Stolking Trump, hailing Leo
De rector-magnificus van de Universiteit van Leiden is voor de tweede maal door de mand gevallen. Misschien viel hij al vaker, maar daar was ik niet bij. Prof. mr. C.J.J.M. Stolker plaatste een tweet over de demon(i)stratie tegen Trump op het Malieveld. “Academics against bigotry since 1575”.
Waarom zouden academici niet mogen demonstreren en daarvoor, vervolgens, geen bijval mogen krijgen van de hoogste man of vrouw in hun universiteit? We leven in een vrij land. Eens. Maar Stolker wekt hiermee de indruk, nee, meer dan een indruk, een aantal essentiële feiten rond het omstreden immigratiedecreet van Trump te negeren. Feiten die de eindbaas van de oudste en beste universiteit van het land moet hebben gekend toen hij zijn tweet plaatste; er is op dit blog en elders al veel over gezegd. Carel Stolker preekte bovendien voor eigen parochie. Zeker, ook dat mag (en ik begrijp de personele problemen). Maar ik zeg dat er graag even bij. Stolker begaat de Achtste Hoofdzonde en lijdt kennelijk aan een variant op het Pechtoldsyndroom: Kritiek op Donald Trump is goed en progressief, kritiek op zijn Democratische voorganger(s) is fout en racistisch.
Stolker is een recidivist. Eind 2015 is hoogleraar Leo Lucassen door hem gelauwerd voor zijn bijdrage aan het migratiedebat. Vooropgesteld, daar is op zichzelf niets mis mee. Alleen is het niet aan de top van de universiteit om zo stelling te nemen.
Een deel van het werk van Lucassen is ongetwijfeld waardevol. Ik heb over het algemeen ontzag en respect voor de wetenschap en wie haar bedrijven. Lucassen kan slecht tegen kritiek. Hij framet opponenten, blockt zich een slag in de rondte op Twitter, laat merken een zeer duidelijke (extreem-)linkse politieke voorkeur te hebben, bagetelliseert zich een ongeluk over jihadisten in de vluchtelingenstroom en Oudejaarsavond 2015 in Keulen, en demoniseert burgers die laten merken dat de geneugten van de multiculturele samenleving een schaduwzijde hebben. Blijkbaar is het Stolker ontgaan dat publicaties en colleges van professor Lucassen solide onderbouwd, met kracht van argumenten en wetenschappelijke gegevens debunked zijn. De gelauwerde fascistenjager zelf wil daar weinig van weten. Echt fan van zijn vakbroeder Ruud Koopmans in Berlijn is het Leidse migratie-orakel evenmin. Niet dat Koopmans zich niet zou kunnen vergissen, maar die stelt een aantal hoofdzaken vast die onmogelijk ontkracht kunnen worden.
Dit alles is vrij ernstig, aangezien prof. L.L. te L. ook nog eens een belangrijk adviseur van het huidige kabinet is, terwijl een Koopmans, naar mag worden aangenomen, dat niet is.
Waarom zijn Afshin Ellian en Paul Cliteur niet apart genomen om ze te lauweren voor hun bijdrage aan het debat? Omdat ze minder serieus genomen worden door c.q. niet de deur hebben platgelopen bij Nieuwsuur, De Wereld Demoniseert, pardon Draait Door, Pauw en Buitenhof? Of gelooft Stolker nog steeds dat deze NPO-rubrieken samen een wonder van pluriformiteit zijn en dat men dit setje echt moet volgen om bij te blijven?
Dit, professor Stolker, is de taak van uw instituut: organiseer onder meer debatten over de vraag of we ons ons diepe “zorgen moeten (blijven) maken over het Amerika van Donald Trump? Of brengt hij een positieve wending teweeg?” En doe dat niet één keer, tijdens het ontbijt op Nine Eleven 2.0, maar blijf dat doen.
Prima artikel.
Om in de briljante “argumentatie”-stijl van deze ”rector magnificus’ te blijven:
Miljoenen vrije burgers in het stem-hokje, TEGEN [ de laffe opvattingen van ] Stolker.
Bij die linkse wijsneuzen is het zo als je het niet met ze eens bent dan “snap je het niet” of denk je vanuit de “onderbuik”. Nee die linkse policorjankerds zitten zo in hun intellecte hoofd dat men iets als gezond boerenverstand niet meer begrijpt. Uiteraard is links ook tegen boeren omdat die bijvoorbeeld mest produceren of vlees en in het (extreem)linkse handboekje stasat dat dat natuurlijk gedemoniseerd moet worden. Het zijn eigenlijk net van die revolutionaire gardisten tijdens Mao’s culturele revolutie die alles kapot maakten wat conservatief was. Nu nog in milde vorm maar als de linkse hysterie toeneemt dan kan het wel eens heel grimmig gaan worden. Nogmaals Trump is een eerlijk gekozen president van de USA. De USA is een soeverein land en het is niet aan Nederlandse “beroeps”schreeuwers aan wie de president is van een ander land. Snapt links dat !?
Beste Marcel, dat is de nagel op de kop.
Ook een bedenkelijk “politiek correcte” persoon aan de Leiden Universiteit is Max Bader, grote vriend van Poroschenko en Poetin hater. Deze man ondersteunt het Kiev nazi regime fanatiek en voert een dictatoriaal regime op zijn faculteit, heb ik me laten vertellen. Veel collega’s zijn bang voor hem. Onthoudt die naam. Er gebeuren rare dingen op onze universiteiten. Google Bader maar eens en ziet dat hij sprekend lijkt op Oekrains nationale held Bandera, een nazi medewerker uit WO2, die vele landgenoten, Russen en Polen heeft vermoord in opdracht van de SS.
Interessant stuk van Dick Kraaij, zeker voor de rector van de universiteit van Meijers en Cleveringa. Er valt van alles over te zeggen, en omdat ik nog niet klaar ben met mijn speech voor de #dies442 slechts een paar korte obervaties.
Mijn universiteit wil zich met haar onderwijs en haar onderzoek inzetten voor een veilige, gezonde, duurzame, welvarende en rechtvaardige wereld. Veel in die ambities is naast harde feiten ook normatief: wat is veilig?, wat is rechtvaardig?, hoe duurzaam is duurzaam?, en hoe weeg je duurzaamheid tegen welvaart?, bijvoorbeeld. In die zin gaat wetenschap niet alleen om ‘harde’ feiten, maar helpt het de politiek, de wetgever, de rechterlijke macht of het bedrijfsleven bij het maken van goed geïnformeerde normatieve keuzes. Elk in het eigen domein.
Ik heb voor mijn eigen vak, de rechtswetenschap, bepleit dat wij als wetenschappers beter ons best moeten doen de sprong van ‘feit’ naar normatief oordeel te markeren. Zodat we ook aan te vallen zijn op normatieve conclusies die volgen uit ‘feiten’ – bijvoorbeeld over wat al dan niet volgt uit bepaalde mensenrechtenverdragen. Wie dat stuk nog eens wil nalezen kan het op internet vinden: “‘Ja geleerd zijn jullie wel!’, over de status van de rechtswetenschap.” (NJB 2003). Maar lees ook het mooie stuk van Marcel aan de Brugh in de Wetenschapsbijlage van NRC/H van dit weekend, over hoe complex “vertrouwen in de wetenschap” is.
Wat mijn universiteit zo mooi maakt is dat ze vanuit heel veel perspectieven op complexe onderwerpen en vraagstukken kan reflecteren, wetenschappelijk en normatief. Neem de Islam, waarnaar onderzoek wordt gedaan door de rechtenfaculteit, de arabistiek, onze governance-faculteit in Den Haag en de sociale faculteit. Wetenschappers zijn binnen en buiten de universiteit voortdurend met elkaar in gesprek. Inderdaad onze Afshin Ellian, Jan Michiel Otto, Petra Sijpesteijn, Paul Cliteur, Maurits Berger – de veelkleurigheid in perspectief is groot in Leiden, en daar ben ik heel trots op. En onze rechtenfaculteit heeft een grote traditie in het organiseren van debatten over politiekgevoelige thema’s, ook voor het grote publiek.
En Leo Lucassen, die voedde het verhitte debat over vluchtelingen met cijfers op een moment dat niemand die voorhanden had. Cijfers: om beter zicht te krijgen op dit enorme vraagstuk. En ik vond het geweldig hoe hij dat deed en bleef doen, ondanks alle shit die hij over zich heenkreeg. En dat hij ook nog een normatieve opvatting over die cijfers had, is helemaal prima.
Dus, ik sta als rector (niet als ‘baas’ trouwens, universiteiten hebben geen bazen) voor de rijkdom van onze universiteit, een rijkdom die ons verder kan helpen in al die vraagstukken waar de wereld zich voor gesteld ziet.
Ja, en dan Trump. Ik spreekt me niet uit tegen Trump als de gekozen leider van een land. Maar ik doe dat wel tegen zijn beleid als dat de internationale verdragen schendt waarop onze wereldorde is gebouwd, of als dat twijfel zaait over de legitimiteit van democratische verkiezingen (toen hij nog niet wist of hij zou winnen), of als dat twijfel zaait over de onafhankelijkheid van rechters, op het statelijk niveau nota bene door het volk gekózen rechters!
Dat hij met ongeveer iedereen ruzie maakt die in zijn buurt komt, lijkt me op de langere termijn minder effectief, maar dat moet hij vooral zelf weten. Maar als het om bedreigingen van de democratische rechtsorde gaat, dan vind ik dat we onze stem moeten verheffen – juist aan een universiteit die streeft naar een rechtvaardiger en veiliger wereld.
En dat doe ik dus, en dat blijf ik doen. Want de rechtsstaat en de rule of law zijn het resultaat van een eeuwenlange strijd tegen de tirannie van vorsten (“The King Can Do No Wrong”). Door twijfel over dat fundament te zaaien, door rechters weg te zetten als neprechters als hun oordeel je niet bevalt, zoals gisteren President Trump deed in een nieuwe aanval van woede, is doodeng. En dat is wat mij betreft een feit.
Carel Stolker
Een interessant stuk van Dick Kraaij, zeker voor de rector van de universiteit van Meijers en Cleveringa. Er valt van alles over te zeggen, en omdat ik nog niet klaar ben met mijn speech voor de #Dies2017, aanstaande woensdag, slechts een paar korte obervaties.
Mijn universiteit wil zich met haar onderwijs en haar onderzoek inzetten voor een veilige, gezonde, duurzame, welvarende en rechtvaardige wereld. Dat bindt ons als gemeenschap. Veel in die ambities is, naast harde feiten, ook normatief: wat is veilig?, wat is rechtvaardig?, hoe duurzaam is duurzaam?, hoe weeg je duurzaamheid tegen welvaart?, of veiligheid tegen privacy, bijvoorbeeld. In die zin gaat wetenschap niet alleen om ‘harde’ feiten, maar helpt het de politiek, de wetgever, de rechterlijke macht of het bedrijfsleven ook bij het maken van goed geïnformeerde normatieve keuzes. Ieder in zijn eigen domein.
Ik heb voor mijn eigen vak, de rechtswetenschap, bepleit dat wij als wetenschappers beter ons best moeten doen de sprong van ‘feit’ naar normatief oordeel te markeren. Zodat we ook zijn aan te vallen op normatieve conclusies die volgen uit ‘feiten’ – bijvoorbeeld over wat al dan niet volgt uit bepaalde mensenrechtenverdragen. Wie dat stuk nog eens wil nalezen kan het op internet vinden: “‘Ja geleerd zijn jullie wel!’, over de status van de rechtswetenschap.” (NJB 2003). Maar lees ook het mooie stuk van Marcel aan de Brugh in de Wetenschapsbijlage van NRC/H van dit weekend, over hoe complex “vertrouwen in de wetenschap” is. Er is in de wetenschap voortdurend werk aan de winkel, ook als het gaat om hoe je integere wetenschap ‘doet’. Ik ben de laatste die denkt dat we er al zijn.
Wat mijn universiteit zo mooi maakt is dat ze vanuit heel veel perspectieven op complexe onderwerpen en vraagstukken kan reflecteren, wetenschappelijk en normatief. Neem de Islam, waarnaar onderzoek wordt gedaan door de rechtenfaculteit, de arabistiek, de geschiedenis, de archeologie, onze governance-faculteit in Den Haag en de politicologen en antropologen van onze sociale faculteit. Wetenschappers zijn binnen en buiten de universiteit voortdurend met elkaar in gesprek. Denk aan onze Afshin Ellian, Jan Michiel Otto, Petra Sijpesteijn, Paul Cliteur, Maurits Berger, en al die andere collega’s. De veelkleurigheid in het wetenschappelijk en normatief perspectief is groot in Leiden, en daar ben ik heel trots op. Kijk eens een moment naar de samenstelling van ons Leiden University Centre for the Study of Islam and Society: https://www.universiteitleiden.nl/en/humanities/centre-for-the-study-of-islam-and-society/members.
En onze rechtenfaculteit kent ook nog eens een grote traditie in het organiseren van open debatten over politiekgevoelige thema’s, ook voor het grote publiek.
Over mijn geweldige collega Leo Lucassen, die voedde het verhitte debat over vluchtelingen met cijfers op een moment dat niemand die voorhanden leek te hebben. Cijfers: om beter zicht te krijgen op dit enorme vraagstuk. En ik vond het indrukwekkend hoe hij dat deed en bleef doen, ondanks de emmers zooi die hij over zich heenkreeg. En dat hij ook nog een normatieve opvatting bij die cijfers had, is heel goed. Dat kan niet anders, en draagt bij aan het wetenschappelijke en maatschappelijke debat.
Dus, ik sta als rector (niet als ‘baas’ trouwens, universiteiten hebben geen bazen) voor de rijkdom van onze universiteit, een rijkdom die ons verder kan helpen in al die vraagstukken waar de wereld zich voor gesteld ziet.
Ja, en dan Trump. Ik spreekt me niet uit tegen Trump als de gekozen leider van een land. Maar ik doe dat wel tegen zijn beleid als dat de internationale verdragen schendt waarop onze wereldorde is gebouwd, of tegen zijn opvattingen als die twijfel zaaien over de legitimiteit van democratische verkiezingen (toen hij nog niet wist of hij die verkiezingen zou winnen), of als hij twijfel zaait over de onafhankelijkheid van rechters, op het niveau van de staten in de VS nota bene door het volk gekózen rechters!
Dat de Amerikaanse president met iedereen ruzie maakt die in zijn buurt komt, lijkt me op enig moment toch minder effectief, maar dat moet hij vooral zelf weten. Maar als het om bedreigingen van de democratische rechtsorde gaat, dan vind ik dat we onze stem moeten verheffen – juist aan een universiteit die streeft naar een rechtvaardiger en veiliger wereld en die de nalatenschap van Cleveringa beheert.
En daar doe ik dus aan mee, en dat blijven wij aan de universiteit doen zolang dat nodig is. Want de rechtsstaat en de rule of law zijn het resultaat van een eeuwenlange strijd tegen de tirannie van vorsten (“The King Can Do No Wrong”). Door twijfel over dat fundament te zaaien, door rechters weg te zetten als neprechters als hun oordeel je niet bevalt, zoals gisteren Trump deed in een zoveelste aanval van woede, is doodeng. En dat is wat mij betreft een feit.
Carel Stolker, rector magnificus Universiteit Leiden (1575)
Allereerst, ik ben vereerd en blij met dit commentaar van professor Stolker. Geweldig! Hij stelt een voorbeeld dat veel anderen kunnen navolgen. Een open, soms scherp debat, brengt ons verder.
Meindert Fennema verwoordt het algemenere punt dat ik wilde maken, veel beter dan ik dat kan; zie http://politiek.tpo.nl/column/zelfcensuur-wetenschap-mag-nooit-normaal-worden/
Ik heb niet zoveel problemen met het oeuvre van professor Leo Lucassen als zodanig – wie ben ik? Op belangrijke punten is de bijdrage van Lucassen aan het migratiedebat echter bekritiseerd en ontzenuwd. Daarbij ging het niet slechts om een mening bij feiten die op zichzelf zouden kloppen; ook niet alle feiten die Lucassen aandroeg bleken te kloppen, evenmin als zijn historische interpretatie van die feiten. Denk daarbij aan het vergelijken van de huidige immigratie met die in de Gouden Eeuw.
Ik voel me niet verantwoordelijk voor elke toonzetting in de kritiek op Lucassen, terwijl de aanvallen op zijn werk inhoudelijk wel hout sneden. De manier waarop de hoogleraar daarmee is omgegaan, zeker op Twitter, leek mij onvoldoende professioneel.
De oorzaak van ’s mans kennelijke ergernissen ligt als het ware opgesloten in het artikel van Fennema: de ‘linkse’ (politiek-correcte) medemens annex activistische wetenschapper kan zich bar moeilijk voorstellen dat iemand ‘rechts’ kan en al helemaal niet dat rechtsmensen óók het beste voor hebben met de samenleving.
Wat betreft het laatste punt: een discussie over de toon van ‘politiek-incorrecte’ kritiek op rechters mag niet afleiden van de vraag of ook rechters fouten kunnen maken en, al naar gelang hun opvattingen, de wet kunnen interpreteren en toepassen. Wie bestaande wetgeving liefst grondig zou willen veranderen om problemen op te lossen die de vroegere wetgever nooit had voorzien, is daarbij van nature in het nadeel. Maar daar is niet alles mee gezegd. Wetten hebben grenzen, en die worden vast niet altijd tot het uiterste opgezocht.