Eigenlijk bankierde de regering al, maar ze gaat zich nu steeds serieuzer bezig houden met de dagelijkse gang van zaken in het bankbedrijf. Of dat goed is? Het is onvermijdelijk.

Het klinkt allemaal zo dapper:

De financiële buffers bij banken moeten hoger, de beloningsregels scherper, en consumenten moeten beter beschermd worden tegen buitensporige kredieten en te hoge hypotheekschulden. Dat staat in de agenda financiële sector die minister Hoekstra aan de Tweede Kamer heeft gestuurd.

Dat is het echter niet. Verzet is onmogelijk, want het eigendom van bankbedrijven is via een aantal omwegen allang zwaar onder staatsinvloed gekomen. Steeds sterker dringt zich de vergelijking op met een energiebedrijf dat wordt gerund door ingenieurs met vanwege hun specifieke kennis een hoog salaris, die verder echter gewoon ambtenaren zijn. Daarin passen geen bonussen en buitengewone beloningen. Door het risico in te dammen via staatssteun is iedere ratio achter bankiersbonussen verdampt.

De Nederlandse banken zijn dankzij de euro min of meer genationaliseerd. Alle bewegingen die dat moeten ontkennen benadrukken het slechts. De grootschalige handel in staatsleningen en wat daarbij kijken komt hadden dat tot gevolg, en terug draaien lijkt onmogelijk zonder de economische basis van de banken te ondergraven. De regulering die de minister nu voorstelt onderstreept dat alleen nog verder. Ook de volgende alinea bij de NOS is daarvan een indicatie:

In de sector is er nog een hoop te doen om de dienstbaarheid aan burgers en bedrijven te verbeteren, vindt het kabinet. De agenda van minister Hoekstra bevat actiepunten om de sector stabieler, meer integer en duurzamer te maken.

Agenda, actiepunten, dienstbaarheid aan burgers en bedrijven verbeteren? Als de minister dit als beleid hanteert, is er van banken als onderneming in de zin van risicodragend niet langer sprake. Dan is de minister weinig anders dan de CEO van Nederlandse Banken BV in een soort coöperatieve Rabobankachtige constructie.

Vanaf het moment dat de banken gered moesten worden omdat ze ‘systeembank’ waren, werden ze eigenlijk al genationaliseerd, en wellicht moet de overheid die conclusie maar eens trekken. Te beginnen door eens te formuleren wat men van banken wil en vooral niet wil. Het stuit me tegen de borst, doch lijkt me onontkoombaar om de huidige situatie van bestudeerde aarzeling te doorbreken. Dit kan zo niet doorgaan.