel, dit is géén compliment. En mogelijk is het zelfs onterecht. De rede voor mijn opmerking dit aangaande is dat de Amerikanen niet voor niets drie maanden hebben onderhandeld met Turkije over de invasie van vorige maand. Men wist derhalve zo ongeveer wat Turkije in Syrië hoopte te bereiken (naast het bekende excuus van verdrijven van de YPG). De weg voor Turkije naar die Syrische olievelden lag open zonder de Amerikaanse troepen die ze nu bezetten. Als die Amerikaanse troepen iets doen is het Turkije ook daar in de weg zitten. Is dit een vreemde redenatie? Bedenk wel, dat het verhaal van winst behalen met die oliebronnen complete humbug is – die olie kan niet op een eenvoudige manier Syrië uit. IS lukte dat alleen door een onderonsje met de familie Erdogan – tot de coalitie die tankwagens met ruwe olie van de weg bombardeerde.. Bedenk ook, dat de Turkse doelen in het MO allen zij terug te voeren tot dominantie over de buurlanden, en olie. Niet alleen in Syrië – een relatief klein doel, maar eens te meer in Noord-Irak (rond Mosul ligt een likkebaardend rijke oliegebied) en het bekende conflict met Cyprus over de boorrechten naar gas in de Middellandse zee.

De controle over de Syrische oliebronnen is nooit een Amerikaans strategisch doel geweest, en dat het dat nu is is niet veel meer dan een laatste troefkaart om bij toekomstige onderhandelingen een rol te kunnen spelen, al is het tweede viool na Putin. Want niet alleen heeft Syrië die oliebronnen binnenkort hard genoeg nodig, ook zijn de laatste berichten van de Amerikaanse soldaten daar kenmerkend voor wat ze er doen: feitelijk niks.

“We are just patrolling around,” one American soldier told a regional media outlet outside an oil station under control of joint US-Kurdish forces in a rare interview from the ground. It underscores that in the absence of detailed orders other than to take oil fields in the Deir Ezzor and Hasakah regions, there’s continued confusion over just what exactly the overall objectives are, or even who is the enemy.

Het doel is dus preservatie, zodat niemand er zijn grijpgrage vingers aan branden kan. Dat het ezit voor de USA niet houdbaar is, signaleert dat men er iets anders mee wil, en vooral dat een zeker land er niet bij kan komen. De regio Noord-Syrië zal Turkije onder normale omstadigheden geen oorlog waard zijn. Als het zo u hgaan om het verdedigen van zojuist veroverde oliebronnen waaraan het land een enorme behoefte heeft, zou dat wel eens anders kunnen liggen.

Voorlopig gaan de Amerikaanse troepen er nog niet weg.

---

Kleine update donderdagavond

Turkije is woedend omdat de opbrengst van de Syrische olievelden – nu in Amerikaans beheer – naar de Koerden gaat. Dit is in directe lijn met de redenatie hier boven (en die van de reageerders hieronder)

---

Eerdere berichtgeving over het Midden Oosten vindt u terug in onze dossiers over Syrië, Wereldpolitiek USA, meer nieuws over Turkije (hier) onder Erdogan op Veren of Lood vindt u hier. De Turkse invasie van Syrië heeft een apart dossier.