Op 19 februari houdt Griekenland nieuwe parlementsverkiezingen. Dat is héél democratisch. Toch? Want verkiezingen, die gaan toch ergens over?

Dat valt tegen. Vies tegen.

De verkiezingen worden pas gehouden, als het Griekse parlement het dictaat van de EU heeft geratificeerd. Op dit moment wordt een regering van Nationale Eenheid samengesteld, die naar alle waarschijnlijkheid onder leiding komt te staan van de partijloze econoom Papadimos, die zo saai is, dat zelfs West-Europese journalisten niets op hem aan te merken hebben.

Leuker nog, de EU heeft de politieke leiders van Griekenland, alsmede de president van de centrale bank, vandaag gevraagd om schriftelijk akkoord te gaan met de voorwaarden voor de nieuwe lening. Voorafgaand aan de parlementaire behandeling. Ook de nieuwe premier met dat tekenen.

Vermoedelijk mag hij ander geen premier worden van de eurocraten in Brussel. Al wordt gefluisterd dat Papadimos eigenlijk helemaal niet wil.

Democratie op Brusselse voorwaarden. Alsof de hertog van Alva er nog steeds zijn scepter zwaait.

Waarover die verkiezingen in februari dan nog zullen gaan? Mogelijk over het kapsel van de politieke leiders?

Het zou zo leuk zijn, als in de aanloop naar 19 februari in Griekenland een Referendumpartij boven zou komen drijven. Die een referendum belooft, om alle afgesproken maatregelen alsnog eenzijdig te voeren aan een Minotaurus van eigen makelij, in plaats van aan de stiergod van Brussel.

En wat zouden we ons in eigen land vrolijk maken over een partij als D66, die daar ongetwijfeld op bijzonder schrille toon schande van zal spreken. Een referendum om op democratische wijze de EU om zeep te helpen. De brûtalitèt!

---

Eerder verschenen op Artikel7.nu