Freek Groeneveld ziet ons in een overgangssituatie zitten; in veel situaties is het maatschappelijke beeld voor veel mensen te gefragmenteerd geraakt. Zijn we in staat een coherent maatschappelijk beeld te hervinden? Meevallen zal dat niet.

“Oh! England, my Lionheart
I’m in your garden, fading fast in your arms
The soldiers soften, the war is over
The air raid shelters are blooming clover
Flapping umbrellas fill the lanes
My London Bridge in rain again”

Of ook:

Dit is de situatie die het multiculturele ideaal heeft doen ontstaan. En de prioriteit van het wegkijken duurt voort. Zo zijn “journalisten” het nog steeds niet moe Tommy Robinson weg te zetten als ‘het probleem’.

Maar de prioriteit valt op: direct na islamitisch geweld wordt een anti-Islam activist als het gevaar weggezet. Dit patroon is inmiddels bekend genoeg dat men niet meer op Douglas Murray wacht om het aan te wijzen. Dat het nog steeds wordt getracht (en gezien de hoeveelheid likes, met succes binnen linkse kringen) komt wel heel brutaal over. Maar bekijk het eens vanuit een minder “genuanceerd” links licht:

Wat moet dit sentiment onweerstaanbaar zijn. Willow ontloopt de schuld en zet het demoniseren van populisten voort in dezelfde adem!

Dit is de mens eigen. Zo was de grote logicus en filosoof van de wiskunde Bertrand Russell in de aanloop naar de Tweede Wereldoorlog een voorstander van pacifisme. In de schaduw van WO1 kan hem dit wellicht vergeven worden; in een afweging tussen totale oorlog en bezetting achtte Russell bezetting minder gruwelijk. Het zal misschien zijn voorkeur voor de zekerheden van formele logica en wiskunde zijn geweest. Russell dacht wellicht dat het tijd was voor een rationele moraliteit. Maar zijn statische benadering bleek myopisch, een oversimplificatie, en een overschatting van zijn eigen inzicht. Zijn “absolute begrip” van de situatie, de morele kwestie en de morele keus, praktisch toegepast, leidt tot een situatie waarin de keuze exponentieel grimmiger wordt. In de schaduw van de Eerste Wereldoorlog is het sentiment – zoals gezegd – echter goed te begrijpen. Het is dan ook spijtig dat Russell na afloop niet in beschouwing nam welke situatie zijn soort sentimenten liet ontstaan, maar wel de schuld bij Duitse filosofie legde[1].

Als voorbeeld van een gepaste “statische benadering”, zou ik schaken als metafoor voorstellen. Iedere zet bepaalt welke acties mogelijk zijn, deze zijn logisch vast te stellen. Rokeer de koning en beheers het centrum, dit betekent een sterkere positie: een gunstige situatie. Maar is het menselijk brein in staat tot absolute voorspellingen wanneer de acties van een tweede partij de situatie bepalen, zelfs binnen de gelimiteerde logische wereld van een schaakspel? Of passen we bredere tactieken toe? Wanneer een speelveld leeft, het zou geo-politiek, cultuur of een mengelmoes kunnen zijn, en geen beurten maar slechts het verloop van tijd kent, moet je dit begrip vasthouden binnen de onzekerheden, verrassingen en ogenschijnlijke chaos die het kenmerken.

We moeten dus niet verwachten dat alle progressieven, wegkijkers en liberalen spijt zullen betogen; het gaat niet samen met het soort persoonlijkheid dat in deze omstandigheden vast houdt aan deze koers omwille van doctrine, moreel of profijt. Niet dat we nog eens opnieuw een schuld-hysterie moeten beginnen. Om nog even bij die Tweede Wereldoorlog te hangen: Duitsland heeft vanuit haar “historische schuld” naar Joden en Europeanen… Joden en Europeanen opgeofferd om de schuld af te kopen. Het eerste slachtoffer van de kerst-Moslim was zelfs een Pool. Lucasz Urban, wiens worsteling met de jihadist, ondanks zijn steekwonden, vele levens heeft gered.

Voor onszelf in Nederland zijn er wat situaties om in beschouwing te nemen. De huidige koers heeft nog steeds de voorkeur bij de meeste Nederlanders. en 210000+ stemmers vinden zich in DENK. “Wij zijn met meer”? “Wij” zijn mensen die het pacifisme op maatschappelijk vlak toepassen terwijl we hier niet eens meer in geloven. In linkse kringen verwacht ik echte gelovigen, maar hierbuiten zijn “wij” slechts een kudde, hopend zelf niet het slachtoffer te zullen zijn. Nog een keertje Geert onder de bus gooien? Nou goed, ik steven hier voor de zoveelste af op de stampede die je kan verwachten als een kudde zich van alle kanten belaagd voelt, en daar is niets specefieks Nederlands aan. Bovendien hebben de globalisten misschien eerder mega-stallen scenario’s in gedachten (met halal-slachting). Het is geen situatie waar je vrolijk van wordt, maar vergeet niet wat er is veranderd. De wereld van de Islam-critici was een club van gedemoniseerde mensen, tegen een stroming in van machtige media-apparaten, zeeën van mensen die over zichzelf vielen om deze “racisten” te verwerpen als Hitlers-in-spe. In deze situatie zagen toch voldoende mensen in dat zij werden voorgelogen. Waren voldoende mensen verontwaardigd en woedend over de behandeling van mensen die onze beschaving willen redden. Genoeg mensen om een nieuw speelveld leven in te blazen.

Dit speelveld is een situatie waar wij moeten opletten. De aanloop naar het fakenews-debacle  – “nep-nieuws” – was getekend door decennia van het verwerpen van alarmsignalen en de aanhoudende verzwijging en spin van de MSM. Kenmerkend is dat juist het originele fakenews – niet zomaar werd geaccepteerd: er is te lang tegen mensen gelogen om hier zomaar mee weg te komen. Wat de strijd tegen de MSM-spin echter geen goed doet is werkelijk fakenews, de presentaties van oudere beelden bij nieuwere berichten, en de algemene indruk van dergelijke slordigheid en oneerlijkheid op het te winnen publiek. Het is geen situatie waarin “maar zij doen het ook” een sentiment is dat voordeel oplevert: de herkenbare spin van de MSM was een ideale situatie; wat het jeugdige enthousiasme van mens-gegenereerd nieuws en informatie-uitwisseling heeft bewerkstelligd is dat deze situatie verloren is gegaan. Het is nu een speelveld waar de professionele omissie van de MSM staat tegenover de herkenbare verwarring en onwaarheden van amateurs. Een speelveld waarin beide partijen in ons nadeel werken. Het is een situatie die zich zo niet verder zou mogen ontwikkelen.

---

[1] Dit is erg jammer, want er zou nu juist een Copernicaanse Revolutie aan te pas komen om Russell te doen inzien hoe en waarom zijn benadering niet toereikend is.