Vannacht viel ik midden in de herhaling van NOVA. Wat een pret.

Dat de afsluitende opmerkingen van Twan Huys over de IPCC-scam, dat er toch van alles de schuld was van de Global Warming, mij hoongelach ontlokte zal weinigen van u verbazen. Het werd echter echt leuk met het volgende, gerelateerde onderwerp van de uitzending: het milieubeleid van de Rechtse partijen.

Tot mijn niet geringe verbijstering was het een item waarmee ik het zowel qua presentatie als inhoud vrijwel volledig eens was. Jammer dat Twan Huys er steeds doorheen praatte zou je zeggen, al is dat in dit geval beslist niet eerlijk.
Om te beginnen kwam er een man in beeld, die voorheen wetenschappelijk expert was in het promoten van windenergie. Hij geloofde er niet meer in, en was overgestapt naar het promoten van kernenergie. (Ik geloofde het ook niet, wat gebeurde hier?)

Kernenergie is verstandiger, beslist veilig en zeker veel goedkoper voor de burger, want dat scheelde een subsidie van E 500,-, die van het inkomen van ieder Nederlands gezin had moeten worden afgeroomd.

Aldus deze expert.

Ik zat verstomd.

Vervolgens kwam er een stoethaspel in beeld die voorman was van het Nederlands Windenergie consortium, of iets dergelijks. Aangezien ik nog niet geheel bekomen was van het programma tot dusver ontging mij de exacte naam. Deze man wist niet veel méér over het voetlicht te brengen dan dat het beëindigen van de subsidies voor duurzame energievarianten dodelijk zou zijn voor het voortbestaan van deze bedrijfstak, die niet op eigen benen kon staan. Voorlopig, voegde hij er nog zwakjes aan toe.

Ergo, een werkgelegenheidsproject voor nutteloze academici en onderhorigen in optima forma. NOVA zei het zelf. Ik bestelde extra zuurstof en beloofde mezelf een afspraak te maken met het RIAGG.
Het programma ging verder.

Zoals het een goed amusementsprogramma betaamt, had NOVA de uitsmijter van humoristisch vermaak tot het laatst bewaard.

De Duitse SPD-dissident Sarrazin, die het had gewaagd nut en nadelen van de massaimmigratie ter sprake te brengen in zijn boek dat vandaag gepresenteerd werd, is op deze site al vaker ter sprake geweest. Als Duitsland-expert had men een jonge historicus van de universiteit Utrecht geëngageerd, iets wat dit instituut van hoger onderwijs nu ongetwijfeld diep betreurt. Een wat schrikachtig jongmens, zich zéér bewust van wat wel en niet PC-correct was, en opzichtig zijn best doend de juiste antwoorden te geven:

Nee, Sarrazin was niet zo slim als Wilders, want díe had ook nog een sociaal gezicht. Wilders was slimmer. Sarrazin was dus alleen maar gewoon bot rechts. (grinnik) Dat de man zijn hele leven actief was geweest voor de SPD, zij het dan in een financiële hoedanigheid was hem volstrekt ontgaan. En Sarrazin gelóóft ook nog steeds in de idealen van de SPD moet worden opgemerkt; hij draagt dat trouwens ook uit.

Afsluitend kreeg onze jonge expert de terloopse vraag op zich afgevuurd of hij het boek van Sarrazin zelf ook ging lezen? Onze jonge vriend keek vol afgrijzen in de camera, met een blik of zelfs het aanraken van een exemplaar hem voor eeuwig zou verbannen naar een lazaret met syfilitische lijders aan de builenpest.

“Nee, natuurlijk niet, dus.”

Grappig, voor iemand die daar stond in zijn hoedanigheid van expert in de hedendaagse geschiedenis van Duitsland. Wat zal die man een slecht historicus zijn!

Toch kwam het onbetwiste hoogtepunt van deze zeer vermakelijke aflevering van NOVA pas uit een kort afsluitend vraaggesprekje dat Twan Huys had met Günther Walraff, een zeer bekende linkse Duitse schrijver (o.a. Ik, Ali). Huys ondervroeg Walraff in onberispelijk Duits, en kreeg op zijn vraag naar wat deze van Sarrazin vond, naast een wagonlading Godwins ook de onsterfelijke uitspraak:

Volgens mij lijdt Sarrazin, waarvan we weten dat hij graag provoceert, aan een soort politiek syndroom van La Tourette.

Ik rolde van de bank, en maakte met mijn schelle kakel helaas de buren wakker, maar ik kwam echt niet meer bij. Ik ga een actie starten voor het behoud van NOVA. In tijden heb ik niet zó gelachen.