Wie is Vlaams parlementslid Sam van Rooy? Over het succes van zijn partij Vlaams Belang, migratie, de volgende Vlaamse verkiezingen in 2024, en de islam.

Interview met Vlaams parlementslid Sam van Rooy.

‘Of het individu boven de volksgemeenschap moet staan? Dat vind ik een bijzonder moeilijk vraagstuk’

Sam van Rooy is sinds 18 juni 2019 Vlaams parlementslid voor het Vlaams Belang. Sinds begin dit jaar is hij ook Antwerps gemeenteraadslid. In die hoedanigheid zal hij binnen enkele maanden Filip Dewinter opvolgen als fractieleider.

Eerder was Sam van Rooy beleidsmedewerker van de Nederlandse politicus Geert Wilders (Partij voor de Vrijheid), en de jongste jaren woordvoerder van zijn partij. Wie in de tweede helft van de jaren 1980 geboren is, herinnert zich hem misschien ook nog als auteur van de succesvolle kinderboeken De Vampierenmoord en Smokkel in Egypte. Boeken die hij schreef toen hij 11 jaar oud was. Rond zijn 20ste was hij enkele jaren een beloftevol wielrenner; hij haalde zo onder meer de Belgische WK-selectie.

In zijn volwassen leven heeft Sam van Rooy zich ingewerkt in de islam. In die hoedanigheid heeft hij de voorbije jaren al vele islamkritische artikelen en enkele boeken mee geschreven en geredigeerd, al dan niet samen met zijn vader, de essayist Wim van Rooy, bekend van het messcherpe islamkritische werk Waarover men niet spreekt.

Het jongste boek van Van Rooy heet Voor vrijheid dus tegen islamisering. In dat boek, dat hij zelf bestempelt als zijn politieke manifest, duidt hij het probleem van de sluipende islamisering van West-Europa.

Zelf omschrijft Sam van Rooy zich als “grote mond”, die op jonge leeftijd zijn mannetje stond tussen de Marokkanen tijdens potjes straatvoetbal. Op school en op straat leerde hij Marokkanen kennen en hun Arabisch-islamitische cultuur begrijpen.

Het is een lang interview geworden. Voor wie snel de politieke essentie wil vatten, ziehier het kernpunt van Van Rooy’s betoog: “Onze voorzitter Tom Van Grieken pleit, weliswaar als overgangsmaatregel, voor het Duitse model, waarbij belastingbetalers alleen hun eigen religie subsidiëren. Maar voor dat model voel ik weinig. De erkenning en subsidiëring van de islam moet worden ingetrokken, zo simpel is het.”

Maar die passage vindt u pas verder, nadat Sam van Rooy eerst de tijd heeft genomen zijn boek uitgebreid toe te lichten, en na heeft kunnen denken over vragen van ondergetekende.

---

Wat opvalt na uw boek te hebben gelezen: islamisering wordt er beargumenteerd geschetst als een feit waartegen weinig te doen valt. Met welk beleid wilt u als politicus de islamisering tegengegaan?

Sam van Rooy: “Er staan wel degelijk oplossingen in mijn boek. Wat ik met ‘Voor vrijheid, dus tegen islamisering’ vooral wil zeggen, is dat je niet aan oplossingen kan beginnen zolang je het probleem niet ten gronde aanpakt. Dus: de immigratie moet sterk worden ingeperkt. Anders blijf je in de marge rommelen. De hoop die ik nu koester is dat Vlaams Belang en N-VA samen een absolute meerderheid van de Vlaamse stemmen kunnen halen. Toen ik mijn boek schreef stonden we er niet zo goed voor als vandaag. Nu zitten N-VA en Vlaams Belang samen al aan 44% in Vlaanderen, zoals de jongste verkiezingen hebben aangetoond. Ik geloof dat we binnen 5 à 15 jaar die absolute meerderheid kunnen halen. In de recentste peiling halen we die trouwens al.”

Was er bij de N-VA eigenlijk bereidheid om met Vlaams Belang te regeren, of heeft Bart De Wever jullie er de afgelopen zomermaanden al regeringsvormend vooral proberen afrijden?

Sam van Rooy: “Dat is dubbel. Een belangrijk deel van de N-VA wilde heel graag samen regeren. Ook Bart De Wever, meen ik. Maar hij heeft natuurlijk de onderhandelingen voor de Vlaamse regering genoeg getrokken om het signaal te geven dat hij misschien wel wilde, maar niet kon. De Wever heeft het dan helaas deels op ons proberen steken door te verklaren dat we al in oppositiemodus zaten. Ach… Iedereen weet natuurlijk waarom we niet in de Vlaamse regering zitten: zowel CD&V als Open VLD willen het niet, en helaas wilde De Wever zijn been niet stijf houden.”

Neemt u dan aan dat De Wever in 2024 wel overstag gaat als jullie samen een absolute meerderheid hebben?

Sam van Rooy: “Daar ga ik van uit, ja. Zelfs als hij het dan niet met de volle goesting zou doen, zal hij het risico niet nemen om zonder Vlaams Belang te regeren. Dat zou voor een groot schisma in zijn eigen partij zorgen.”

Wellicht samen regeren dus in 2024. Met Vlaamse onafhankelijkheid, of confederalisme als eerste uitgangspunt?

Sam van Rooy: “Confederalisme betekent in wezen de onafhankelijkheid uitroepen, en vervolgens een confederatie vormen. Je kan daar wel, ook om strategische redenen, een andere invulling aan geven volgens de lokale Belgische politieke context. Maar een confederatie blijft nog altijd in de eerste plaats een samenwerking van twee onafhankelijke staten, die allebei eenzijdig die confederale samenwerking kunnen opzeggen. Niets meer, niets minder.”

“Dat is het essentiële verschil met een federale staat: de macht om de federatie op te zeggen ligt er bij de federatie, bij de overkoepelende entiteit dus, en niet bij de deelstaten. Het is bizar hoe de N-VA confederalisme wil vormgeven: ze willen eerder België uitkleden zonder dat Vlaanderen echt de jure onafhankelijk wordt. Dat is hun strategie. Maar in hun statuten staat natuurlijk wel nog altijd dat ze een onafhankelijk Vlaanderen als streven hebben, dus uiteindelijk ben ik er vrij gerust op.”

Het kernpunt van Vlaams Belang is en blijft migratie. Wat betekent een migratiestop concreet?

Sam van Rooy: “Sta me toe eerst de karikaturen te weerleggen: we gaan niet rond heel België een hek bouwen. Maar laat ons wel wezen: we kunnen steeds meer van het heelal ontdekken, harttransplantaties uitvoeren en zijn bezig artificiële intelligentie te ontwikkelen, maar onze eigen grenzen controleren en de migratie naar ons land exact regelen zou onrealistisch zijn?”

“Als ingenieur bouwkunde ben ik ervan overtuigd dat onze eigen landsgrenzen op een efficiënte en effectieve manier kunnen en moeten worden gecontroleerd. Hoe dan? Met een slimme combinatie van vaste controleposten aan de grote grensovergangen en mobiele patrouilles, evenals hoogtechnologische middelen zoals drones, sensoren en straks ook artificiële intelligentie. Waar een politieke wil is, is een weg! En het is broodnodig, want een land zonder grenzen is geen land.”

“Onmogelijk? Wanneer in Duitsland de G20 plaatsvindt blijkt grensbewaking plots wél mogelijk te zijn. In 2017 werden op die manier op een maand tijd bijna 700 criminelen tegengehouden en opgepakt, en dus potentieel ook illegalen en jihadisten. Systematische, structurele grenscontroles zouden leiden tot veel minder criminaliteit en jihad-terreur. En voor wie zich afvraagt wat zulke grenscontroles aan de economie zouden kosten: het gerenommeerde economisch instituut IFO in Duitsland heeft berekend dat grenscontroles financieel veel voordeliger zijn dan geen grenscontroles, en dus een ongecontroleerde, massale instroom. Combineer dit met sociale voorzieningen die niet onmiddellijk worden opengesteld voor nieuwkomers, maar pas na heel wat jaren en onder strikte voorwaarden, en je hebt een robuuste fysieke én psychologische dam tegen massa-immigratie.”

“Jaarlijks komen er in België 50.000 migranten bij. Op tien jaar tijd krijg je zo een stad ter grootte van Antwerpen. Dat is een waanzinnig sociaal experiment. Beperk nu direct die instroom tot 10.000 à 15.000 mensen.”

“Maar uiteraard is nul migratie onmogelijk. En ook niet wenselijk, tussen haakjes. Dé vraag is dan: hoeveel? Jaarlijks bedraagt de instroom in België 120.000 tot 140.000 mensen. In 2018 bedroeg het aantal immigranten zelfs meer dan 160.000. In dat jaar bedroeg de netto-immigratie, het verschil tussen in- en uitstroom, 50.000. En elk jaar komen er in België 50.000 tot 60.000 nieuwe immigranten bij. Onze sociale voorzieningen kunnen dat niet bijhouden, onze maatschappij kan dat niet aan.”

“Hoeveel mensen kunnen we jaarlijks dan wel verwerken? Wel, laat dat eens voorwerp zijn van een grootschalig onderzoek en debat waarbij ook sociologen, demografen, economen en antropologen zijn betrokken. Laat ons bepalen wat de draagkracht van onze samenleving is en wat, bij een bepaalde verwachting van welvaart en welzijn, een wenselijke instroom zou kunnen zijn. Uiteindelijk moeten de noden en de wensen van onze samenleving leidend zijn, en dus níet het aanbod aan asielzoekers en migranten.”

Maar wat denkt u zelf? Hoeveel migranten kan Vlaanderen wél aan?

Sam van Rooy: “Kent u de Nederlandse econoom Joop Hartog? In zijn afscheidscollege over demografie aan de Universiteit Amsterdam uit 2011, ‘Is de maat nou echt vol?’, stelt die emeritus dat het ideale bevolkingsaantal van Nederland – als we kijken naar heel verschillende factoren – landoppervlakte, economisch kapitaal en geschiedenis – rond de 9 miljoen ligt. Nederland telt nu 17 miljoen inwoners.”

“Samen met Hartog zeg ik: misschien moeten we het beleid eerder richten op bevolkingsafname in plaats van op aangroei. Begrijp me niet verkeerd: ik pleit niet voor tirannieke staatsinterventies of een waanzinnig bevolkingsexperiment, wat het huidige beleid van massa-immigratie overigens reeds is. Maar waarom zouden we ons bevolkingspeil niet gewoon min of meer constant proberen houden? In die lijn ligt het betoog van dr. Joop Hartog ook. Bevolkingsgroei is niet het economische wondermiddel dat men er van maakt.”

“Zonder immigratie zou onze bevolking dalen, en dus ook ons welvaartsniveau, is een vaak gehoord argument. Ondertussen is al meer dan 80% van de bevolkingstoename in België het gevolg van massa-immigratie. De bevolkingsgroei via massa-immigratie kan misschien wel zorgen voor een groei van het Bruto Nationaal Product, maar die groei komt niet terecht bij grote groepen binnen de onder- en middenklasse, integendeel. Bovendien wordt op die manier het vergrijzingsprobleem op termijn nóg groter.”

“Om dus concreet op uw vraag te antwoorden: ik wil niet dat de Vlaamse bevolking nog verder stijgt van 6,5 naar 8 miljoen. Tien jaar lang een migratiesaldo van 50.000 mensen betekent dat er op slechts één decennium een stad ter grootte van Antwerpen bijkomt. Dat is niet alleen te snel, maar ook gewoon te veel. Onze oppervlakte, economische draagkracht en socioculturele absorptiecapaciteit zijn beperkt. Ik zou zeggen: beperk nu direct met een quotum die jaarlijkse instroom, tot bijvoorbeeld 10 à 15.000. En laat dat plafond verder ook afhangen van het geboorte- en sterftecijfer, met het oog op een min of meer constant bevolkingspeil.”

Wat met economische immigratie? Sommige jobs willen Vlamingen eenvoudigweg niet meer zelf doen.

Sam van Rooy: “De N-VA en ook Forum voor Democratie van Thierry Baudet in Nederland lopen hoog op met het Australische migratiemodel, dat alleen naar economische eigenschappen van migranten kijkt om ze al dan niet binnen te laten. Taalkennis en diploma staan voorop. Maar het is problematisch dat er een uitzondering wordt gemaakt voor vluchtelingen. En het blijft verre van voldoende, want ook via het Australische puntensysteem kan een Pakistaanse dokter die goed Engels spreekt Australië binnen, terwijl hij misschien de sharia superieur acht aan de democratie, en met de islamitische leer in zijn hoofd zijn vrouw en dochter mishandelt.”

“Hoe gaan we dan op cultuur en dus ook religie selecteren, de dimensie die ik er aan toe zou voegen? Hoe komen we te weten dat die Pakistaanse dokter een aanhanger van de sharia is? Zoiets kost tijd, geld en goed opgeleide mensen. Helemaal waterdicht zal het systeem niet zijn, maar geen enkel systeem is dat, en ik geloof dat we een goede selectie kunnen maken via diepte-interviews, één-op-één, en via strenge, diepgravende achtergrondchecks. We moeten potentiële nieuwkomers op de rooster durven te leggen, we moeten hun levenswandel kunnen reconstrueren en hun opvattingen en intenties proberen te achterhalen. Ik ben ervan overtuigd dat we, indien de politieke wil er is, het kaf van het koren kunnen scheiden. De tijd en energie die we daarin steken zal zich uiteindelijk dubbel en dik terugbetalen via een stabiele, vrije en welvarende samenleving waar iedereen, zowel de autochtoon als de hardwerkende, goed geïntegreerde allochtoon, gelukkiger is. Ik ken namelijk vele allochtonen die evenzeer lijden onder het lakse immigratie- en integratiebeleid, en die het er helemaal mee hebben gehad. En geef ze eens ongelijk!”

“Overigens is economische migratie ook slecht voor de landen van herkomst, die op die manier waardevolle werkkrachten en (hoog)geschoolden verliezen, terwijl ze die vaak veel beter zélf kunnen gebruiken. Een Afghaanse ingenieur, Pakistaanse dokter, Malinese loodgieter of Marokkaanse advocaat moet vooral blijven waar ze zijn, en hun eigen samenleving versterken, want die heeft nood aan zulke krachten. Ik ben tegen de zogenaamde brain drain, want het verzwakt de (ontwikkelings)landen van herkomst en heeft meer migratiestromen tot gevolg. En dat is voor iedereen nefast.”

“Je moet kunnen erkennen dat wanneer iemand radicaliseert of islamiseert door een moslimprediker die zonder probleem België is binnengekomen, dit nog altijd in de eerste plaats een immigratieprobleem is”

Intolerante ideeën leven ook bij mensen die (klein)kinderen van migranten zijn, en de Belgische nationaliteit hebben.

Sam van Rooy: “Uiteraard, maar die zogenaamde radicalisering, een politiek correct eufemisme voor islamisering, ligt voor een groot deel aan de aanhoudende instroom van nieuwe diepgelovige moslimmigranten, die nazaten van migranten indoctrineren via moskeeën en Koranscholen, en die ook op straat een goede moslim willen zijn, waardoor ze de sociale druk en islamisering bij bijvoorbeeld Marokkanen doen toenemen.”

“Wat ik nu zeg is geen ‘rootisme’; iemand alleen taxeren en aanspreken op zijn of haar wortels, zonder dat die persoon daarvan los kan komen. Ik zou niet liever willen dat moslims loskomen van hun islamitische wortels. Maar je moet het ook eerlijk durven zeggen als dat loskomen zelden of veel te weinig gebeurt. Je moet kunnen erkennen dat wanneer iemand, wie ook, radicaliseert of islamiseert door een prediker uit een moslimland die zonder probleem België is binnengekomen, dit nog altijd in de eerste plaats een immigratieprobleem is.”

Vlaamse steden zijn in de feiten nu al multicultureel, in die zin dat hier genoeg mensen wonen die een ander cultureel, taalkundig of religieus referentiekader hebben. In uw boek spreekt u zich uit tegen zo’n al te diverse samenleving omdat u denkt dat zulke heterogene samenlevingen alleen onder een repressief staatsapparaat vreedzaam kunnen samenleven. Dat is een beeld dat u angst inboezemt. En toch wilt u drones en artificiële intelligentie gebruiken om de grenzen te bewaken. Dat is een paradox die ik niet begrijp. Waarin verschilt het Vlaams Belang dan eigenlijk van het seculiere-repressieve model – neutraliteit van de ambtenaar, militairen op straat, camera’s, vingerafdrukken op de identiteitskaart – dat de N-VA ons meer en meer voorhoudt als oplossing?

Sam van Rooy: “Alvorens ik antwoord wil ik eerst zeggen dat men altijd zou moeten verduidelijken wat men precies bedoelt met ‘diversiteit’. De term ‘multiculturaliteit’ of ‘multiculturele samenleving’ is, nadat zelfs Angela Merkel, Yves Leterme en David Cameron hebben toegegeven dat ze is mislukt, de afgelopen jaren sluipenderwijs vervangen door het begrip ‘(super)diversiteit’. Maar wat betekent dat eigenlijk? Ik zie geen probleem met een bepaalde, zéér beperkte mate van etnische diversiteit, toch niet zolang die voortkomt uit een zeer strenge selectie aan onze grenzen en een dwingend beleid om onze taal te leren en onze normen en waarden te omarmen. Zie ook mijn eerder antwoord op uw vraag over de migratiestop.”

“Culturele en religieuze diversiteit zorgt vroeg of laat voor grote problemen. Was het niet de onverdachte filosoof Etienne Vermeersch die heeft gezegd: ‘Homogeniteit van de bevolking is belangrijk. Het is gevaarlijk grote groepen met een andere cultuur op te nemen’? Dat citaat kan zo in een pamflet of in het partijprogramma van het Vlaams Belang worden opgenomen, en ik zou er nog aan willen toevoegen: dat is zéker het geval wanneer die andere cultuur een waarden- en normenpatroon inhoudt dat haaks staat op het onze, zoals de islam.”

“Niet onze samenleving en onze steden moeten worden gemilitariseerd, maar onze landsgrenzen”

“Maar om op uw vraag te antwoorden: er is een fundamenteel verschil tussen enerzijds het door middel van fysieke barrières in combinatie met hypermoderne technologie bewaken en strikt controleren van onze eigen grenzen, en anderzijds een repressief staatsapparaat binnenin onze samenleving. Meer zelfs: wat ik in mijn boek betoog is dat om het laatste te vermijden, het eerste broodnodig is. Kijk naar Israël: zonder Iron Dome-antirakettenschild en zonder grensbarrière en zware grensbewaking, zou het onmogelijk zijn om de vrije samenleving die Israël is te bewaren. Om het met een oneliner te zeggen: niet onze samenleving en onze Vlaamse steden moeten worden gemilitariseerd, maar onze landsgrenzen. Niet onze kerstmarkten, stations, synagogen, kerken, belangrijke instituten, scholen en evenementen moeten versterkte burchten worden, maar wel ons land. Met andere woorden: geen militairen, betonblokken, drones en camera’s met gezichtsherkenning (denk aan China!) rond onder meer onze kerstmarkten, maar wel rond ons land, aan onze landsgrenzen. Het Hongaarse model, zeg maar.”

“Dat het vandaag helaas zover is gekomen dat steeds meer van het soort repressieve maatregelen dat u noemt inderdaad nodig blijkt binnenin onze samenleving, maatregelen die dus ook het Vlaams Belang vaak niet afwijst, is het gevolg van het negeren of als racisme brandmerken van onze decennialange fundamentele kritiek op massale, ongecontroleerde migratiestromen, en van de ideologie van de zogenaamde ‘open samenleving’ die daaraan ten grondslag ligt. Het fundamentele verschil met de N-VA is en blijft dat wij, zoals ik reeds heb betoogd, nog altijd het probleem bij de bron willen aanpakken, namelijk naast de economische ook de culturele factor in massa-immigratie mee laten wegen. Een geschoolde moslim die wel werkt en onze taal spreekt, maar tegelijkertijd neerkijkt op vrouwen en zijn dochters de hoofddoek oplegt, heeft hier niets te zoeken. Bovendien willen wij, in tegenstelling tot de N-VA, de erkenning van de islam en alle subsidiegeldstromen, rechten en faciliteiten die daarbij horen, stopzetten. Want de islam is geen religie, maar een totalitaire ideologie met weliswaar een misleidend religieus randje. En zoals mijn goede vriend, de helaas overleden arabist Hans Jansen zei: ‘Wie islam zaait, zal sharia oogsten.’”

“De immigratie aan banden leggen blijft dus prioriteit nummer één. Want wanneer ‘open samenleving’ betekent dat ons land openstaat voor iedereen die naar hier wil komen of migreren, dan zal die ‘open samenleving’ uiteindelijk ophouden te bestaan. Wanneer een ‘open samenleving’ echter betekent dat we een democratische rechtsstaat zijn, met individuele rechten en vrijheden en de gelijkwaardigheid van man en vrouw, holebi en hetero en gelovig en ongelovig/afvallig, dan kan die alleen maar blijven bestaan wanneer ze naar buiten toe op zijn minst grotendeels gesloten is, en een migratiemodel heeft zoals ik heb geschetst. Toch zeker wanneer ons samenlevingsmodel niet geldt in het grootste deel van de wereld. Immigratie moet dus de hoogste uitzondering zijn, en geen recht of voldongen feit.”

“Want zoals ik in mijn boek betoog is onze vrije democratische rechtsstaat, met zijn scheiding der machten en van Kerk en Staat, een kwetsbaar evenwicht als resultaat van eeuwen strijd en dialectiek, dat wordt geschraagd door burgers die een kostbaar sociocultureel weefsel van westerse en Europese mores belichamen. Door decennia van ongecontroleerde massa-immigratie, waardoor heel wat moslims met diep ingebakken compleet tegengestelde en totalitaire opvattingen konden toetreden tot onze samenleving, wordt dit unieke bouwwerk vandaag dus, in een wanhopige poging Karl Poppers ‘geen tolerantie voor intolerantie’ toe te passen, ondergraven. Wie de islamitische wereld blijft binnenhalen, wordt uiteindelijk zelf de islamitische wereld. Ik citeer de Frans-Algerijns-Joodse auteur Éric Zemmour, die zegt: ‘Friedrich Engels waarschuwde ons: ‘Vanaf een bepaalde hoeveelheid wordt de kwantiteit een kwaliteit.’ Vanaf een bepaald aantal moslims in een buurt of stad – deze “tolerantiedrempel” waarover we niet meer durven spreken – verandert de buurt of stad van aanzicht, van sfeer, van aard.’”

“Een belangrijk deel van de Antwerpenaren met een migratieachtergrond is goed geïntegreerd en heeft zelfs opvattingen die dicht tot zeer dicht staan bij die van het Vlaams Belang. Hun visie is stads, vrij, Vlaams en westers, en evengoed hebben zij dus een hekel aan de islamisering van hun stad. Mijn wens en hoop is om meer zulke mensen aan te trekken bij het Vlaams Belang.”

Een andere oplossing voor een multiculturele samenleving is een confessioneel model, zoals Libanon (en Israël, trouwens), waarbij er geen burgerlijke wetgeving is, maar verschillende wetten gelden voor verschillende cultureel-religieuze groepen. Is dat te verkiezen boven een repressief staatsapparaat?

Sam van Rooy: “Alsof dat soort landen geen repressief staatsapparaat nodig heeft om de boel bij elkaar te houden. Libanon is trouwens een etnisch-religieuze puinhoop en Israël is een uniek klein wonder, dat overigens ook burgerlijke wetgeving heeft, maar waar ik op termijn veel problemen verwacht met de groeiende Arabisch-islamitische minderheid, die nu ongeveer 20% van de Israëlische bevolking uitmaakt. Wat Europa betreft bekijk ik dat pragmatisch. In wijken waar de islam al sterk aanwezig is en wortel heeft kunnen schieten, zie ik niet in hoe je zou kunnen ont- of de-islamiseren, tenzij via tirannieke en dus onwenselijke maatregelen. Denemarken voert bijvoorbeeld een steeds repressiever beleid: zij bestempelen via een aantal parameters, waaronder werkloosheid, criminaliteit en percentage vreemdelingen, bepaalde wijken als getto’s. Wie in zo’n getto een misdrijf pleegt, wordt dubbel zo hard gestraft als elders. Principieel keur ik dat af, want zoiets druist in tegen de rechtsstaat. Bovendien geloof ik ook niet dat een wijk daardoor ten goede zal veranderen, al was het maar omdat criminaliteit daar niet eens het belangrijkste probleem is. Het probleem is daar de islamisering, de socioculturele omslag die er reeds heeft plaatsgevonden.”

“Eerlijk: dat soort wijken zijn we gewoonweg kwijt. Tenzij de nakomelingen vanzelf verwesteren, maar ik zie dat niet of alleszins veel te weinig gebeuren. Dat klinkt misschien wat fatalistisch, maar daarom is mijn volledige boodschap nog niet fatalistisch. Want gelukkig nemen zulke geïslamiseerde wijken procentueel gezien vooralsnog slechts een relatief klein deel van ons grondgebied in. Ik parafraseer de Nederlandse historica Machteld Allan. Een rechtsstaat is alleen te handhaven in een fysieke gemeenschap die coherent is omdat ze een geschiedenis en cultuur deelt. Op het moment dat je alles per wet moet afdwingen en niets meer van nature gebeurt, is het voorbij. Dat je bijvoorbeeld op straat geen vrouwen lastigvalt, zou vanzelfsprekend moeten zijn en helemaal niet in een wet gevangen moeten worden. Die vanzelfsprekendheid kan er alleen maar zijn wanneer je een soort natuurlijke gemeenschap vormt op basis van gedeelde grond, een natie. De conservatieve Britse filosoof Roger Scruton zegt dat heel mooi. Hij zegt dat als men nationalisme loslaat, men moet aanvaarden dat mensen andere soorten gemeenschappen gaan vormen, bijvoorbeeld op grond van ras of religie. Dan heb je een recept voor oorlog.”

Als je het over Vlaanderen spreidt, nemen geïslamiseerde wijken inderdaad een klein deel van de oppervlakte in. Maar in de grootsteden wegen zo’n wijken zwaarder door, zowel qua oppervlakte als qua bevolking.

Sam van Rooy: “Dat is zo. Maar vraagt u me naar een wonderoplossing? Die heb ik niet. Vlaams Belang is de jongste verkiezingen vooral buiten de steden vooruit gegaan. Voor de steden is mijn boodschap minder hoopvol, dat geef ik toe. De laatste jaren was ik heel vaak in Antwerpse scholen om infosessies te geven en te debatteren. Met een 180-tal nationaliteiten zou je Antwerpen inderdaad ‘superdivers’ kunnen noemen, maar vaak is er een kwantitatief en zeker kwalitatief overwicht van de islam, zo heb ik ook vastgesteld in vele scholen. Een belangrijk deel van de Antwerpenaren met een migratieachtergrond heeft zich echter goed geïntegreerd, en heeft zelfs opvattingen die eigenlijk dicht tot zeer dicht staan bij die van het Vlaams Belang. Hun visie is stads, vrij, Vlaams en westers, en evengoed hebben zij dus een hekel aan de islamisering van hun stad. Dat is dus een troef voor Antwerpen, voor Vlaanderen en voor mijn partij. Mijn wens en hoop is om meer zulke mensen aan te trekken bij het Vlaams Belang.”

“De modale Vlaming is migratiekritisch, maar zegt in één adem ook: ‘Ja, maar, wij kennen er ook goei’. Ik vind die uitspraak formidabel, want wie zoiets zegt staat toch per definitie open voor migranten die wél integreren?”

Ziet u dan geen tweedeling opdoemen tussen de stad met een diverse bevolking, en het platteland met autochtone Vlamingen? Hoe gaat u beide verzoenen in één partij?

Sam van Rooy: “O, maar het verhaal dat ik als Vlaams Belanger breng als ik te lande ga spreken is dat afkomst of huidskleur er niet toe doen. Welke waarden, welke cultuur iemand omarmt, dát is onze maatstaf.

“Ik word eigenlijk zo goed als nooit geconfronteerd met zogenaamd Seefhoek-racisme. Als dat toch gebeurt, dan komt de opvoeder en principiële politicus in mij naar boven die uitlegt waarom die opvatting verwerpelijk is en zegt dat je daarvoor bij ons aan het verkeerde adres bent. Gelukkig voegt de Vlaming, wanneer hij kritiek heeft op immigratie of de islam, er meestal automatisch aan toe: ‘Ja, maar wij kennen er ook goei’. Over een dergelijke uitspraak doet links vaak denigrerend, maar eigenlijk is ze formidabel. Want wie dat zegt, laat zien dat hij of zij openstaat voor eenieder die integreert en moeite doet om erbij te horen. Racisten en neonazi’s krijgen zoiets nooit over hun lippen, hoe goed iemand met een migratieachtergrond ook zijn of haar best doet.”

“Tegelijkertijd wil ik benadrukken dat niet iedereen die een racistische uitspraak doet, ook een racist is. De volksmens is nu eenmaal de volksmens, en veel van die mensen zijn moegetergd door het roekeloze immigratie- en integratiebeleid, waardoor ze hun wijk, school of werkvloer dramatisch hebben zien vervreemden, verloederen, islamiseren. Extreme, soms ook racistische taal, is helaas nog vaak hun enige verweer. Ze kunnen zich niet uitdrukken via artikels, boeken of politieke debatten, en hebben terecht het gevoel dat hun verzuchtingen niet serieus worden genomen.”

“Het Vlaams Belang is traditioneel eerder een stadspartij dan een plattelandspartij, al laten de jongste verkiezingen zien dat er een verschuiving is. Dat komt omdat mensen op het platteland niet geconfronteerd willen worden met de problemen die verbonden zijn met de omvang en demografie van een stad, onheil dat zij meekrijgen via het nieuws: islamisering, groeiende problemen met bepaalde groepen allochtonen, illegaliteit, straatcriminaliteit, steekpartijen, jihad-dreiging, vuilnis op straat, wetteloosheid, …”

“Het is dubbel. Vroeger zei men: in de stad stemmen mensen op Vlaams Belang omdat ze direct werden geconfronteerd met de zogenaamde multiculturele samenleving en de problemen die daaraan vasthangen. Nu stemt ook het Vlaamse platteland Vlaams Belang omdat ze weten dat er in Antwerpen al meer dan zestig moskeeën zijn en omdat ze er zelf geen willen in hun gemeente, ook al wonen er tot nader order weinig moslims. Van steeds meer mensen hoor ik dat ze Antwerpen en Brussel, of toch zeker bepaalde wijken en stadsdelen, simpelweg mijden. Niet alleen omwille van de vervreemding, islamisering en onveiligheid, maar ook wegens de stress en de drukte, de hectiek. De mensenmaat is er weg.”

Een vaakgehoorde kritiek van Vlamingen op de stad is: ‘het is onze stad niet meer’. En dus vluchten ze. Dat zorgt er ook voor dat de stad vervreemdt, en is ook wel de gemakkelijkste oplossing.

Sam van Rooy: “Dat klopt. Ik ken een Antwerpse Jood die nu in Israël woont en honderduit vertelt hoe mooi, aantrekkelijk en vooral typisch Antwerps de Borgerhoutse Turnhoutsebaan als winkelstraat ooit was. Dat is een wereld die wij helaas nooit gekend hebben, maar die wel nog leeft bij oudere mensen. Maar de vervreemding, onveiligheid en islamisering treffen evengoed jonge mensen. Ik ken een jong, nota bene divers en perfect geïntegreerd hoogopgeleid koppel – de jongeman is Indisch en de jongedame komt uit Letland – dat de Brederodewijk in Antwerpen is ontvlucht wegens de Turks-Koerdische spanningen en de soms zelfs dodelijke geweldsuitbarstingen die daar niet zelden uit voortkomen. De goeden lijden dus onder de slechten, en dat komt allemaal door een roekeloos beleid van ongecontroleerde immigratie en een soft integratiebeleid.”

“Wanneer de islamitische massa-immigratie geen halt wordt toegeroepen, belanden we over enkele decennia in het soort maatschappij dat in Afrika, het Midden-Oosten en Azië schering en inslag is: een geïslamiseerde samenleving en/of geïslamiseerde regime, zoals in landen als Qatar en Iran, of een seculiere dictatuur, zoals in het Turkije van Atatürk en het Syrië van Assad.”

“Ik denk dat stadswijken die multicultureel zijn nog weinig samenhang vertonen, en mensen er minder hun verantwoordelijkheid nemen voor netheid, minder voor eigen deur vegen. Mensen hebben er opvattingen en mentaliteiten die te zeer verschillen en begrijpen elkaar vaak niet. En er is geen sociale controle meer. Daardoor verloedert een buurt, en dat biedt een voedingsbodem voor overlast, criminaliteit en islamisering, zoals het zogenaamde salafisme.”

“Laatst was ik toevallig in het Kempense dorp Oelegem. Ik deed er een terrasje, en terwijl ik er zat schoot het me te binnen dat het dorpsplein daar zowat mijn ideaalbeeld is: het was er heel rustig, ik had zicht op de kerk, iedereen bleek er elkaar te kennen en enkele wielertoeristen kwamen aangefietst om van een pintje te genieten. Dat is het gemoedelijke, overzichtelijke, herkenbare, veilige, fijne Vlaanderen zoals het zou moeten zijn: men kent en respecteert elkaar, en als men elkaar niet persoonlijk kent, dan herkent én erkent men elkaar. Want al dan niet subtiele handelingen, gedragingen en activiteiten, en natuurlijk ook de gedeelde taal, zorgen voor een gedeelde, geruststellende context en een leefomgeving die mensen een geborgen, veilig, blij en, jawel, zelfs gelukzalig gevoel geeft. Wel, dat is wat de stad grotendeels is kwijtgeraakt, zeker in bepaalde, gemulticulturaliseerde, geïslamiseerde of geafrikaniseerde wijken.”

“En dus wil Oelegem geen Antwerpen worden. Dat is waarom onze Guy D’haeseleer met Forza Ninove zo goed scoort. Mensen ervaren een plotse instroom van bepaalde groepen vreemdelingen in hun stad, wijk, straat en school; vreemdelingen met compleet andere mores die op slechts enkele jaren of decennia in onze wijken en scholen een culturele omslag veroorzaken. De autochtone Vlamingen, die er vaak al vele generaties wonen, denken terecht: ‘What the fuck gebeurt hier eigenlijk!?’”

De geest is uit de fles. Terug naar vroeger gaan gaat niet. En weggaan uit de stad zal ook niet helpen om vroeger te herscheppen.

Sam van Rooy: “Dat klopt, maar het restrictieve migratiebeleid invoeren dat ik eerder in dit gesprek heb geschetst zou al een goed begin zijn. Anders gaan we naar een samenleving waar verschillende religieus-cultureel-etnische groepen elkaar voortdurend bekampen, en waar de overheid steeds repressievere tot uiteindelijk dictatoriale middelen moet gebruiken om te proberen stabiliteit en vrede te bewaren. Een burgeroorlog ligt dan in het verschiet. In mijn boek citeer ik de Duitse schrijver Hans Magnus Enzensberger, die de nu reeds aan de gang zijnde ‘moleculaire burgeroorlogen’ (of microburgeroorlogen) beschrijft. Wanneer de islamitische massa-immigratie en de daaruit voortkomende islamisering geen halt worden toegeroepen, belanden we over enkele decennia in het soort maatschappij dat in Afrika, het Midden-Oosten en Azië schering en inslag is: een geïslamiseerde samenleving en/of geïslamiseerde regime, zoals in landen als Qatar en Iran, of een seculiere dictatuur, zoals in het Turkije van Atatürk en het Syrië van Assad. Uiteraard zijn beide scenario’s rampzalig, want allebei staan ze haaks op onze vrije, seculiere democratische rechtsstaat, maar het is nog slechts die keuze, tussen de pest en de cholera, die via massa-immigratie op ons afkomt.”

“Ik denk dat het belangrijk is om zowel in mijn eigen partij als erbuiten te benadrukken dat er heel wat mensen met een migratieachtergrond zijn die de islam eveneens niet moeten.”

“Weet u wat filosoof en televisiemaker Jan Leyers concludeerde na zijn recentste documentaire Allah in Europa (2017)? Dat we de facto in een totaal gesegregeerde maatschappij leven, met twee verschillende werelden, die van de moslims en die van de niet-moslims, waarin totaal anders wordt gedacht over fundamentele zaken zoals de vrijheid van meningsuiting, afvalligheid, democratie en de gelijkwaardigheid van man en vrouw. Gevraagd naar zijn verwachtingen voor de toekomst, antwoordde Leyers: ‘Verwachtingen? Ik ben allang gelukkig als we elkaar de kop niet inslaan.’ Zover is het dus reeds gekomen, dat de lat voor onze samenleving zo laag moet worden gelegd. En niemand kan zeggen dat Leyers niet weet waarover hij spreekt. Wat een verschrikkelijk toekomstbeeld.”

 Wat gaat u verder doen als politicus om het tij te keren?

Sam van Rooy: “Ik denk dat het belangrijk is om zowel in mijn eigen partij als erbuiten te benadrukken dat er heel wat mensen met een migratieachtergrond zijn, waaronder ook Marokkanen, Turken, Pakistanen, Afghanen, Iraniërs, Syriërs enzovoort, die eveneens de islam niet moeten. Toen Filip Dewinter en ik in de Antwerpse wijk Luchtbal demonstreerden tegen een nieuwe moskee, werden we aangesproken door een Marokkaanse vrouw die blij was dat we ons verzetten. Ze vertelde dat als die moskee er zou komen, de kans reëel was dat de imam en het moskeebestuur de buurt zouden islamiseren en haar via socioculturele druk zouden aanporren om onder meer een hoofddoek te gaan dragen; een domino-effect waarbij moslims islamitischer worden en ze door middel van al dan niet subtiele dwang, intimidatie en bedreiging andere moslims beginnen te islamiseren. Mijn focus als politicus blijft de strijd tegen de massa-immigratie en tegen faciliteren van de islam. Want wie de islamitische wereld blijft binnenhalen en voor de islam de rode loper uitrolt, zal straks zélf eindigen als de islamitische wereld.”

Waar ligt voor u de grens van de godsdienstvrijheid?

Sam van Rooy: “Onze voorzitter Tom Van Grieken pleit, weliswaar als overgangsmaatregel, voor het Duitse model, waarbij belastingbetalers alleen hun eigen religie subsidiëren. Maar voor dat model voel ik weinig. De erkenning en subsidiëring van de islam moet worden ingetrokken, zo simpel is het. Dat kan ook gemakkelijk wanneer de islam niet meer verkeerdelijk zou worden bestempeld als een religie zoals jodendom, christendom, hindoeïsme enzovoort, maar als een totalitair politiek systeem, zoals het nationaalsocialisme en het communisme. De grote Vlaamse arabist en islamexpert, Urbain Vermeulen heeft het ons jarenlang ingepeperd en ook overvloedig aangetoond: de islam is veel meer wet en recht dan religie. De helaas recent overleden bekende Joods-Hongaarse schrijver György Konrád, die zowel het nationaalsocialisme als het communisme had overleefd, stelde dat na het nazisme en het communisme, de islam de derde totalitaire ideologie is die de mensheid bedreigt.”

“Ik ga dus ook het kruisje en het keppeltje niet offeren op het altaar van de neutraliteit, die opnieuw een issue is geworden door de islam en zijn hoofddoek. Dat zou een zwaktebod zijn, net zoals het zogenaamde ‘boerkaverbod’ eigenlijk een non-wet is die niet de boerka an sich verbiedt, maar wel gezichtsbedekkende kledij in het algemeen. Zo pak je dus in wezen het systeem islam en zijn verwerpelijke, totalitaire en vrouwonderdrukkende symboliek niet aan. Alsof men het ostentatief etaleren van een swastika zou verbieden louter omdat men de vorm of kleur van dat verderfelijke totalitaire en antisemitische symbool afwijst.”

“Moskeeën mogen van mij open blijven, op voorwaarde dat ze alle verzen in de Koran en passages in de Hadith die oproepen of aansporen tot haat, intolerantie of geweld tegenover niet-moslims, vrijdenkers, afvalligen, vrouwen, homoseksuelen, enzovoort, expliciet schrappen.”

Wat is nog toegelaten voor moslims met Vlaams Belang in de regering?

Sam van Rooy: “Elke moskee waar uit de Koran wordt gereciteerd zoals die al bijna 14 eeuwen bestaat, is per definitie een radicale, fundamentalistische moskee. Ik zou tegen al die imams zeggen dat ze hun moskee mogen openhouden, op voorwaarde dat ze alle verzen in de Koran en passages in de Hadith die oproepen of aansporen tot haat, intolerantie of geweld tegenover niet-moslims, vrijdenkers, afvalligen, vrouwen, homoseksuelen enzovoort, expliciet schrappen. Ook de heilige status van de islamitische profeet Mohammed, de eerste jihadist, alsook de sharia, de wetten van de islam, moeten expliciet worden afgezworen.”

“Dat is wat Ayaan Hirsi Ali en anderen met haar migratieachtergrond en van haar kaliber ook zeggen. Wil je de islam belijden en de moskee behouden? Prima, maar neem dan ook je verantwoordelijkheid om de islam actief fundamenteel te hervormen. Breek met Mohammed als boodschapper van God en als perfecte mens. Veroordeel zijn oorlogsdaden. Verwerp de sharia als voorbeeldsysteem. En pas dan kunnen we praten. De realist in mij zegt dan: er blijft dan nog nauwelijks iets over van de islam zoals die bedoeld is. Alsof je het nationaalsocialisme zou ontdoen van zijn totalitarisme, imperialisme, corporatisme, racisme en antisemitisme en het vervolgens nog altijd ‘nationaalsocialisme’ zou kunnen noemen. Onzin natuurlijk.”

“Culturele moslims zullen en kunnen natuurlijk blijven bestaan: voor de feesten, de muziek, de familie. De iftar, de gezamenlijke maaltijd die de vasten tijdens de ramadan breekt, draait rond gezellig samenzijn. Op zich zie ik daarin in principe geen probleem. Hoewel: zoals bij alles in de islam valt het dwangmatige karakter van de ramadan niet te onderschatten, wat tot ongezonde, gevaarlijke en ellendige situaties leidt.”

“Wat ik helaas wel zie bij veel culturele of ‘gematigde’ moslims, is dat ze een verborgen dubbelleven leiden. Ze doen eigenlijk niet echt mee met bijvoorbeeld de ramadan en houden voor hun familie, omgeving en moslimgemeenschap de schijn op. Ze doen eigenlijk – en dat gebeurt overigens ook in geïslamiseerde landen zoals Iran – zowat alles wat van de islam niet mag. Op scholen zie en hoor ik dat vaak: er zijn een pak leerlingen die zichzelf ‘moslim’ noemen maar leven als een kafir, een ongelovige, een afvallige. Maar de dynamiek is haast altijd zo dat de gematigden zich uiteindelijk laten meeslepen door de fanatici en de fundamentalisten, en als het erop aankomt ook samen met die diehards het onverdedigbare van de islam en zijn leerstellingen blijven verdedigen. Omdat ze niet anders durven. Uit angst dus, omdat ze niet beter weten, omdat hun afkeer van het Vlaams Belang of van islamkritiek te groot is, of omdat hun tribale mentaliteit de bovenhand neemt.”

“We hebben nood aan moedige vrouwen zoals Seyran Ates, die in Berlijn de Ibn Rushd-Goethe-moskee heeft opgericht, een liberale moskee waar iedereen mag komen; met hoofddoek, zonder hoofddoek, mannen en vrouwen samen, homoseksuelen,… En waar ook vrouwen het gebed mogen leiden.”

“Neem bijvoorbeeld recent nog Open VLD-verkiezingskandidate Zelfa Madhloum, die op de Meir in Antwerpen van moslims een folder kreeg toegestopt waarin haar werd aangemaand om zich als moslima vrijwel volledig islamitisch te bedekken. Ze heeft daarover schande gesproken op Facebook en schreef ook een stuk dat is gepubliceerd op de website van de VRT. Ook in haar opiniestuk zie je echter de reflex om vooral afstand te houden van islamkritiek en zich te excuseren tegenover moslims, dat ze hen zeker niet viseert en alleen de zogenaamde salafisten wil aanpakken, en dat ze absoluut niet tegen de islam is… Terwijl die salafisten toch duidelijk gewoon de zuivere islamitische doctrine belijden en in de praktijk willen brengen. Ze zijn bijna de perfecte volgelingen van de islamitische profeet Mohammed. En tóch kreeg Madhloum nog altijd veel bagger van moslims over zich heen. Mijn pittige reactie op haar stuk is gepubliceerd door Doorbraak.”

“Twintig keer excuseren, en dan een punt maken… Dan maak je geen punt, dan leg je de lat niet hoog genoeg. Er zijn vele, vele ex-moslims en oprechte islamhervormers die zoveel moediger zijn en wél man en paard noemen. Die moeten doorgaans breken met hun familie omdat ze breken met de islam, of moeten verhuizen omdat ze ex-moslim zijn en islamkritiek leveren.”

“We hebben nood aan moedige vrouwen zoals Seyran Ates, die ik ook uitgebreid citeer in mijn boek Voor vrijheid dus tegen islamisering. Ates is een dame van Turkse origine die in Berlijn de Ibn Rushd-Goethe-moskee heeft opgericht, een zogenaamde liberale moskee waar iedereen mag komen; met hoofddoek, zonder hoofddoek, mannen en vrouwen samen, homoseksuelen, … En waar ook vrouwen het gebed mogen leiden. Bij haar is niets te vinden dat nog maar in de buurt komt van wat er in de Koran en de Hadith, de heilige, fundamentele bronnen van de islam, is te vinden. Eigenlijk is Ates bezig een nieuw geloof te ontwikkelen, dat nog nauwelijks iets met de islam heeft te maken. Ze heeft al een jihad-aanslag overleefd en wordt voortdurend bedreigd door moslims, zowel van binnen als van buiten Europa. Haar zogenaamde liberale moskee moet zwaar worden bewaakt en is een versterkte burcht met meer beveiligers dan bezoekers. Ik vind haar dus bijzonder moedig. Zij legt de lat wél hoog genoeg. Als we dan toch ergens subsidies aan moeten geven, geef ze dan aan moedige ex-moslims en oprechte islamhervormers zoals Seyran Ates, die hun eigen leven op het spel zetten.”

Waar bevindt het Vlaams Belang zich nu politiek-ideologisch eigenlijk?

Sam van Rooy: “We evolueren steeds meer naar een politiek-ideologisch speelveld waarbij de traditionele links-rechts- en conservatief-progressief-indeling achterhaald is. Zeker partijen zoals het Vlaams Belang passen allang niet meer in die hokjes. Dat de traditionele partijen op heel wat plekken in West-Europa verliezen, heeft ook daar mee te maken: de verzuilde maatschappij bestaat nog nauwelijks, mensen informeren zich beter, doen online stemtesten en geven en vragen diverse antwoorden op diverse problemen. Zo kan iemand zuurstof voor het bedrijfsleven willen door middel van lagere belastingen en tegelijkertijd meer groen, een betere sociale zekerheid en véél minder immigratie willen; terwijl hij of zij ethisch gezien de huidige wetgeving inzake holebi’s, euthanasie en abortus ruim voldoende vindt, voorstander is van veel strengere straffen voor criminelen en het bijzonder onrechtvaardig vindt dat er elk jaar opnieuw zoveel miljarden van Vlaanderen naar Wallonië gaan. Bij stemtesten verschijnt voor zo iemand het Vlaams Belang op nummer één. Hier is dus geenszins nog sprake van een eenduidig links-rechts- of conservatief-progressief-profiel, en ik vind dat een zegen voor onze samenleving en voor de democratie.”

“Tegelijkertijd is het zo dat de naoorlogse verwezenlijkingen van de traditionele partijen, met name vrouwenemancipatie, individuele vrijheid, scheiding tussen kerk en staat en een betere positie van de werknemer, grotendeels opnieuw onder druk staan en dreigen te verdwijnen, en dit door vooral de globalisering en de import en facilitering van de islam. Kiezers voor wie deze fundamentele zaken belangrijk zijn, en ik durf te hopen en ook te stellen dat zij de meerderheid uitmaken, vinden nu in goten getale hun heil bij nieuwe partijen zoals de N-VA en bij niet-traditionele partijen zoals het Vlaams Belang. Ik maak al langer de analyse dat de klassieke partijen – Open VLD, CD&V, Groen en Sp.a – vandaag in grote lijnen hetzelfde verkondigen en nog nauwelijks van elkaar te onderscheiden zijn, tenzij wat betreft banale, niet-fundamentele kwesties. Over de EU en de euro, België, massa-immigratie, identiteit/integratie en islam – dé grote vraagstukken van deze tijd – zeggen zij op wat punten en komma’s na hetzelfde. Maar veel mensen vinden dat het wat die zaken betreft niet de goede kant op gaat en zoeken dus andere, en jawel: ook radicalere antwoorden. Bij ons vinden ze die.”

“De oude politieke scheidingslijn tussen ‘links’ en ‘rechts’ heeft plaatsgemaakt voor een scheidingslijn tussen ‘supranationalisten’ enerzijds en ‘nationalisten’ of ‘patriotten’ anderzijds. Vlaanderen moet geen afscheid nemen van de Europese Unie, maar partners zoeken om de Europese Unie te hervormen.”

“De Nederlandse journalist Joost Niemöller verwoordde het jaren geleden als volgt: ‘Velen denken nog in ouderwetse termen en delen het politieke landschap in tussen een links en een rechts blok. Voor een deel is dat waar, wanneer je het behoud van de verzorgingsstaat “links” noemt. Maar het complexe is dus dat dit behoud van de verzorgingsstaat direct verbonden is aan een opvatting over de internationalisering en de globalisering. (…) Ook in Nederland tekent zich de werkelijke scheiding niet af tussen links en rechts, maar tussen eurofiel en eurofoob, tussen internationale immigratie en grenzen dicht, tussen modernisering en behoud van de AOW (het Nederlandse pensioenstelsel).’ Ik zou daar nog aan kunnen toevoegen: tussen ‘islamofiel’ en ‘islamofoob’, beide termen uiteraard tussen aanhalingstekens.”

“De oude politieke scheidingslijn tussen ‘links’ en ‘rechts’ heeft dus plaatsgemaakt voor een scheidingslijn tussen ‘supranationalisten’ enerzijds en ‘nationalisten’ of ‘patriotten’ anderzijds. De supranationalisten, dat zijn de globalisten en eurofielen die allen dezelfde politiek voeren die leidt naar een (federale) Europese superstaat, een EU-eenheidsworst met massa-immigratie, met islamisering en vervreemding van onze cultuur en dus met uitholling van onze welvaart. In Vlaanderen zijn dat CD&V, Sp.a, Open VLD, Groen en helaas ook deels de N-VA. Zij willen niet weten dat door ongecontroleerde, massale immigratie de vergrijzing uiteindelijk alleen maar verergert en de werkloosheid, die nu al hoog is, alleen maar zal toenemen, evenals de druk op onze welvaart, op de open ruimte, op de wachtlijsten allerhande, op de mobiliteit, enzovoort; om nog te zwijgen van de toenemende criminaliteit en jihadistische dreiging. De nationalisten of patriotten daarentegen, willen hun eigenheid bewaren, hun nationale soevereiniteit herstellen en verzetten zich tegen de massa-immigratie, de islamisering en vervreemding van onze cultuur en de daarmee gepaard gaande toenemende onveiligheid en uitholling van onze welvaart. Ze staan voor wat mijn goede vriend Thierry Baudet een soeverein kosmopolitisme heeft genoemd, uitgeoefend door nationale staten die openstaan voor internationale samenwerking en mondiale ontwikkelingen, maar zelf het laatste woord wensen te houden in hun verplichtingen en (migratie)beleid.”

We spreken over een belangrijke breuklijn: eurofiel versus eurofoob, ofte globalistisch versus soevereinistisch. Zal Vlaams Belang in een regering maatregelen treffen voor de Vlexit?

Sam van Rooy: “Er is in ons huidige politieke bestel sprake van ‘macrofilie’, een tomeloze drang naar bestuurlijke grootschaligheid: bestuurlijke entiteiten moeten groter, ze moeten almaar uitdijen. En vervolgens wordt er enigszins verbaasd vastgesteld dat de kloof met de burger groeit. Maar de natuurlijke mensenmaat is wat ze is, vandaar ook het verzet tegen de machtsovername van de EU. Nu, wij hebben enkele jaren geleden een Europa-Manifest gepubliceerd waarin wij ons standpunt over Europa, de EU en de euro uiteenzetten. Een Vlexit uit België is zonder meer onze doelstelling, maar uit de EU is een ander paar mouwen. Vlaanderen moet partners zoeken voor een heel ander Europa, met een andere structuur en een écht samenwerkingsverband. Naast ‘racisme’ is ‘samenwerking’ een van de meest misbruikte termen in de politiek. Want samenwerking is echt iets totaal anders dan de huidige economische en politieke integratie van de EU en via de euro. Meer zelfs: beide staan haaks op elkaar, want als meerdere partijen, in dit geval lidstaten, steeds meer samensmelten tot één geheel, dan kunnen ze simpelweg niet meer samenwerken.”

“Als voorbeeld voor een heel ander en beter Europa geef ik de EFTA, de ‘European Free Trade Association’ of Europese Vrijhandelsassociatie, waar er kort gezegd op neerkomt dat handel drijven de kern moet zijn en blijven, en dus niet de economische en politieke avonturen die moeten leiden tot een EU-eenheidsworst, een soort ‘Verenigde Staten van Europa’. Dat is niet alleen onwenselijk maar ook onmogelijk: de Europese landen verschillen op zowel cultureel als economisch vlak te veel om ze in één keurslijf te dwingen. Bovendien is het antidemocratisch, op EU-niveau bestaat er geen democratie omdat er geen Europese ‘demos’ of volk is. Die instellingen die van de EU een staatkundige entiteit maken, met name de EU-Commissie en het EU-Parlement, moeten dus op de schop.”

“Ik ben een links-liberale conservatief. In die omschrijving van Benno Barnard kan ik me wel vinden.”

Tot zover uw partij. Hoe zou u uzelf politiek-ideologisch omschrijven?

Sam van Rooy: “Enkele jaren geleden heb ik op 1 mei een artikel gepubliceerd met als titel: ‘Mijn socialistische grootvader zou vandaag Vlaams Belanger zijn’. Dat kan je ook omdraaien: mocht ik in de tijd van mijn grootvader hebben geleefd, dan was ik wellicht een sociaaldemocraat geweest.”

“Mijn goede vriend Benno Barnard heeft op die vraag het volgende geantwoord: ‘Als je me politiek wilt situeren, ben ik een links-liberale conservatief. Ik ben links, want ik geloof in de emancipatie; liberaal, want ik geloof in de vrijheid als hoogste goed en het individu gaat ook boven de volksgemeenschap. (…) Maar ik ben ook conservatief, omdat ik belang hecht aan de traditie en het doorgeven van kennis aan kinderen.’ Ik kan mij daar grotendeels in vinden, al moet ik daarbij opmerken dat ik ‘het individu gaat boven de volksgemeenschap’ een bijzonder lastig en complex vraagstuk vind, daar het nu net ook die ver doorgedreven westerse individualisering is, alsook de ongelooflijke individuele vrijheid die daarbij hoort, die ons als samenleving, als cultuur en beschaving zwak maakt. Op de achterflap van mijn boek luidt het dat ‘onze open, vrije en tolerante cultuur, uniek in de wereld en in de geschiedenis, een vogel voor de islamitische kat blijkt’. Want die islamitische cultuur is nu net het tegenovergestelde: collectivistisch, totalitair, intolerant, veroveringsgezind, tribaal. Dat dit in toenemende mate clasht en dat wij, met onze vrijwel oeverloze en universeel bedoelde vrijheid en tolerantie, het onderspit zullen delven, is evident.”

Hoe verklaart u dat Benno Barnard uw vriend is, gezien zijn gekende dedain voor het Vlaams Belang?

Sam van Rooy: “Omdat Benno een open geest heeft. Ofschoon we elkaar weinig zien – zeker nu hij naar Engeland is verhuisd – is Benno voor mij bijna een tweede vader. Ik noem hem een zielsverwant. Barnard is bijzonder intelligent, moedig en tegendraads. Hij heeft een gouden pen, en zowat alles wat hij vindt en schrijft is mij uit het hart gegrepen. Dat hij geen Vlaams Belanger is, vind ik eigenlijk juist goed, want het geeft mij hoop dat ook niet-Vlaams Belangers de juiste kant kiezen in de aan de gang zijnde beschavings- of cultuuroorlog. Trouwens, ondanks het feit dat hij geen Vlaams-nationalist is en waarschijnlijk nooit zal zijn, voorspel ik dat zijn afkeer van mijn partij steeds meer zal wegsmelten. Het is immers op de politiek-ideologische lijn die ik zonet heb geduid dat we moeten verder gaan, en die is volgens mij ook op het lijf geschreven van mensen als Benno Barnard.”

---

Dit uitgebreide interview met Sam van Rooy verscheen eerder op het Blog van Christophe de Greef (@ChDegreef) een onafhankelijk gevestigd Belgisch journalist.

Artikelen door Sam van Rooy op Veren of Lood vindt u hier.