Rechters brandmerken?
Virtueel brandmerken wordt in Nederland nu strenger bestraft dan een echte brandmerker. een brandmerker van kinderen nog wel.
Nog pas twee maanden geleden werd een scoutingleider in Goes die een aantal kinderen daadwerkelijk brandmerkte vrijgesproken van het toebrengen van zwaar lichamelijk letsel!! Deze Haagse rechter pakte dat in ieder geval beter aan. Hoewel je ook daar in Den Haag geen garantie krijgt op een stevige aanpak:
Een 37-jarige Hagenaar is veroordeeld tot acht jaar cel wegens mensenhandel, bedreiging en wapenbezit. De rechtbank in Den Haag acht bewezen dat de man ruim vier jaar lang twee vrouwen als prostituee liet werken, hen isoleerde, minutieus controleerde en bedreigde.
Hij liet bij de vrouwen tatoeages zetten met zijn naam en initialen, als een soort brandmerk.
ging deze man in dit geval zonder problemen (2/3x)acht jaar van straat af. Pooiers – walgelijk volk. Maar acht jaar cel is best een hoop, voor Nederlandse begrippen.
De vrouwen durfden pas aangifte te doen toen de man een paar dagen in het buitenland was, schrijft Omroep West.
De Hagenaar moet de andere vrouw een schadeloosstelling van bijna 300.000 euro betalen. De officier van justitie had twee weken geleden zeven jaar cel geëist.
Je zou bijna gaan denken dat er iets meespeelt dat niet genoemd mag worden. Maar dat ze streng worden bestraft kan absoluut geen kwaad, dus klagen doen we maar niet. En die €300.000? Laten we hopen dat dat hem nog wat extra tijd in het cachot oplevert.
Uniek in .NL. Achmed de pooier zit zomaar een strafje uit tussen z’n beste maten en een rechter heeft z’n twee dochters weer terug.
Of is dit een soort van compensatie voor die belachelijke straffen voor de blokkeerfriezen? Mijn vertrouwen in de onafhankelijkheid van rechters heeft de laatste jaren flinke knauwen gekregen omdat er er bij diverse grote zaken duidelijk sprake is van politieke sturing. Namen noemen niet nodig, lijkt mij.
Misdaad loont (helft van de aangiften verdwijnt in de prullenbak, groot deel van wat overblijft wordt geseponeerd), diegene die het hardst liegt wint. Van alles wordt tegenwoordig een wet gemaakt, bol met onduidelijkheden en vol met mazen. Een wet moet eenvoudig zijn, de strekking van de wetgever eenduidig. Een rechter moet zonder hulp, tegenspraak of voorspraak het gedrag van een verdachte aan de wet kunnen toetsen (of je een goede of een slechte advocaat in de arm kan nemen moet niet mogen meetellen – dit geeft de rechtsongelijkheid al aan). Het is een doolhof geworden, waar iedereen in verstrikt en het slachtoffer stikt. Het is maar hoe de pet staat van het OM, wel of geen een strafzaak en/of welke hoed de rechter opheeft, wat zijn politieke voorkeur is en hoe zielig hij de verdachte vindt. Recht is héél erg krom.