Zaterdag was er plotsklaps enig goed nieuws. De AFA reageerde op de mededeling van de gemeente Almere dat hun uitverkoren protestplek niet zou worden toegstaan, vanwege de vermenging met het winkelend publiek. Daar op volgde de reactie dat ze dan maar helemaal niet kwamen.

Het was al enige tijd duidelijk natuurlijk, maar het afzeggen van een demonstratievergunning in Almere zet dat weer eens op scherp: AFA wil alleen confrontaties aangaan met anders gezinden. Geweld toepassen, en anders niets. Ook wordt dat wel intimidatie genoemd. Fascisme, zo U wilt. Met grof geweld politieke tegenstanders de mond snoeren. Dat deze mensen zich tooien met de geuzennaam Anti-Fascistische Actie – en daarom niet keihard worden uitgelachen door de landelijke media – toont een soort verdwazing die heel ongezond is.

Het idee dat links niet dit soort fascisme in zich dragen kan, is van dezelfde orde als het idee dat Marokkanen heilige boontjes zijn die door hun sociaal-economische uitgedaagdheid ten koste van alles moeten worden ontzien. Ede, iemand? Dat het vaak keiharde criminelen zijn is in die optiek een onmogelijkheid – een verdachtmaking door rechtse krachten. En zo is de cirkel weer rond – door de kwadratuur van die cirkel te bewijzen door haar als vierkant de maat te nemen.

Oftewel: idiote blindheid voor het morele gebrek van de eigen politieke gezindte.

Maar schaamt journalistiek Nederland zich nu?

Natuurlijk niet.