Wie wil er nu niet redelijk zijn? Het is de basis van onze moderne maatschappij, redelijkheid. Van bijna net zo veel belang als tolerantie. Een beroep op onze redelijkheid en tolerantie is moeilijk te weerstaan.

Wie een beroep op zijn redelijkheid of tolerantie niet honoreert voelt zich vies, een verrader of op zijn minst een soort dierenbeul. Onmenselijk, bijna. Het is een kwetsbaarheid die ons maatschappelijk eigen is, en juist daarom van belang om hier eens te bespreken.

Dit alles schoot me heel snel door het hoofd bij het bekijken van dit berichtje. Studenten van de Haagse Hogeschool willen een eigen gebedsruimte op het schoolterrein (lees: in het schoolgebouw), en zijn daarvoor een petitie gestart. 1200 handtekeningen hebben ze al, en het zal de schoolleiding niet meevallen er aan te weerstaan.

Want die wil graag als de redelijkheid zelve worden gezien. Niet te autoritair in ieder geval, oh grutjes nee.

Hoe stak de initiatiefnemer het aan de steel? Door de school met haar eigen missieverklaring om de oren te slaan:

,De Haagse Hogeschool is een multiculturele school midden in het hart van de stad Den Haag en dat betekent dus ook dat er verschillende studenten zijn met verschillende religies.’

Uhuh. So what?

Wij, studenten willen graag de mogelijkheid om enkele minuten per dag kunnen bidden op een rustige maar voornamelijk ook schone plek. Momenteel zijn er studenten die bidden in de kelder onder de trappen waar het ’s winters koud is, vies (denk aan stof en modder). En dit kan niet zo langer!

Eerst: “Ik en velen met mij vinden..” gevolgd door een dreigement dat de schoolleiding haar onderscheidende redelijkheid waar moet maken.
Het is ook niet de eerste poging, maar bidden in een schoollokaal (binnen de wet al een redelijk genereuze optie)

,,Dat is natuurlijk ook een optie”, aldus de initiatiefnemer. ,,Maar het beste lijkt ons om een vaste ruimte hebben waar iedereen welkom is ongeacht geloof!”

Vertaling: wij willen wat we willen, en we blijven net zo lang zeiken tot we hebben wat we willen, en wij de enigen zijn die er de sleutel van hebben. Het is vaker vertoond, zo’n bidruimte voor iedereen. Het duurde nooit lang eer het lokaal werd gekoloniseerd en gemonopoliseerd door mensen met een sterke aandrang hun geloof boven dat van anderen te stellen. Je mag best komen als je een ander geloof hebt natuurlijk, mits je je voor je vertrek hebt voorgenomen een geloofsbelijdenis af te leggen.

Had ik al opgemerkt dat ik het hier over moslims heb, al schrijft het AD dat woord niet op? Wat onnadenkend en onredelijk van me. Je zou bijna denken dat ik dit schreef om U te wijzen op uw eigen onredelijkheid en achterdocht. Uw vooringenomenheid ook, omdat U vanzelfsprekend direct begreep waar dit stukje naar toe ging, en vooral: over wie het ging. Maar als de belijders van deze godsdienst zo klip en klaar duidelijk zijn uit wat U leest hierboven, is het dan niet zo dat het de facto nog onmogelijk is iets over hen te schrijven zonder dat ze zich aangevallen voelen, of anderen vinden dat de waarheid wordt bedekt?

In redelijkheid: het is de hoogste tijd de zaken rond de islam te benoemen en er een nationaal debat over te starten. Speciaal in hoeverre we bereid zijn de openbare ruimte stapje bij beetje prijs te geven aan islamitisch kolonialisme. Want dat gebeurt voortdurend, steeds met een beroep op onze redelijkheid. Een redelijkheid die niet wederkerig blijkt als het gaat om de manier waarop onze maatschappij wordt beleefd. Want dat redelijkheid een wederkerig begrip dient te zijn, is de belijders van een zeker geloof niet duidelijk te maken, anders dan met een vastbesloten: tot hier en niet verder.