Een maand of twee terug schreef ik een stukje (deel 1) waarin ik niet alleen de (aanstaande) belegeringen van Raqqa, Mosul en Aleppo vergeleek, maar tevens de voorspelling deed dat een vergelijking in berichtgeving aanzienlijk zou zijn. Gisteren kwam een eerste vernietigend voorbeeld via de NOS.

In deel 1 concentreerde ik me op de toen net aangekondigde operatie tegen Raqqa, waarvan we sindsdien overigens nooit meer iets mochten vernemen. Niet heel vreemd, aangezien het vooral de aandacht af moest leiden van de aanstaande val van Aleppo, iets wat een paar weken terug inderdaad gebeurde. Het idee dat de Russen en Assad actievere waren, meer succes zouden hebben, was vanzelfsprekend onverteerbaar voor de westerse media. Met Raqqa voorlopig uit het nieuws, moet er van tijd tot tijd wel worden bericht over de voortgang in Mosul. Snel gaat het niet, maar gisteren was er voortgang te melden:

Elite-eenheden van het Iraakse leger zijn verder opgerukt in Mosul, het laatste grote bolwerk van IS in Irak. De troepen hebben de oevers bereikt van de rivier de Tigris, die de stad in tweeën verdeelt. Het hele westelijke deel van Mosul is nog in handen van de terroristische organisatie.

Het hele artikeltje staat bol van een ‘onze jongens gaan het voor elkaar krijgen’-toon.

Het Iraakse leger zette met Amerikaanse steun in oktober een offensief in om Mosul te heroveren. De Iraakse strijdkrachten hebben al een deel van het zuiden van Mosul veroverd.
Irak heeft 100.000 man ingezet in de strijd om Mosul. De Amerikanen geven luchtsteun, en aan Iraakse kant vechten ook Koerdische strijders en sjiitische milities mee. Volgens Iraakse informatie verliep het offensief aanvankelijk voorspoedig, tot in december een adempauze werd ingelast. Vlak voor het eind van het jaar werd het offensief nieuw leven ingeblazen.

Een opvallend verschil met de berichtgeving die u uit Aleppo gewend bent, nietwaar? Maar daar zijn Assad en de Russen actief, en dat zijn slechterikken. Dat de NOS dat de afgelopen tijd niet meer betitelde als een gerechtvaardigde oorlog was een meevaller. Maar gerechtvaardigde oorlogen behoor je te winnen, en dat zit er bij de Syrische burgeroorlog niet langer in. Ook wel opvallend is dat de NOS het bij de berichten over Mosul consequent heeft over sjiitische milities. Dat zijn vrijwel dezelfde soort mensen als de sjiitische milities die in Aleppo streden, al heetten die formeel van Hezbollah te zijn – en die naam kenen we als ‘slechterikken’. Opnieuw: herkenbaarheid troef. Wat men dan weer niet vermeldt is dat beide gecommandeerd worden door het puikje van de Iraanse generaals. Dat is om weinig blij van te worden. Ook de Turkse betrokkenheid lijkt men nu minder belangrijk te vinden. Maar Turkije maakt momenteel dan ook gemene zaak met de Russen door vredesonderhandelingen met de ‘gematigden’ te bevorderen en daarbij de USA uit te sluiten.

Wat ontbreekt tot nog toe in de berichtgeving? Het lijden van de bevolking. Heel opvallend dat het de NOS plotsklaps niet langer interesseert hoe het een burgerbevolking als van Mosul vergaat. Het lijkt de verslaggeving werkelijk geen ruk meer te kunnen schelen. Ter informatie: Mosul was een grotere stad dan Aleppo, met circa 3 miljoen inwoners in haar hoogtijdagen. We zien nu vooral spaarzame berichtgeving over vluchtelingen uit de stad die op tijd wisten te ontkomen, maar de lijdende achterblijvers? Het vereist weinig rekenkundig vermogen om je te realiseren dat er tenminste nog honderdduizenden ter plekke moeten zijn. Maar aangezien ook internationaal niemand veel belangstelling heeft voor hun welbevinden, zien we geen uitgebreid opgezette berichtgeving over het dagelijks leven tijdens Amerikaanse bombardementen. Want dat die er zijn valt te lezen uit de doorkomende berichten, maar het lijkt alsof die alleen de IS-strijders raken. Dat is fictie, maar publicitair beter verteerbaar.

Is het denkbaar dat een klein meisje in Mosul twittert over haar gevaarlijke tocht naar school? Eigenlijk niet, want kleine meisjes waarvoor geen belangstelling is twitteren niet. Hetgeen betekent dat dergelijke meisjes allang niet meer naar school gaan, of er is geen belangstelling voor. Beiden zijn niet onlogisch, maar het stelt de berichtgeving over Aleppo opnieuw in een wel heel schril daglicht.