Dat een rechter een ongevraagd voorstel tot anale seks tot ambtsgeheim bestempelt is toch wel een nieuw hoogtepunt van vaderlandse waanzin.

Dit hoogtepunt werd vandaag geregistreerd door NRC Handelsblad, in een zaak tussen een hoofdagente, en haar chef. Dat de vrouw er kond van deed bij NRC was een uitstekende reden voor strafontslag, aldus de magistraat:

Een 41-jarige hoofdagente is volgens de Haagse rechtbank door de politie terecht met strafontslag gestuurd omdat ze aan NRC informatie heeft gegeven over ongewenst seksueel gedrag van haar teamchef in de Haarlemmermeer. Ze heeft NRC twee jaar geleden onder meer WhatsApp-berichten verstrekt waarin haar leidinggevende anale seks voorstelt.

Niks aan de hand, doet-ie wel vaker? Zo heb ik ook wat hobby’s die de wereld niet zal goedkeuren als ik er te veel mee te koop loop, maar deze uitspraak opent perspectieven te pleiten voor de aanstelling van een blonde/roodharige redactiesecretaresse die discreet om gaat met haar toegezonden correspondentie van vertrouwelijke aard. De Haagse rechtbank schaamt zich letterlijk nergens voor:

In het Haagse vonnis, dat woensdag is gepubliceerd, staat dat door het delen van „vertrouwelijke politie-informatie” het „imago van de organisatie en het vertrouwen in eiseres (hoofdagente) fors is geschaad”. De agente heeft zich volgens de rechtbank bezondigd aan „ernstig plichtsverzuim”. Strafontslag is op zijn plaats omdat het contact met de media kan worden aangemerkt als „schending van de ambtseed/ belofte en de geheimhoudingsplicht”.

Maar in Den Haag zit niet de enige rechtbank met een zwak ontwikkeld moreel besef.

Deze zomer oordeelde de rechtbank Midden-Nederland dat haar 51-jarige teamchef daarentegen ten onrechte met strafontslag is gestuurd door de politie. Hij werd de laan uit gestuurd voor de manier waarop hij omging met de vrouwelijke ondergeschikte. De teamchef ging tegen het strafontslag in beroep.

Hierna werd het pad naar rechtvaardigheid kronkelig en glibberig:

De rechters vinden dat weliswaar „in voldoende mate” is gebleken dat de politiechef „twee keer seksueel getinte WhatsApp-berichten aan de hoofdagente heeft verstuurd”. Hij heeft zich hierdoor „ongeoorloofd en ongepast gedragen en daarmee de grenzen van het toelaatbare overschreden”.

Maar dat is dus geen reden voor strafontslag, volgens de rechtbank Midden-Nederland? Blijkbaar niet.

Maar de rechters vinden strafontslag in het geval van de teamchef een te zware sanctie: „te onevenredig aan de aard en ernst van het vastgestelde plichtsverzuim. De rechtbank betrekt in dat oordeel onder meer zijn uitstekende staat van dienst van dertig jaar als politieagent”. Rechters vinden bovendien dat het onderzoek naar de teamchef „niet zorgvuldig” is uitgevoerd. Er hadden meer door de teamchef gewenste getuigen moeten worden gehoord.

Je vraagt je hierbij af wat getuigen hier over hadden kunnen getuigen dat de zaak lichter maakte? Dat de beklaagde slechts een potlooddun geslachtsdeel had kunnen inzetten, zodat de gevraagde dienst geen onoverkomelijk probleem zou hebben gevormd? Dat de beklaagde deskundig advies bood om de gevraagde daad te vereenvoudigen? De kronkelingen in een rechterlijk brein zijn een bron van verbazing.

De agente werd door de rechtbank echter genadeloos zwaar gesodemieterd:

De vrouwelijke hoofdagente is nu definitief haar baan kwijt. Liesbeth Huyzer, plaatsvervangend korpschef van de Nationale Politie, spreekt desgevraagd van „een wrange uitkomst” van de ontslagzaken.

De teamchef kreeg echter een barmhartig zalfje:

De politie van Noord-Holland laat deze donderdag weten „in gesprek te zijn” met de teamchef over de consequenties van het vonnis in zijn zaak. „Er is nog geen regeling getroffen”, aldus eenheidschef Wim van Vemde.

De advocaat van de hoofdagente formuleerde het correct:

De advocaat van de hoofdagente, Tim Vis, noemt het Haagse vonnis „de doodsteek voor klokkenluiders binnen de politie”. De rechtbank straft volgens hem een politieagente die „met haar rug tegen de muur stond en uit pure wanhoop contact met een journalist heeft gehad”. Het is volgens Vis „erg onrechtvaardig dat de vrouw te horen heeft gekregen dat ze terecht is ontslagen en haar belager die ongewenst seksueel gedrag vertoonde, mag blijven”.

Zeker als je ziet wat de rechtbank er nog aan toevoegde:

De Haagse rechtbank verwijt de hoofdagente dat ze te snel contact heeft gezocht met de media om aan haar problemen een einde te maken. Ze heeft volgens de rechters „niet aannemelijk gemaakt” dat er „sprake was van zodanige noodsituatie” dat ze „geen andere keus had” dan informatie te delen met een journalist. Ze had zich tot nog meer vertrouwenspersonen binnen de politie kunnen wenden dan ze al had gedaan, of een advocaat kunnen inschakelen, aldus de rechters.

Het ontbreekt er maar aan dat ze de hoofdagente adviseerden een goed glijmiddel aan te schaffen – voor haar eigen veiligheid, dat spreekt. MAAR! We zij er nog niet, er is meer:

Bij het Openbaar Ministerie in Utrecht loopt een onderzoek naar aanleiding van een aangifte van verkrachting die de hoofdagente heeft gedaan tegen de teamchef. Het gaat om een voorval dat zich op 29 augustus 2019 zou hebben afgespeeld. Een woordvoerder van het OM laat deze donderdag weten dat er in dit onderzoek bij de rechter-commissaris „nog een reeks aanvullende getuigen moeten worden gehoord”. Het strafrechtelijk onderzoek gaat volgens hem „nog lang duren”.

In dit licht bezien is de uitspraak van de rechtbank in Den Haag op zijn best voorbarig. Als de teamchef hierover een veroordeling oploopt, lijkt me dat de situatie ineens wel heel anders komt te liggen. Maar in een land als Nederland worden rechters als wettig onfeilbaar beschouwd. Zou dit in – laten we zeggen Polen – kunnen gebeuren?