Als je denkt dat je alles hebt gehad krijg je een gezamenlijk stembusakkoord na de verkiezingen. Hoe lang het stand houden zal valt niet exact te voorspellen, maar de eenheid van links is hersteld. Met 37 ruziemakers zingen op één gezamenlijke mesthoop.

En o, wat verlangen ze – gezien het gepresenteerde motto –  terug naar de jaren zeventig:

‘Een keuze voor de mens en niet voor de multinationals’

Een greep uit de lijst van PvdA, SP en GroenLinks

Ze zetten een streep door deze plannen van Rutte III

Net zo min als er één soort rechts bestaat, bestaat er één soort links. Maar ze zijn altijd direct herkenbaar aan een onwaarachtige drang dingen ‘samen’ te doen. Terwijl ze eigenlijk bedoelen: ‘wij weten wat beter is voor u, dus laat het maar aan ons over’. Dat Gl, SP, en PvdA zich nu hebben samengevoegd tot een links blokje is wellicht wat overzichtelijker voor de mensen die denken dat links niet meer bestaat, maar tevens een goede herinnering voor hen die dachten dat het verstand bij de kiezer wel tot deemoedige inzichten zou leiden. Quod non.

In de afgelopen weken hebben de drie partijen een reeks gezamenlijke actiepunten vastgelegd in een alternatief regeerakkoord: de btw-verhoging wordt geschrapt, de winstbelasting gaat niet omlaag, de verlaging van de inkomstenbelasting gaat niet door, het eigen risico in de zorg wordt afgeschaft, de vermogensbelasting voor miljonairs gaat omhoog en de lasten voor vervuilende bedrijven worden verzwaard.

Een gezamenlijk links alternatief regeerakkoord klinkt een beetje als de Unie van Planeten van het Zonnestelsel, waarbij Mercurius, Neptunus en Mars hun gezamenlijke belangen en interesses aanprijzen. Overeenkomst: alle drie zijn planeten die om onze zon draaien. Maar daar houdt het al wel zo ongeveer op. Of nee, op nòg twee punten blijft men herkenbaar: er moeten meer belastingen worden geheven, en het kabinet is bah.

Ze geven 10 miljard meer uit dan Rutte III en halen 10 miljard meer op aan belastingen. Onder de streep is de som nul. Hetzelfde geld, andere politieke keuzen. Zo kan het ook, willen ze maar zeggen.

Em dan krijg je van die journalistieke commentaren van mensen die nog steeds niet hebben geaccepteerd dat de PvdA dood is, en in maart de laatste injectie gaat krijgen. Asscher lijkt dat trouwens ook niet begrepen te hebben, want een akkoord als dit laat zien dat niemand de PvdA nog nodig heeft om iets toe te voegen:

De kiezer was ervoor nodig om de drie in elkaars armen te drijven. Zij hebben sinds 15 maart opgeteld 37 zetels, één minder dan de PvdA tot begin dit jaar in haar eentje. Ze kunnen zich geen onderlinge concurrentie veroorloven. Met enkel 14 (SP en GroenLinks) of 9 zetels (PvdA) zijn de partijen afzonderlijk kansloos tegen het coalitiefront van 76 zetels.

GL en SP zijn er nu op uit hun positie ten opzichte van de PvdA te bevestigen. GL liet tijdens de kabinetsformatie al zien dat dat voor haar momenteel belangrijker is dan voor het eerst in 44 jaar regeren.

Sterker nog, ook deze gezamenlijke rekenoefening kent een zekere vrijblijvendheid. Ze behouden zich het recht voor om afzonderlijk zaken te doen met het kabinet als dat zo uitkomt. ‘We gaan elkaar niet verrassen’, zegt Klaver. Maar het verbond is evenmin heilig. ‘Soms doe je dingen alleen en soms doe je ze samen.’

Ergo, een goed cq populair punt zullen ze van elkaar direct gezamenlijk omarmen, teneinde de kiezer niet te laten weten van wie het kwam. Totdat GR2018 voorbij is, en de rokende puinhopen van de PvdA samen met leider Asscher het hun toekomende plekje op de mestvaalt van de geschiedenis zullen innemen. Pas daarna zullen we zien wat er werkelijk in die koppies speelde.