De stikstofhysterie staat opnieuw hoog op de agenda van politiek Nederland, nu een rechter diverse manoeuvres er omheen heeft verboden.

De precieze redenaties van de rechter zijn niet speciaal interessant, ik volsta graag met het NOS-bulletin:

Die compenserende maatregelen zijn eenvoudig niets anders dan een ontkenning van de eigen Haagse werkelijkheid, zodat het niet vreemd is dat de rechter er niets in ziet. Optel- en aftrekversjes van overbetaalde ambtenaren die niet kunnen rekenen:

De rechter in Haarlem oordeelde afgelopen vrijdag dat de verlaging van de maximumsnelheid op de snelweg van 130 naar 100 kilometer per uur niet meer ingezet kan worden om elders meer stikstof te kunnen uitstoten, het maken van zogeheten stikstofruimte. Daarmee is de toekomst van de vergunningen voor tienduizenden woningen onzeker geworden.

De oplossing is echter kinderlijk eenvoudig: de belangrijkste hindernis is de manier waarop men in Brussel omgaat met de bureaucratische strapatsen van Nederland, en dat wijst de weg naar een oplossing. Die tienduizenden woningen moeten er mede voor allerhande landverhuizers komen immers? Bekend maken dat Nederland stopt met hun opname tot Brussel toegeeft aan een herziening van onze eigen bureaucratische nonsens zou veel duidelijk maken.

Dat de EC zou gaan stuiteren staat vast; dat ze uiteindelijk zou toegeven eveneens. Niets is voor Brussel zo belangrijk als landverhuizers, zo zien we keer op keer.. Zoals gisteren nog. Dat die landverhuizers hun eigen stikstofprobleem zullen blijken staat vast, maar niemand wil het er over hebben? Dan doen we daar toch eerst wat aan?

Door aan de eisen uit Brussel een slinger te geven die de stikstofhysterie oplost zullen we onszelf in de EU bestuurlijk niet populair maken. Maar dat geeft niet, wie in Brussel populair is staat verplicht vooraan om vervelende zaken op te lossen. Geen positie waar we aan vast zouden moeten willen houden, beter worden we er niet van, en het geeft maar gedonder.

Dat die extra woningbouw ook voor landverhuizers zal worden gebruikt, betekent echter niet dat we geen ‘eigen volk eerst’ regel zouden mogen invoeren. De stikstofhysterie heeft al te veel onzinnig beleid aan het licht gebracht:

Overheden verzamelen vrijgekomen stikstofruimte in het stikstofregistratiesysteem. Uit die stikstofbank kunnen ze ook weer stikstofruimte ‘opnemen’, waardoor projecten zonder vergunning toch uitgevoerd mogen worden.

Wat me hieraan nog het meest verbaasd is dat de stikstofruimte die door luiers voor bejaarde landgenoten wordt ingenomen niet ter sprake wordt gebracht – een typisch D66-onderwerp, als je er even over doordenkt.