DE WERELD NU

Recensie/interview – de schrijver en de erotiek

Erdal Balci, Israël, Corona, westerse schuld, Brederode, Recensie, Afgrondelijk, depressie

CLAIRE OBSCURE: verhalen van lust en verlangen is de nieuwe verhalenbundel van schrijver Peter Andriesse (Arnhem, 1941).

Ik stelde de auteur enkele vragen:

Is het nog wat, die seks, als man van 75 jaar, Peter?

Het is niets meer, die seks, als man van 75! Ik zou naar Thailand moeten gaan om jonge vrouwen te kunnen beminnen of langs de Wallen moeten struinen, maar ik ben geen hoerenloper. Echter, daarvoor ontbreekt me het geld. In Thailand is het mogelijk jezelf wijs te maken dat het meisje echt belangstelling in je heeft en kunnen relaties van langer duur zijn. Zie het eerste verhaal Zonder woorden. Maar mijn ervaring is dat alle seksuele relaties uitlopen op desillusie of mislukking. Zie het motto voorin het boek: ‘Happiness is fiction, pleasure is elusive.’ (Stephen Coole)

Je stukken lijken deels fantasie, logisch – het zijn verhalen. Gaan jouw fantasieën nog verder?

Enkele verhalen zijn geheel uit mijn fantasie ontsproten, de meeste zijn echter opgetekende autobiografische ervaringen. Echt gebeurd! Natuurlijk gaan mijn fantasieën wel eens verder, voorbij wat ethisch aanvaardbaar is, daarover zwijg ik. Behalve in het verhaal ”Tuak drinken”, waarin de hoofdpersoon  fantaseert over seks met minderjarige meisjes, waarover ik al eerder schreef (‘Spaanse Vlieg’ in Verboden te jodelen!, waarin een man in een  gevangeniscel de verkrachting en moord op een meisje van 6 jaar overpeinst en betreurt en in Gezelligheid troef heeft de hoofdpersoon een korte seksrelatie met een meisje van 17). Ik heb geen seksuele verlangens naar rijpere vrouwen, hetgeen realistischer zou zijn op mijn leeftijd.

Een vriend van je, Boudewijn van Houten, vond de sekspassages in je boek ‘De rode kimono’ (2014) ongeloofwaardig…. hoe vind je dat? Ikzelf vind in ‘Claire obscure’ de passage over tegelijk klaarkomen met een prostituee in Thailand ongeloofwaardig. Wel vind ik het verhaal erg openhartig. De brieven van jouw alias Aat Pot in ‘Vieze oude mannen’ zijn nóg openhartiger.

Van Houten heeft mogelijk gelijk, maar wat weet hij van mijn ervaringen (de sekspassages in ”De rode kimono”) tijdens de terugreis van een 13-jarige van Sumatra naar Holland? Ongeloofwaardig? Die tijdelijke Indo-pleegmoeder ging ver in haar zorg voor die jongen. Wat ik onder andere wilde aantonen is dat ”seksueel misbruik” – ik noem het liever ”gebruik maken van een bepaalde situatie”- ook door vrouwen gebeurt. Alleen komen zulke gevallen bijna nooit aan het licht, want de ”slachtoffers” zullen zich in onze heteroseksuele samenleving minder schamen, eerder voelen ze zich trots. Welke jongen droomt niet van seks met vrouwen die hij bewondert?

Het gelijktijdig klaarkomen met dat meisje in Bangkok? Misschien heb je gelijk en wordt de hoofdpersoon in de maling  genomen, besef ik achteraf. Je weet dat vrouwen moeiteloos hun partner kunnen doen geloven dat ze bevredigd zijn, zeker door de wol geverfde prostituées in Thailand. Kwestie van klantenbinding. Over openhartigheid in brieven: wat voor belang heb je om tegen je correspondentievriend te gaan snoeven? Overigens geldt dat ook voor verhalen en romans. Ik schrijf geen  TheoKars-/Jan Cremer-romans!

Wat is je bedoeling met deze bundel?

Bijna alle lust en verlangens berusten op illusies en zijn gedoemd door ”moedwil en misverstand” (W.F. Hermans) te eindigen in teleurstelling of wederzijdse verwijdering. Soms zelfs in haat. In mijn novelle Malon, een bittere romance, waaraan ik nu schrijf, wil ik dat nog eens verder uitwerken. Een jammerlijk misverstand speelt hierin een rol: de relatie had niet hoeven eindigen.


Peter AndriesseClaire Obscure
Verhalen van lust en verlangen
Uitgeverij In de Knipscheer 2017
142 pagina’s
€ 16,50.


Dit interview verscheen eerder op het Blog van Renzo Verwer