Achterstandswijken minder leefbaar, schrijft de NOS. Exacter geformuleerd was geweest dat: politiek verpauperbeleid zijn vruchten af werpt.

Want de manier waarop de NOS dit aan de mens brengt suggereert dat mensen die hun levensomstandigheden door hard werken verbeteren, hun oude buurtgenoten in de steek laten. De kop op de site zegt dan ook:

Slechtste wijken zien achterstand toenemen.

Maar dit is verhullen wat gebeurde. In de minder goede wijken is de sociale structuur vernietigd door ongebreideld nieuwe mensen toe te voegen in een dusdanig tempo dat aanpassing van de eertijdse nieuwkomers langzamer verliep dan de aanvoer van weer nieuwe bewoners.

Een gegarandeerd recept voor groeiende ellende.

Dat de overheid er nu dom bij staat te kijken, en ietwat klagerig uitroept: hoe kan dat nou! is weinig anders dan een erkenning van een laissez-faire mentaliteit die nooit begreep dat dat principe op deze manier van leven nooit gelukkige effecten op levert. Het was tot circa 2000 al erg genoeg, maar toen kwam daar ook nog eens overheen dat de populatie van inrichtingen en andere hulpbehoevenden door de regering deze wijken in werd gecatapulteerd.

Deels met de smoes dat dat was om hen beter in de samenleving te integreren. Vervolgens bezuinigden de kabinetten Rutte de restanten weg voor zover ze niet direct herkenbaar te onaangepast waren om het langer dan twee weken onafhankelijk in een nieuwe leefomgeving te kunnen redden. En moesten ook mensen op leeftijd zelfredzamer worden – waarmee de nieuw uitgezette roofdieren ook nog eens van extra prooi werden voorzien.

Niet alleen werd de aanvoer van onaangepasten versterkt, maar de mensen die voorheen in de zorg werkten woonden ook in dit soort wijken. Zij vertrokken, of begonnen zelf af te glijden.

En de migratie-aanvoer, zij zette zich nog steeds verder voort. Waardoor de ‘slechte’ wijken zich ook nog eens uitbreidden en nieuwe besmettingshaarden oversloegen naar andere minder begerenswaardige wijken die door mensen met opgang in de maatschappij verlaten werden. Voor dat proces geldt simpel het adagium: als je mensen uit shitholes importeert, importeer je shitholes. Dat klopt: wie in de oude wijken gaat kijken waant zich soms in de Derde Wereld. Al duurt het soms even eer het zich in het straatbeeld manifesteert. Gebieden als Den Haag Zuidwest leenden zich minder voor dat veranderde straatbeeld dan bijvoorbeeld de Schilderswijk, maar kwalitatief was het er ook in 2000 al nauwelijks nog beter wonen. Maar het in de jaren 80 en 90 bebouwde gebied van Wateringse Veld (echt een enorm gebied) is er nu al nauwelijks beter aan toe.

Schijnheilig schrijft de NOS:

Mensen in kwetsbare wijken hebben drie keer zoveel last van hun directe buren als de gemiddelde Nederlander. En 20 procent van de bewoners is bang dat ze worden lastiggevallen of beroofd. Elders in het land is dat 6 procent.

Bij dergelijke percentages zijn het geen angsten meer, maar is sprake van ervaringsdeskundigheid. Angsten, dat zijn de inwoners van betere buurten die griezelen over wat ze ’s ochtends in de krant lezen. De basisgriezels zijn circa 3% van de bevolking.

Het ijkpunt dat de NOS hanteert is ook zoiets om razend van te worden. 2007 en minister Vogelaar met haar plannen:

Eind 2018 kwam uit de eerste studie al naar voren dat de achterstandswijken aan het terugkeren zijn die toenmalig minister Vogelaar vanaf 2007 probeerde op te knappen.

Ergo: de overheid dacht rond 2010 dat ze haar taak had vervuld, trad terug en importeerde opnieuw een half miljoen kanslozen.

Er zitten teveel gelovigen in homeopathie binnen deze overheid. Je kunt niet oneindig verdunnen zonder schade toe te brengen aan de maatschappelijke structuren die je hoopte in stand te houden. Zelfs de onderzoekers benoemen het (NB: ik schreef bovenstaande zonder het navolgende al gelezen te hebben):

“Dat is geen ongeluk, dat is het gevolg van beleid”, zegt Jeroen Frissen, een van de onderzoekers. Hij verwijst onder meer naar het besluit om mensen met psychiatrische problemen of een licht verstandelijke beperking minder in instellingen te laten wonen. In hun huis krijgen ze niet altijd de begeleiding die ze nodig hebben. Ook vluchtelingen met een verblijfsstatus, die een laag inkomen hebben en de taal slecht spreken, komen in deze goedkopere woningen terecht.

Dat dit politiek verpauperbeleid was, wordt door de onderzoekers ook zo benoemd, zij het met andere oorden:

Daarnaast hebben de gemeenten veel sociale taken toegeschoven gekregen door achtereenvolgende kabinetten, maar dat moest vaak met fors minder geld. Veel huismeesters en wijkbeheerders verdwijnen en woningcorporaties mogen alleen maar de laagste inkomens huisvesten.

En immigranten, altijd weer nieuwe immigranten er bij, vergeet ook vooral niet. Vorige week was er enige ophef toen bleek dat de gemeente Schiedam voornemens was de bewoners voor een nieuw te bouwen wijk zelf te gaan uitzoeken in Afrika. Het bleek te gaan om iets dat lokale bestuurders al als ‘normaal’ beschouwen: einde ophef.

Het idee van de plaatsing van meer van deze mensen in betere wijken is wel een goed idee. Niet vanwege het verhoopte mengende effect – hun bewoners nemen gegarandeerd opnieuw de kuierlatten, en gelijk hebben ze. Maar in de ‘echt goede buurten’. Waar de mensen wonen die hieraan mede schuldig zijn door steeds meer opname van ‘zieligerds’ te bepleiten.

Mij lijkt het het beste om rijke buurten te verplichten als eersten de zielige migranten op te nemen waar ze zo tranentrekkend over kunnen jammeren in praatprogramma’s. Ervaringsdeskundigheid is essentieel om te weten waarover je jammert.

De beste aanpak derhalve: wie in de Kamer gekozen wordt dient direct te worden gedeporteerd naar een achterstandswijk. Goes with the job.