Steeds opnieuw duiken verhalen op van terroristen die op weg zouden zijn naar Europa. Maar veel meer dan geruchten blijken het nooit. Daarvoor is een reden.

De Italiaanse politie heeft terrorist Ben Nasr Mehdi opgepakt bij zijn aankomst op Lampedusa. Hij zat op een boot met 200 asielzoekers. Mehdi had een valse naam opgegeven en zei dat hij asiel zocht om aan politieke vervolging te ontsnappen. Uit zijn vingerafdrukken bleek zijn ware identiteit. Hij werd aangehouden samen met drie mannen die de tocht hadden georganiseerd.
Mehdi wordt gezien als een van de gevaarlijkste terroristen en was al eerder actief in Italië. Hij is een explosievenexpert en een contactpersoon voor netwerken die jihadi’s rekruteren. Ook organiseerde hij aanslagen in het Midden-Oosten. In 2007 werd Medhi gearresteerd in Italië en tot 7 jaar cel veroordeeld voor het beramen van aanslagen. Na zijn vrijlating werd hij het land uitgezet.
Volgens lokale media probeerde de overheid het nieuws te verzwijgen zodat er geen paniek zou uitbreken.

Men is er in ieder geval in geslaagd dit uit de Europese media te houden. Als iemand in Brussel de moeite zou nemen er navraag naar te doen, zal het antwoord ongetwijfeld luiden, dat men er nog niets van heeft gehoord. En hoewel dit type bericht vaak toch zijn weg vindt via internetfora, is het risico dat het onderweg vervormt en door onnauwkeurige vertalingen van betekenis verandert erg groot. Dat geeft reguliere media de gelegenheid zich er aan te onttrekken. Want het verwijt van overheden dat zij nodeloos paniek aanjagen wordt gezien als een pijnlijke aanklacht. Het aanjagen van paniek over onschuldige issues kan overheden daarentegen weer weinig schelen, waarmee ze zich in de kaart laten kijken – voor wie het zien wil tenminste.

Dat zich onder de overstekende migranten terroristen zullen bevinden vereist geen kristallen bol. De aantallen mensen die zich in de vigerende oorlogen in Syrië en Libië onacceptabel te buiten zijn gegaan loopt in de honderden, zo niet duizenden. En wie bedenkt hoeveel Duitse nazi’s tientallen jaren berechting hebben weten te ontwijken, beseft dat dit voor slecht geadministreerde wandaden in verre landen een factor tig aan onbekende misdadigers op zal leveren. Wie daarbij bovendien beseft dat deze mensen niet weg zullen duiken, maar eerder geneigd zullen zijn hun wandaden op Europees terrein voort te zetten, begint te begrijpen dat het onbekommerd toelaten van Jan en Alleman op dit continent grenst aan waanzin met suïcide boventonen. Geen wonder dat het gros van dit continent in volle ren een eigen zandbak opzoekt teneinde hun hoofd te kunnen begraven in de hogere weetniet-kunde.

Dat de mensensmokkel behalve een uitstekende manier van camouflage voor overtekende terroristen, tevens een lucratieve handel is, maakt het een voor terroristen onweerstaanbare manier van infiltratie. De enige andere bootvluchteling die is geïdentificeerd als terrorist, was Abdel Majid Touil, eerder dit jaar aangekomen als bootvluchteling in Italië. Touil was betrokken bij de aanslag op het Bardo-museum in Tunesië.

Zo weinig? Onmacht of stiekem?

Zoals gezegd, van de meeste van de aanstaande terroristen zijn de namen en gezichten alsook verdere gegevens niet bekend. Maar zelf denken we dat we ze toe moeten laten. Dat heeft de overheid ons wijsgemaakt. Van overheidswege gepropageerde zelfmoord was nog nooit zo dwingend aanwezig.