Rechters kunnen wel, maar willen bijna nooit
De discussie tussen FvD en D66 is oneigenlijk, omdat de feiten vast staan. Rechters kunnen wel, maar willen bijna nooit streng straffen.
Het oneigenlijke van het debat tussen Baudet (FvD) en Jetten (D66) zit hem in wie de verdediging van de rechterlijke macht op zich nam. Rob Jetten? Dat is de voorman van de partij waartoe de meeste rechters behoren, iets dat sinds een paar jaar bekender is dan men zelf wenselijk zal achten, maar het feit ligt er. Dat deze in de bres springt voor de kritiek op de politieke voorkeuren van de beroepsgroep en poogt staande te houden dat zij onafhankelijk is, is vooral dom.
Juist het optreden van Jetten bewijst dat die politieke affiliatie naar zijn oordeel belangrijk genoeg was om voor de rechterlijke macht in de bres te springen. Dat geen politicus van een andere partij direct die stap zette, is een bewijs te meer dat men het als een herkenbaar D66-onderwerp beschouwt dat Jetten dan zelf maar verdedigen moet. Jetten bewijst hier mee al het gelijk van Baudet. Meer is feitelijk niet nodig, maar de manier waarop hij dat in het debat met Baudet deed versterkte dat nog eens te meer.
Terwijl uit alles blijkt dat binnen de rechterlijke macht de objectiviteit sinds lang is ingeruild voor de belangenbehartiging-op-afstand die zo veel woede wekt, en dat politiek handelen daar niet buiten blijft:
Baudet valt geen rechters aan maar haalt, heel terecht, aan dat door links activisme de (veelal links stemmende) onafhankelijke rechtspraak in geding is en trias politica onder vuur ligt. Zie voorbeeld hieronder waarin strafrechter Sebastiaan Hermans zich uitlaat over PVV-ers. pic.twitter.com/QqErdkPlby
— ᴍᴀʀᴋ ᴅᴇ ʜᴏʟʟᴀɴᴅᴇʀ (@markdehollander) January 30, 2020
Deze week vielen daarover vrijwel tegelijk enige stukjes precies op hun plek: Eerst deze, die me nogal verbijsterde door de ongekende doortastendheid:
Acht maanden cel, binnen een week na arrestatie geregeld? Had die Roemeen geen advocaat? Vast wel; hij was in Nederland al eerder veroordeeld. Dan deze, van woensdag:
Twee Amsterdammers en een man uit Utrecht zijn vrijgesproken van betrokkenheid bij twee plofkraken in Duitsland. Ook zijn ze geen lid van een criminele organisatie, zegt de rechtbank. De Amsterdammers hebben wel 81 dagen celstraf gekregen voor autodiefstal en witwassen.
Want, zeggen deze rechters:
Volgens de rechter is er geen direct bewijs gevonden dat de mannen de geldautomaten in het westen van Duitsland hebben opengebroken. Zo blijkt uit telefoongegevens die het Openbaar Ministerie had aangedragen niet voldoende dat de drie betrokken waren en is hun DNA niet aangetroffen bij de plofkraaklocaties.
En dat de plofkrakers geen handgeschreven bekentenis achter lieten op de plaats-delict met familiefoto’s en een uittreksel van het geboorteregister was ook heel lastig.
Hoewel iedereen besefte dat de beklaagden het wel degelijk deden, ook de rechters die hen veroordeelden tot die 81 dagen cel – hetgeen precies zal zijn wat het voorarrest was. Want als dat niet was gebeurd had justitie nog moeten dokken ook voor die onterechte detentie. Maar meer dan 81 dagen perste deze rechter er niet uit, ondanks:
Vlak voor een van de plofkraken werd gepleegd werd een gestolen Nederlandse auto in Duitsland geflitst. Op de foto die is gemaakt zijn volgens justitie twee van de mannen te zien. Op de terugweg is de auto weer geflitst, maar toen waren de drie inzittenden gemaskerd. Het OM zag dit ook als bewijs voor betrokkenheid van de mannen, maar de rechter vindt de kwaliteit van de foto niet duidelijk genoeg om op basis daarvan mensen te kunnen herkennen.
Vergelijk dat met het sportbroekje en hoe daarmee werd ongegaan.
Het OM had straffen tot acht jaar geëist. Speelde hierop de achtergrond de angst dat deze Amsterdammers en die Utrechter op basis van deze veroordeling in aanmerking konden komen voor denaturalisatie (= in dit geval verlies van de tweede nationaliteit) en uitzetting? Dat soort redenaties hebben we eerder zien meespelen, maar het contrast met de eerste zaak hierboven is overduidelijk enorm.
Nummer drie houdt ietwat het midden tussen de beide zaken hierboven, maar vertoont opnieuw tekenen van meer medeleven dan gepast is.
Schuldig, en dat hij met naam en toenaam in de media wordt genoemd zal ook wel een strafverminderende werking hebben. Maar de reden voor een beperkter straf dan geëist is omdat hij zelf niet veel baat zou hebben gehad[1] bij zijn gesjoemel?
Als een daad wordt beoordeeld en bestraft aan de hand van de bedoelingen, dan zitten we op een wel heel steil hellend vlak, dat raakt aan een politiek oordeel. Dat dit niet hetzelfde is als een verzachtende omstandigheid is waar deze rechter[2] herkenbaar de fout in ging. Dat de rechter er nog bij suggereert dat Giltay met meer gejank vol wroeging en zelfverwijt meer genade had kunnen verwachten is ook al een feitelijke ondergraving van de rechtstaat. Het zijn zaken die er niet toe zouden mogen doen, maar zijn echter herkenbaar onderdeel van precies dat soort idioot activisme waar Baudet tegen ageert.
Als klap op de vuurpijl laat deze rechter met zijn uitspraak zien dat ook als de regels duidelijk zijn, dat niet altijd leidt tot een correcte uitvoering er van. Dat maakt zijn laatste verzachtende argument over de daden van de verdachte ook nog eens bizar Geen wonder dat vuurwerk verboden wordt.
- Dat laat nog volledig buiten beschouwing dat deze rechter onterecht het belang Giltay bij het verkrijgen van diensten aan anderen (door hen te verplichten) niet beschouwt als voordeel dat werd gegenereerd door mensen te fêteren op kosten van de overheid.
- Een verzachtende omstandigheid impliceert moeilijk te stoppen innerlijke drijfveren van een sterk incidenteel karakter. Het doet-ie-anders-nooit probleem. Hier wordt echter feitelijk de hand gelicht met de wettelijke omschrijving van een daad als ongepast.
Het is puur willekeur. Kijk naar het Wildersproces. Wat ze de bevolking ook wijs proberen te maken, de rechtspraak is niet onafhankelijk, vrouwe justitia loert onder haar blinddoek door. Wat waren ze in paniek toen rechter Jan Moors in 2010 werd gewraakt. De sukkel vindt nog steeds dat hij niets verkeerd heeft gedaan. Bij Elianne van Rens lukte het niet. Een links serpent die conform haar eigen mening en wil haar zin doordramt in de rechtszaal. Maar rechtse rechters zijn er ook. Die i.v.m. een commissariaat bij een verzekeringsbedrijf een gedupeerde onthouden wat hem rechtelijk toekomt. Voor rechtvaardigheid hebben we God nodig, geen rechters.
Vergelijk Volkerts straf eens met die van de moordenaar van Louis Seveke.
Nadat in het begin van het schandalige scherts proces Wilders alleen al de valsheid van de aangiftes boven water kwam, was mij duidelijk dat Nederland Linkse rechtspraak kent. Sinsdien ben ik het met ALLE rechtzaken waar ik over hoor (incl tv programma ‘voor de rechter) ONeens. Er wordt door OM en rechter belachelijk veel rekening gehouden met persoonlijke omstandigheden, en zo kan ik een A4 doorgaan.
Ian, je maakt een grote fout. Ivm een commissariaat een gedupeerde zijn vergoeding onthouden heeft met globalisme te maken, geenszins met ‘rechts’.
Wij hebben Linkse- en pro-multinational rechters, geen rechtse. Een rechtse rechter zou de Nederlandse moslim raadsleden die ten tijde van het eerste deel proces Wilders op twitter ongelovigen met de dood bedreigden, hebben veroordeeld tot uitzetting. Nu werden ze al door het OM vergoelijkt met ‘grapje’.
De Trias Politica, de scheiding der machten, is wel degelijk absoluut.
Er is de wetgevende macht, de uitvoerende macht en de rechtsprekende macht.
Rechtelijke uitspraken mogen NOOIT beleids- / politieke aspecten bevatten.
De wet is de wet.
De Grondwet is de Grondwet.
Al het overige is leugenachtige en gevaarlijke afbraak van de democratische rechtstaat.
In dit land kan geen rechtspraak meer zijn vanwege het simpele feit dat de overheid de cel
capaciteit heeft gedecimeerd !
Zoals de waard is vertrouwd hij zijn gasten…
Die Sebastiaan Hermans bewijst hier exact datgene te wezen waarvan hij die hypothetische PVV kandidaat rechter beschuldigt.
Het ontbreekt Sebastiaan Hermans duidelijk aan de blinddoek van vrouwe Justitia, wat hem per definitie ongeschikt maakt als rechter.
Dat dit soort figuren in Nederland recht spreken is beangstigend.
@Ian
Het systeem is gecorrumpeerd. Dat wil niet zeggen dat het in principe niet werkt.
Ik ben zeer tegen het idee dat we voor rechtvaardigheid bij god moeten zijn. Dat geeft alleen maar meer ellende aangezien dat al helemaal gebaseerd wordt op een eigen uitleg.
Zelf ben ik van mening dat de rol van rechters moet worden aangepast. Niet zozeer het bepalen van de strafmaat, of beter gezegd, delicten dienen in een bepaalde categorie met minimum en maximum straffen te vallen en de rechter kan slechts daarbinnen varieren, MET een duidelijke motivatie. Verder is het aan de rechter het proces zelf te sturen en er op toe te zien dat beide partijen zich aan de regels houden. We moeten af van de volstrekte willekeur waarmee rechters onzinstrafjes kunnen uitdelen voor zware delicten omdat dat nu eenmaal in hun politieke overtuiging past.
Er moet gewoon een systeem komen waarbinnen rechters ter verantwoording geroepen kunnen worden, en als ze dan hun beslissing(en) niet kunnen rechtvaardigen dan dienen ze gewoon uit hun ambt gezet te worden.
Inpakken en wegwezen in zo’n geval.
En als aangetoond kan worden dat ze partijdig zijn geweest, nalatig zijn geweest, en/of de wet hebben overtreden, dan dienen ze gewoon aangeklaagd en berecht te worden.
Enkel al het feit dat het algemeen bekend is dat we in Nederland zogenaamde “D66 rechters” hebben, en dat het OM door linkse activisten gerund wordt, is een reden om eens flink met de bezem door Justitie te gaan.
Rechtvaardigheid begint bij die blinddoek, als die er niet is houd rechtvaardigheid op te bestaan, dan verwordt de rechtstaat tot een politiestaat.
Elk CONSTITUTIONEEL HOF had deze rechtelijke uitspraak, naar de prullenbak verwezen.
@Ravian
Het oude China had een dergelijk systeem. Rechters werden voor 5 jaar benoemd op een post en werden daarna naar een ander gebied gestuurd om er voor te zorgen dat ze geen te strakke banden met de plaatselijke bevolking zouden ontwikkelen. Daarnaast moesten belangrijke zaken worden doorgestuurd naar een hoger hof voor bevestiging. Een rechter wiens beslissingen (te) vaak ongedaan werden gemaakt werd dan op een mindere post geplaatst, iemand wiens beslissingen wel werden goedgekeurd kon naar een hoger ambt worden gepromoveerd, waar hetzelfde gebeurde.
Zo bleven sommigen hun leven lang een districtsmagistraat en klommen anderen op naar topposities.
(Overigens interessant weetje dat bv in het Japanse Sumo-worstelen de scheidsrechters nog steeds op een dergelijke manier werken, wedstrijden en beslissingen worden achteraf beoordeeld en scheidsrechters steigen en dalen in rang naarmate hun beslissingen correct zijn).
Maar juist daarom zou ik nog veel liever de hele rol van de rechter aangepast zien. Als we minimum- en maximumstraffen voor delicten hebben wordt het de rechter al een stuk moeilijker om volslagen debiele fopstrafjes op te leggen omdat hij dan duidelijk herkenbaar buiten zijn bevoegdheid treedt.
stijgen….sheeesh…mijn excuses
@ Johan P
Geen zorgen, ik ben geen taal-nazi 😉