Er lijkt weinig te gebeuren aan het Euroschuldenfront, maar dat is slechts schijn. Schone schijn. Achter de schermen – die de Nederlandse MSM ophouden om hun eigen onkunde aangaande de werkelijke gebeurtenissen te maskeren – is druk en zeer intensief overleg gaande.

De Eurocrisis is voor de Nederlandse MSM eenvoudig te groot, en zoals gewoonlijk redeneren zij dat a) wat zij zelf niet snappen niet hoeft te worden besproken, en b) dat als je iets niet snapt en doet of het niet bestaat, het probleem zelf tot de conclusie zal moeten komen dat het niet bestaat. b) is naar de geest ontleend aan de HitchHiker’s Guide to the Galaxy, een boek waaraan ik al eerder refereerde. De gedachte is dat als je iets levensgevaarlijks tegenkomt, je net doet of je het niet ziet, met de gedachte dat het jou dan ook niet ziet. Een typisch Nederlandse aanpak, die er in de aanloop naar de Tweede Wereldoorlog onder andere toe leidde, dat onze regering in het voorjaar van 1940 nog snel moderne wapens bestelde. In … Duitsland.

Maar we dwalen af.

Internationaal worden de stukken klaargezet voor het eindspel. De Eurocraten zijn vooral uit op uitstel van alles, aangezien vóór 12 september hun handen gebonden zijn vanwege de blokkade van het Duitse Constitutionele Hof (BVG), dat activatie van het ESM effectief temporiseerde totdat zij haar uitspraak geformuleerd heeft. Niet dat het ESM een oplossing zal bieden, maar na instelling hoopt men minstens weer een half jaar te hebben gewonnen om nieuwe, nog grotere hoeveelheden geld te kunnen genereren ter bestrijding van de wijze waarop de financiële markten hun werk doen.

En dat ad infinitum, tot de zaak definitief klapt, Hetgeen met de huidige aanpak onvermijdelijk is. Alleen hoopt men ondertussen een wonder mee te zullen maken, en bij ontstentenis daarvan in ieder geval een politieke unie te hebben kunnen afdwingen. Alsof dat de panacee voor alle problemen zal blijken. Erare humanum est beschrijft het niet. Het is pure wanhoop.

Internationaal
Maar aangezien de Eurocrisis van wereldwijd belang is, beginnen in toenemende mate economische wereldmachten zich te roeren. Zij zijn namelijk zeer bevreesd voor de gevolgen van langer uitstel van een catharsis, aangezien de onvermijdelijke Big Bang ook hun eigen economieën blijvend kan beschadigen. Om die reden dringen zowel China als Japan er nu bij de Spaanse premier Rajoy op aan, de EU (in casu het EFSF) officieel om een bailout te vragen.

Wie ook nogal fanatiek aandringt op een Spaanse bailout, is de Amerikaanse president Obama. Eerder deze week vroeg hij persoonlijk in een telefoongesprek aan Rajoy de gang naar Brussel te maken. Zijn herverkiezing zou namelijk af kunnen hangen van de timing van de Spaanse moeilijkheden en de Eurcrisis-problematiek. Zie ook onderstaande grafiek, die Obama’s kansen direct linkt aan de stand van de Amerikaanse beursgraadmeter S&P.

Een ongecontroleerde Spaanse ineenstorting zal ook de Amerikaanse beurzen een zware klap toebrengen, en daarmee Obama’s kansen in november sterk verminderen. Rajoy weigert tot nog toe om voor de druk te buigen. Het Spaanse eergevoel, en zijn angst voor zijn positie en die van zijn partij, staan hem de vereiste stap niet toe.

Spanje hoopt via het aankondigen van steeds ambitieuzer bezuinigingsprogramma’s de markten van zich af te kunnen houden. Laatste maatregel: illegalen moeten voortaan hun medische zorg zèlf betalen. Het verontwaardigde NOS-journaal berichtte gisteravond dat de kosten voor die zielige economisch uitgebuite immigranten kunnen oplopen tot wel 700 euro per jaar. (Dat is trouwens minder dan 60 euro per maand. Wat betaalt u zelf ook al weer?)

Overigens zou een formele bailout aanvraag de EU, maar vooral Duitsland, in een lastig parket brengen, vanwege het hierboven genoemde ESM en het BVG. De druk op Merkel om het BVG te negeren en bij te springen zou ondragelijk groot kunnen worden. Merk op, dat niemand het in Europa (zoals vorig jaar nog) heeft over het feit dat Spanje too big to bail, and too big to fail is. Als de Spanjaarden om hulp vragen, gaan we het gewoon proberen. En òf, en vooral wáár het Eurozone-schip strandt, moeten we dan maar collectief afwachten…

Griekenland
Met Griekenland is het eigenlijk net andersom. Het land is feitelijk opgegeven, zelfs de Luxemburger Juncker heeft deze week verkondigd dat hij zich Grexit zou kunnen voorstellen, maar niet vóór 2013. De Trojka heeft aangekondigd in september weer naar Athene te gaan, en er dan te zullen blijven. Ondertussen heeft het land via allerlei obscure constructies weer wat geld toegeschoven gekregen. Om maar te voorkomen dat het land financieel volledig omvalt. Het IMF wordt er nu (vermoedelijk terecht) van beschuldigd de laatste rapportage in het voordeel van Griekenland te hebben herschreven, om het onvermijdelijke nog even te kunnen uitstellen. Griekenland drukt nu zelf(s) euro’s bij om boven water te blijven, een hoogst dubieuze constructie, waarmee de ECB heeft ingestemd.

Waarom dit, nu nog?

Omdat Grexit voldoende chaos zal creëren om Spanje in een oncontroleerbare afgrond te storten. De Eurozone heeft haar economieën er zo goed mogelijk tegen gewapend, maar de schokgolf van een daadwerkelijk plaatsvinden van het langverwachte Griekse exit kan Spanje eenvoudig niet overleven, en zal ook Italië meesleuren. Vandaar dat de Eurozone met zo min mogelijk middelen probeert de indruk te wekken dat Griekenland nog niet dood en begraven is. Dat mag een paar miljard kosten. Spanje gaat voor.

Het is: Wachten op Ga deaud!

 

 

Eerder verschenen op Dagelijkse Standaard.