Rechtspraak of kromspraak? De evolutie in straftoemeting
Doet de huidige rechterlijke macht aan rechtspraak of kromspraak? Als je kijkt naar de straftoemeting is die vraag gerechtvaardigd.
Die straftoemeting heeft de afgelopen decennia onmiskenbaar een evolutie doorgemaakt. In het bestraffen van geweld – inclusief moord & doodslag – is dat heel duidelijk merkbaar. Iemand moet het wel heel bont hebben gemaakt bij geweld op straat om daar meer dan een taakstraf voor te krijgen – mits het de eerste keer is.
Het aantal rechters dat zich in bochten wringt straffen laag genoeg te houden om te voorkomen dat immigranten het land weer worden utigezet is eveneens op vallend – een taak voor de rechterlijke macht zich hierom te bekreunen is het bovendien geenszins.
Maandag kwam ik op internet wat berichtjes tegen die echter toonden dat er nog wel degelijk stevige straffen worden uitgedeeld, maar toen ik ging nadenken over de grote gemene deler achter deze straffen werd ik opnieuw erg ongelukkig. Met de straffen kan ik leven, met de kennelijke motivatie een heel stuk minder. Zeker niet als je dat vergelijkt met de straftoemeting voor geweldsmisdrijven, die erg sterk evolueerde. Een eerste veroordeling wegens geweld op straat – ongeacht de gevolgen voor het slachtoffer – gaan de 240 uur dienstverlening maar zelden te boven. Kijk dan eens naar onderstaande straffen, en denk eerst zelf na over de gepleegde misdrijven.
Nu ben ik evenmin van de school die roept; ‘het is maar geld’, dus met de straffen an sich kan ik leven. Maar als ik dat vergelijk met iemand die een ander voor het leven een rolstoel in slaat om dat die iets zei dat de dader niet aanstond begint het te wringen. Oplichting voor drie miljoen is niet gering, al krijg ik wel eens de indruk dat oplichting via internet of van een privé-bedrijf voor eenzelfde bedrag al minder zwaar wordt bestraft.
Maar de benadeelde partij hier is de gemeente Amsterdam? Als je ziet hoe men daar honderden miljoenen via metrograchten de vuilverwerking in heeft gespoeld die nu van de hand wordt gedaan, dan is het moeilijk dit te beoordelen als een heel serieus misdrijf. De verantwoording van die honderden miljoenen die het gemeentebestuur verspilt blijven onbestraft.
Overigens ben ik me volkomen bewust van het feit dat dat voor de straftoemeting in deze zaak geen rol dient te spelen, ik geef het hier slechts als voorbeeld van ongelijke attitudes. Wel opvallend – en de reden het hier te noemen – is dat het benadelen van de overheid hier als verzwarende factor lijkt te zijn beschouwd – precies omgekeerd aan hoe dat bij politici werkt.
Dat gevoel is nog sterker bij het volgende geval:
5,5 jaar? Daarvoor kun je je halve familie vermoorden mits je bewijzen kunt dat je het in dolle drift deed en daarom niet geheel aansprakelijk bent voor je daden. Dat zelfbeheersing en beschaving onderdeel van het zelfde systeem dienen te zijn als respect voor andermans bezit is zo’n gedachte die hier lijkt losgelaten.
Het idee dat de EU jaarlijks 50 miljard lichter wordt gemaakt door een systeem dat zowel ondoelmatig als notoir stupide is zou me doen glimlachen, ware het niet dat hier de cijfers niet kunnen kloppen. De NOS bericht er op de site over dat die 50 miljard een schatting is. Maar er wordt geen onderzoek naar gedaan, want dat het systeem niet goed deugt is al even duidelijk. Met als klap op de vuurpijl dat de EU het klaarblijkelijk beschouwt als gevonden geld. Ook Nederland int jaarlijks 50 miljard. Dat zal sinds de recente verhogingen trouwens eerder 60 miljard zijn geworden. Ook hier is de kwestie mogelijk dat de kat op het spek binden minder belangrijk is dan dat een overheidsorganisatie wordt benadeeld.
De algemene indruk die je hiervan krijgt is dat het essentieel is dat de geldstroom van de staat niet mag worden afgetapt door burgers. Voor wie dat toch gebeurt geldt geen genade, die op zoveel andere gebieden over allerlei mis doenden wordt uitgestrooid.
Ander voorbeeld van dat men het het belangrijkste vind dat er ongestoord geld binnenkomt zijn de gemeentelijke belasting:
Theoretisch is de definitie dat die kostendekkend moeten zijn. Maar als u het gaat narekenen ziet u al dat daar geen basis voor is.
Geld is belangrijker geworden dan recht en orde. De staat gaat voor op de burger. Een uitgebreider onderzoek zal dat ongetwijfeld beter benadrukken, maar het algemene beeld laat zien dat er iets stinkt hier.
Een heel goed en overduidelijk aangetoond dat er iets niet klopt bij de rechterlijke macht.
De vraag blijft ; Komt deze informatie ook terecht bij de rechterlijke macht?
Is de rechterlijke macht ook een zelf corrigerende , zelf lerende organistaie , of evalueren die hun eigen gedrag niet?
Dat wij burgers dingen opmerken is een, maar als je probeert dit bij de betreffende instanties neer te leggen. Krijg je geen antwoord. Dat heet arrogantie van de macht. Heb een fijne dag.
Groet,
Henri Ossevoort
Waarom denkt u dat art 310 Sr bestaat, de overheid duldt geen concurrentie.
Sinds er een commercieel oogmerk in de opsporing en beboeten is gekomen , is de onpartijdigheid van de wet verdwenen. Handhavers en toezicht worden over het algemeen ingehuurd bij een commercieel uitzendbureau. En dat houdt in dat er een extra prestatie drang is ontstaan om te moeten scoren voor de cijfers en niet volharding van de wet. Commercieel oogmerk is ook niet in te voeren on ministeriële regeling. Dus praten over uitvoering is al nonsens als men niet het commercieel oogmerk begrijpt.
TOT vijfenhalf jaar. Dit is Nederland hè!
De FIOD heeft altijd al uitgebreidere opsporingsbevoegdheden gehad als de politie.
Belasting fraudeurs pakken heeft in dit land beduidend meer prioriteit dan het opsporen van moordenaars en verkrachters.
Criminaliteit loont dus zolang je de grootste struikrover, de staat, maar niet onder de duiven schiet.
Bij seksueel geweld bij kinderen binnen het gezin, weigert de zedenpolitie soms om het kind en de ouder te ondervragen, aangiften op te nemen en door een forensische arts op DNA-sporen te laten onderzoeken. Ook geeft de zedenpolitie onprofessioneel aan Veilig Thuis door dat het kind en een van de ouders het misbruik verzinnen om zo de andere partner zwart te maken. Geen van de instanties, zoals Jeugdzorg, VTen de WSG doen aan waarheidsvinding en het kind moet teruggaan juist naar de ouder die het kind misbruikt, omdat deze beslissing in het voordeel van de instanties werkt. Bij de zitting onderzoekt de kinderrechter niet de aangeleverde bewijsstukken, maar verschuilt zich achter de WSG onder het mom van ‘geautoriseerde instelling’ en laat het kind stilzwijgend terug gaan naar de misdadige ouder. Deze instanties doen er alles aan om het kind toe te wijzen juist aan de ouder die het kind misbruikt. Zo blijft de WSG teren op het weerloos kind die niet meer durft te praten, omdat de instanties blijven volhouden dat ze het kind en de ouder niet geloven. Vandaar dat ik vind dat sommige kinderrechters niet deugen, meestal vanwege hun vooringenomenheid of laksheid. En ik vind ook dat de zedenpolitie, alle werknemers van de instanties en ook die van de Raad vd Kinderbescherming een strenge screening moeten ondergaan bij indiensttreding. En daarnaast moeten van hen en ook van alle kinderrechters en zedenpolities hun computers, laptops en mobilofoons op het bezit van kinderporno worden gecontroleerd. En dit moet telkens om de twee jaar worden herhaald. Ook moeten deze instanties verplicht worden gesteld om aan waarheidsvinding te doen, waarbij het belang van het kind centraal dient te staan bij alle te nemen beslissingen.
Ik ben veroordeeld voor smaadschrift, in antwoord op een leugenbrief geschreven door de bewindvoerder van mijn dochter. Die leugenbrief was bedoeld om haar onder bewindvoering te houden. Die smerige rechtbank heeft schijt aan die brief maar veroordeeld mij. Dat noemt men rechtspraak!! Nee dit land deugt niet
Goed artikel.
Leerzame reacties.
De wijze waarop in India koeien worden vereerd , worden justitiële magistraten in Nederland met een overdreven devotie bewierookt en geadoreerd. Op het internet kan men nog steeds lezen dat corrupte officieren van justitie voor straf tot rechters worden benoemd in plaats van hen te gelasten bijvoorbeeld toegepaste wiskunde aan de TU te gaan volgen opdat hun hersenmassa als gevolg van de geestelijke inspanning in tartaar verandert. Qua opleidingsniveau bestaat voornoemde beroepsgroep uit lui, zoals Elseviers Magazine in haar meinummer van 1988 schreef, die op het VWO voor hun vakken slechte cijfers behaalden en de rechtenfaculteit als enig lichtend pad voor zich zagen. Na vier jaar kont pulken lopen ze de titel Mr op en een beetje streber onder hen laat zich opslokken door het door de gemeenschap betaalde RAIO-traject. Hierna kan men kiezen tussen de functies rechter en officier van justitie. Hun salaris is bovenmatig, het arbeidscontract tot zelfs ná de dood en worden zij nooit onderworpen aan een functioneringsgesprek. Als dit het geval zou zijn dan zou het diametraal staan op het feit dat rechters en officieren van justitie bij het maken van uitglijders worden dood geknuffeld en op een hogere positie worden geplaatst. Ik snap niet waarom er geen onafhankelijk onderzoeksbureau bestaat dat de rechterlijke redenering niet apart mag onderzoeken middels toepassing van vakgebieden als onderzoeksmethoden, mathematische logica, wetenschapsfilosofie etc. die justitiële magistraten niet machtig zijn. Als deze vakken deel zouden uitmaken van het curriculum van rechtenfaculteiten dan zouden die binnen een mum van tijd leeg lopen. Ene prof.dr. Van Der Geest had zich een keer de toorn op de hals gehaald en schreef in het februarinummer van het juristenblad met archetypische letters: “maak van de rechtswetenschap een echte wetenschap”. In feite mogen de belastingbetalers een keer massaal in opstand komen en een onderzoeksbureau zoals voornoemd voorgesteld, van de overheid te eisen. Als een wiskundige niet had ingegrepen in de zaak van Lucia B. zou ze nog steeds in de gevangenis haar zich steeds repeterende jaren zitten tellen. Zij is zelfs schrijfster geworden wier werken worden uitgegeven doir de literaire uitgeverij De Arbeiderspers.
Liegen tot je scheel ziet is blijkbaar voor de dames en heren rechters niet voldoende om je op te sluiten als je je partner vermoord, waarbij de politie een scala aan bewijzen aanlevert. Rechters zijn oh zo bang om eventueel een onschuldige te veroordelen en laten daarbij moeiteloos moordenaars vrij rondlopen ondanks het feit dat zij voor 95% zeker weten dat hij het grdaan heeft. Lafaards.