Via de strikt neutrale Publieke Omroep – “NTR: speciaal voor iedereen” en “NTR: Open voor Elkaar”– is Raoul Heertje er op uit gestuurd om Israël eens kritisch te gaan bekijken. Voor de verandering.

Die Grote Israël-Waarheid, die Raoul Heertje alsmaar niet kan bevatten is drieledig en luidt: realistische Israëli’s, “zionisten”, beseffen steeds beter dat

1. door de islam het antisemitisme ook in Europa helemaal terug is van nooit helemaal weg geweest, dat
2. als Israël een toevluchtsoord voor Joden wil blijven, Israëls karakter van Joodse staat niet verloren mag gaan en dat
3. de Palmaffia’s nooit van plan zijn geweest vrede te sluiten.

Heertje kan dat niet bevatten, omdat hij alsmaar weigert geestelijk volwassen te worden. Maar het meest verontrustende vind ik dat het tragikomische duo in zijn vierde uitzending een kwart miljoen kijkers trok, die voor het overgrote merendeel ongetwijfeld behoren tot het naïeve gehersenspoelde gedeelte van het kijkerspubliek, gehersenspoeld door decennia van Israël-bashing in alle mainstream-media. Dit kan niet zonder gevolgen blijven voor de bloei van vooral het linkse en islamitische antisemitisme in Nederland.

Ter zake!

Aflevering vier! Camera-zeur Bromet doet net als in aflevering drie ook nu het openings-statement. Het is een verklaring met dezelfde strekking, namelijk dat de Joden na eeuwen lijden en vervolging menen recht te hebben op een eigen land. Maar klonk Bromet in aflevering drie nog als de “anti-zionisten” die zeggen dat Europa uit schuldgevoel de Judenfrage afgeschoven hebben op de Arabieren, deze keer klinkt het alsof-ie echt méént dat de Joden recht hebben op een eigen land. Dat is vooruitgang.

Maar toch. Maar toch. Waarom dan toch weer onder zo’n oprecht klinkende verklaring beelden gezet van malle orthodoxen die op straat dansen rond een mal beschilderde bus met luidsprekers erop?

In deze aflevering vier geldt het eerste bezoek de door Heertje bewonderde schrijver Etgar Keret. Nou, dat zal dan wel een linkse schrijver zijn. Dat blijkt. De zoon van Holocaust-overlevers waardeert Israël als het land waar niemand tegen hem kan zeggen: ga weg naar je eigen land. Alhoewel: de zionisten geven hem wel eens de indruk dat ze hem het land uit willen hebben. En weet jij eigenlijk dat vanaf de eerste jaren van Israël de zionisten een “pogrom” hebben ontketend tegen het Jiddisch als zijnde de taal van de diaspora? Iedereen moest van die zionisten Hebreeuws spreken, de taal van thuisland Israël!

Deze Keret sluit aan bij een kwalijke gewoonte om de “rechtsen”, de realisten in de Israëlische politiek als “zionisten” te betitelen en dat is dan uiteraard denigrerend bedoeld. Linkserd Ari Shavit bijvoorbeeld gebruikt in zijn wereld-bestseller “Mijn Beloofde Land” ook bij voorkeur de term “zionisten” als hij meent vermeende misdaden van de Joden aan de kaak te moeten stellen. Bijvoorbeeld: “In thirty minutes, at high noon, more than two hundred civilians are killed. Zionism carries out a massacre in the city of Lydda.” Doet er even niet toe dat ook dit weer een leugen is, mij gaat het erom dat dit denigrerend gebruik van de term “zionisme” in de kaart speelt van de antisemieten die natuurlijk nooit gewone Jodenhaters zijn, maar altijd slechts “anti-zionisten”.

Voor het broodnodige evenwicht in de reportage gaan Bromet en Heertje, nu het rustig is aan het Gaza-front, een Nederlands stel bezoeken dat sinds een paar jaar in een kibboetz woont die direct tegen de grens met Gaza aanligt. Er zit een gat in het dak van hun huis, veroorzaakt door een mortiergranaat van Hamas. Ze hebben een verhaal en dat vertellen ze vanaf 08:20 tot 14:00.

Dan naar Dov Kalmann, een Nederlander die vroeger een hopman was van de zionistische jeugdbeweging waarin Heertje zijn ideologisch scholing kreeg en die al vele jaren in Israël woont. Kalmann vertelt dat het voor hem belangrijk is dat de Joden als “stam” blijven bestaan. Dat is verstandig, vooral als men ermee bedoelt dat Israël een Judenstaat moet blijven en een toevluchtsoord voor Joden bij de volgende pogroms, die in Europa overal in de maak zijn. En dan mag Etgar Keret beweren dat Israël de ónveiligste plek op aarde is voor Joden – vanwege de zee van islam die het landje omspoelt – maar hij onderschat de ontwikkeling van het antisemitisme in Europa, aangejaagd door diezelfde islam.

Dov Kalmanns uitspraak dat hij graag zijn stam behouden ziet, is aanleiding voor een bruggetje naar een volgend interview. Bromet leidt in:

“Om Israël duurzaam Joods te laten blijven worden er soms verregaande ideeën uitgevoerd. Neem Daniel Luria. Voor hem is het belangrijk om zoveel mogelijk Palestijnse huizen te verwerven om ze door te verkopen aan Joden van waar ook ter wereld. Je zou kunnen zeggen: een vorm van geweldloze etnische schoonmaak.”

U ziet welke woorden Bromet kiest als inleiding voor het redelijke verhaal van Daniel Luria: “verregaande ideeën”, “etnische schoonmaak”.

Als Luria uitlegt dat de Joden al 3800 jaar bewijsbaar in dit gebied wonen, dat Jeruzalem al millennia een heilige stad is voor de Joden dan mekkert Heertje daartegenin dat de moslims en de christenen dezelfde verbinding hebben met de stad. Nee, antwoord Luria terecht, want die Al Aqsa-moskee werd pas 1300 jaar geleden gebouwd op de Tempelberg. Hij zegt er beleefdelijk niet eens bij dat de geïslamiseerde Arabieren in 638 te vuur en te zwaard Palestina binnen vielen, in het kader van die enorme veldtochten waardoor ze in 100 jaar tijds, tussen 632 en 732 van Afghanistan tot Zuid-Frankrijk liepen te massamoorden.

Als Luria zegt dat het zijn droom is dat Joden, moslims en christenen ooit vreedzaam zullen samenleven in Israël en Jeruzalem, maar wel onder “Joodse soevereiniteit”, dan vindt Heertje dat heel verkeerd. Hij kan blijkbaar alsmaar die les niet leren dat de realistische Joden in Israël en daarbuiten beseffen dat als Israël ook in de verre toekomst een toevluchtsoord voor Joden wil blijven het een Joodse staat moet zijn en blijven.

In mijn bespreking van aflevering twee kwam de zogenaamde “basiswet” van 2018 aan de orde, die het Joodse karakter van Israël blijvend moet garanderen. Ook in die eerdere ontmoeting met mede-initiatiefnemer van de basiswet, Avi Dichter, gaf Heertje blijk van onwil, dan wel geestelijk onvermogen, om te begrijpen waarom het gaat. Ik citeer een stukkie uit mijn bepreking van aflevering twee:

Via shotjes vanuit de auto waarmee het duo door het land wordt gereden, begrijpen we steeds dat we op weg gaan naar nieuwe avonturen. Het avontuur bestaat deze keer, hoe verrassend, uit een interview met een links persoon. En nog wel in Ramallah, “op de Westelijke Jordaanoever”, zegt Bromet. Nee, van Bromet ga je niet horen dat die streek al millennia Samaria en Judea heet. Het duo gaat daar met een activistische linkse journaliste spreken van het linkse dagblad Haaretz, de krant waarvoor linkse hoogverrader Ari Shavit ook schrijft.

Deze Amira Hass (what’s in a name?) geeft er blijk van Israël regelrecht te haten en zij bericht vanuit Ramallah, aldus Bromet, “over het onrecht en geweld dat de Palestijnen op de Westoever dagelijks moeten verduren onder de Israëlisch bezetting”.

Weer zo’n heerlijke propaganda-zinsnede die in een antisemitisch geschrift niet zou misstaan. Bromet gebruikt uiteraard het leugenwoord “bezetting” weer en suggereert dat die rot-Joden puur omdat ze daar nu eenmaal zin in hebben structureel en dagelijks alle “Palestijnen” zonder onderscheid des persoons lopen te terroriseren.

Ik ga de langdurige rant van Frau Hass niet samenvatten. Israël is voor haar kolonialistisch, racistisch en supremacistisch. Ik wil er één ding uitlichten dat laat zien hoe blind haar verkeerd gerichte haat is. Als Heertje haar vraagt of ze altijd zo gedacht heeft, zegt ze dat er de laatste decennia wat veranderd is, namelijk dat er vroeger over de “bezetting” hypocriet werd gedaan, alsof die rechtse Joden zich er toch wel voor schaamden, maar, zo meent ze, de laatste jaren doen die rechtse Joden net of ze een goddelijk recht hebben op “de Westbank”.

Ik kan Frau Hass wél vertellen waarom realistische Israëli’s dat “goddelijke recht” menen te hebben, althans zich niet meer verontschuldigen voor hun aanwezigheid in Samaria-Judea. Dat komt omdat gebleken is dat de Palmaffia’s – (die al vanaf 1920, dus beginnend met moefti Amin al-Husseini, hun eigen bevolkingen gijzelen, uitbuiten en hersenspoelen met Jodenhaat) – vanaf 1967 kans op kans hebben gekregen om een genereuze vrede te sluiten, maar dat ze zulks niet willen omdat ze vastbesloten zijn Israël van de kaart te vegen. Dat bewustzijn is onder realistische Israëli’s enorm gestegen. Net als het bewustzijn dat de Joden het volste morele en internationaal-rechtelijke recht hebben om zich in Samaria-Judea te vestigen. Het bewustzijn, kortom, dat een annexatie van die landstreek onvermijdelijk zal zijn, precies zoals Caroline Glick heeft uitgelegd.

Na de extreem-linkse Frau Hass nóg maar eens een interview met een linkse figuur. Jongeman Tomer Ben Ari, leraar, met vrouw, kind van 8 en zoontje-op-komst wonend in Jeruzalem. Hij vindt dat-ie een prima materieel leven heeft, maar het politieke klimaat bevalt ‘m niet en als het zo doorgaat vreest-ie dat het onleefbaar wordt. Wat voor land laat hij voor zijn kinderen achter?

De politieke klachten van deze Tomer Ben Ari luiden als volgt. We hebben al 50 jaar die bezetting. En niemand schijnt het wat te kunnen schelen. Het is geen ondewerp van publieke discussie. Er is niemand die vraagt wat we met die 3,5 miljoen mensen gaan doen die onder de bezetting leven. Maar het gaat zich niet vanzelf oplossen. Dat maakt hem ongerust. En dan kan je zeggen dat je moet blijven en vechten voor je overtuigingen. Dat doet-ie, want ik probeer studenten te beïnvloeden, maar die zijn allemaal rechts. Die zeggen: rechts is voor de Joden en links is voor de “Palestijnen”.

Hij heeft drie jaar militaire dienst gedaan, veelal in de “Palestijnse” gebieden in Samaria-Judea. Wat hem hinderde was, dat je als soldaat zomaar huizen van Palestijnen kon opeisen voor inkwartiering en dat je daar dan met een aantal soldaten dagenlang kon blijven. Dan stuur je de mensen die daar wonen naar een gedeelte van het huis en jij neemt het andere deel in gebruik. Hij kreeg het gevoel dat je daar niet het terrorisme bestreed, maar meehielp een sfeer te scheppen waarin terrorisme juist gedijt. Israël wordt steeds minder tolerant voor linkse meningen en wordt ook steeds religieuzer.

Mij wordt steeds duidelijker dat de blindheid van al deze linkse figuren- Frau Hass, deze Tomer Ben Ali, het duo Heertje en Bromet – zit in de weigering kennis te nemen van de geschiedenis, die erop neer komt dat de Palmaffia’s al honderd jaar, vanaf 1920, de terreur tegen de Joden beginnen en volhouden. Die grote waarheid die Dennis Präger onder woorden bracht door te zeggen dat je heel ingewikkeld kunt doen over het “Palestijnse probleem” maar dat het tenslotte neer komt op een paar woorden: de Arabieren willen de Joden vermoorden. Meer is het inderdaad niet. En daarom, en daarom alléén, moest deze Tomer Ben Ari huizen vorderen op “de Westbank”.

Bromet vraagt aan Heertje of hij het verhaal van Tomer Ben Ari herkent. Ook Heertje keerde immers tenslotte teleurgesteld Israël de rug toe.

Ja, Heertje herkent dat wel. Ook hij “kon niet tegen het gevoel”, zegt hij, wilde deel uitmaken van prachtige idealen, maar niet van lelijke dingen die de Israëli’s deden. Nee, geestelijk volwassen is Heertje nooit geworden. En dan herhaalt-ie nog maar eens die centrale stupiditeit die zowel Frau Hass als deze Tomer Ben Ari debiteren. Heertje:

“En zoals hij [Tomer Ben Ari] zegt: dat is niet eens onderwerp van gesprek, namelijk de baas zijn over een gebied met een paar miljoen mensen en daar helemaal geen oplossing voor bedenken hoe ga je dat doen. Ze worden geen burger, ze worden ook niet eruit gegooid. Je gaat er ook niet mee in gesprek. Je negeert gewoon dat dit bestaat. Dat is gewoon krankzinnig natuurlijk. En in de naam van dat land moet je [als soldaat] dan allemaal dingen doen. Die huizen binnen dringen.”

Ga eens kijken rond minuut 33 hoe Heertje deze kolder met kalme morele verontwaardiging staat te zeggen. De Israëli’s hebben namelijk decennia niks ánders gedaan dan oplossingen bedenken en vredesvoorstellen doen, maar na 1967 en vooral na Oslo 1993, is steeds weer gebleken dat de Palmaffia’s domweg geen interesse hebben in vrede. Dat besef én het besef dat ze het volste recht hebben om in Samaria-Judea te wonen, maakt dat voor Israëlische realisten “de Westbank” geen brandend issue meer is. Tis wel een keertje klaar en duidelijk met die Palmaffia’s.

De reportage zit soms lekker manipulatief in elkaar. Het interview met Daniel Luria, de man die “Palestijnse” huizen opkoopt in Jeruzalem en aan Joden doorverkoopt en die vindt dat Israël in overeenstemming met de “basiswet” Joods moet blijven, doet een misschien minder gelukkige uitspraak: alle niet-Joden mogen in vrede en met gelijke burgerrechten in Israël wonen, zegt hij, maar die niet-Joden moeten niet denken “that this is their homeland”. Dit moet duidelijk als bruggetje dienen naar een interview met een opstandige Arabische rapper, van wie Heertje een groot fan is. Deze Tamer Nafar maakt uitbundig duidelijk dat hij, met zijn Israëlisch paspoort, zich toch heel erg géén burger van Israël voelt.

Als inleiding op het interview . . . . . eh . . . . op de agressieve monoloog die deze veertigjarige Tamer Nafar op de onderdanige Heertje zal loslaten, bekijkluisteren we een stukje van een van zijn raps.

“Ik ben een barbaarse Arabier/ een barbaarse inboorling/een stinkende Arabier/met mijn VWO-niveau krijg ik te horen: Ahmad mix de cement maar/Je racistische labeltje wil ik met kunst te lijf gaan/Al ik in het Arabisch rap, weer je me van de radio/Nu plak ik zelf en etiket op het raam/Ahmad is geen huisdier meer  . . . .”

Het ziet er professioneel uit, met een lichtshow op een groot podium en blijkbaar voor een volle zaal. Maar deze blijkbaar succesvolle rapper vindt zichzelf een slachtoffer en eist respect. Als hij zijn minutenlange monoloog op Heertje heeft losgelaten, zal Heertje zich zeer onder de indruk betonen. Ik zal die monoloog hier helemaal uitschrijven en aantonen wat voor agressieve rotzooi het is.

“Ik maak geen deel uit van de mainstream. Dat geldt voor alle Palestijnen. We horen er in geen enkel opzicht bij. We komen alleen in de politiek ter sprake. We bestaan alleen nog als het om het conflict gaat. Maar zolang het daar niet over gaat, heeft men geen boodschap aan ons. Neem de radio: 20% van de bevolking bestaat uit hier geboren Arabieren, die hier al waren voordat Israël bestond, maar in de hitlijsten staan ze niet. Ze draaien sowieso geen Arabische artiesten. Dat is het racisme dat hier heerst. Dat zou niet als een schok moeten komen. Ze zeggen niet: Arabieren moeten het land uit, maar deze [rapper] klinkt wel goed [als rapper]. Het racisme is sterker.”

Hij staat dus agressieve anti-Israël propaganda te rappen in het Arabisch, dat is de taal van de nazistische islam, dus van een nabuur-cultuur die al 1400 jaar doordrenkt is van Jodenhaat, een nabuur-cultuur die na 1945 als enige de gecombineerde islamitisch-nazistische Jodenhaat officieel via alle overheidskanalen in alle Arabische landen heeft gepropageerd, een nabuur-cultuur met miljarden aanhangers die al drie keer een oorlog is begonnen met Israël, in 1948, 1967 en 1973, een nabuur-cultuur die ontelbare aanslagen heeft gepleegd op Joden in Palestina en Joden overal ter wereld, een nabuur-cultuur die al 100 jaar, vanaf 1920, de terreur tegen de Joden in Palestina begint en volhoudt en welke nabuur-cultuur via de Palmaffia’s heeft bewezen geen vrede te willen maar alleen de vernietiging van Israël . . . . . in dát Arabisch staat deze kwast agressieve anti-Israël propaganda te rappen en dan vindt-ie het wonderlijk dat-ie geen mainstream is in Israël, dat-ie niet op de hitlijsten staat en noemt dat dan “racisme”. En Heertje vindt dat Nafar helemaal gelijk heeft.

Voorts hebben de Joden in Israël  wel degelijk altijd een “boodschap” gehad aan de Palmaffia’s, al sinds 1920, en die boodschap luidde: sluit vrede, werk met ons samen op voet van gelijkheid. Ik ben zo vrij alle vredesvoorstellen die vanaf de jaren 1930 tot 1948 zijn gedaan aan de Arabieren even over te slaan en ook die van na 1948. Maar  in de loop van de jaren na 1993, toen bleek dat Arafat de Oslo-Akkoorden alleen voor de Weltbühne had gesloten en niet van plan was ze uit te voeren, kregen de Joodse Israëli’s steeds minder zin om nóg meer vredesboodschappen aan die Palmaffia’s te sturen. Al zijn er in 2000 (Ehud Barak-Camp David) en in 2006-2009 (plan Olmert)  toch nog meer dan redelijke vredesvoorstellen gedaan door Israël. Maar Heertje vindt dus dat Nafar helemaal gelijk heeft.

Het is voorts helemaal niet waar dat “20% van de bevolking van de bevolking bestaat uit hier geboren Arabieren, die hier al waren voordat Israël bestond”. De meeste Arabieren kwamen pas naar Palestina vanuit de omliggende landen toen de Joden daar welvaart en dynamiek begonnen te scheppen. Het is een doodgewone leugen. Maar Heertje, die werkelijk nérgens ene zak vanaf weet, vindt dat Nafar helemaal gelijk heeft.

“Tachtig procent van de bevolking heeft gestemd voor partijen die geloven in de Joodse superioriteit. Dus waar heb jij het over? Ze stemmen voor mensen die er prat op gaan dat ze Palestijnen vermoorden, voor mensen die tegen homo’s zijn. Dus waar heb jij het over? Ik ben geschokt dat Europeanen zoals jij op deze waarheid zo geschokt reageren. Zo van: ‘Gebeurt dat in Israël? Ik dacht dat ze daar net zo modern waren als wij. Nou nee. En ik heb geen behoefte mijzelf aanvaardbaar te maken voor de Israëli’s of ze aan het denken te zetten.”

Nee, hystericus, tachtig procent van de bevolking heeft gestemd voor partijen die geloven dat de Joodse identiteit van Israël beschermd moet worden tegen rancuneuze idioten zoals jij, die een rancune-cultuur vertegenwoordigt die echt wel nog meer karakteristiekjes gemeen heeft met het nazisme dan alleen dat ene trekje dat Menno ter Braak in de jaren 1930 opviel. Zullen we dat geleuter over prat-gaan-op-Palestijnen-vermoorden overslaan en opmerken dat er wel orthodoxen in Israël zijn die homo-sweliteit afwijzen, maar dat ze geen doctrine aanhangen die ertoe leidt dat homo’s headfirst van hoge gebouwen worden gegooid of aan hijskranen worden opgehangen? Ik persoonlijk ben niet, zoals Heertje geschokt door “deze waarheid” maar door dit schuimbekkende liegen van jou. En neen, doe vooral geen moeite om de Israëli’s aan het denken te zetten, dat hebben de meesten, te oordelen naar de verkiezingsuitslagen van de laatste jaren, al gedaan. Had ik al gezegd dat Heertje hem helemaal gelijk geeft? Nafar:

“Als ik terug ga naar 1948 toen ze wreedaardig mijn grootvader en 90% van de bevolking deporteerden en veel van hen afslachtten.”

Als ik terug ga naar 1948 dan zie ik een Palestina waarin de Arabieren alle kansen hebben gehad om samen met de Joden een welvaartsmaatschappij op te bouwen, maar waarin sinds 1920 de Moefti van Jeruzalem, Amin al-Husseini met de Koran en de Hadith in de hand, gewerkt heeft aan het ontketenen van een burgeroorlog, waarbij zijn bendes net zo hard te keer gingen tegen Joden als tegen de goedwillende Palestijnse Arabieren. Afslachten, en met name wreed afslachten, deden vooral de Moefti-terroristen.

Zoals Arthur Koestler schreef in ‘Promise and Fulfillment: Palestine 1917- 1949’:

‘( . . .) in elk geval begingen de Joden geen individuele daden van sadisme (. . .) Maar op andere plekken werden de lijken van Joden die in Arabische handen waren gevallen gecastreerd gevonden en met hun ogen uitgestoken. ( . . .) Voor ik Tel Aviv verliet heb ik de hand gelegd op een collectie foto’s die ik aan Alexis Ladas van de Commissie van de Verenigde Naties heb doorgegeven. Ze tonen grinnikende mannen in Arabische uniformen poserend voor de fotografen met hun bajonetten verzonken in een stapel naakte en verminkte lijken en dergelijke ( . . . ) ik vermeld dit onderwerp met tegenzin ( . . .) dit soort zaken is niet begonnen met de oorlog; vanaf de dag van de eerste Joodse nederzettingen, was een Jood als hij de langs de kant van de weg vermoord werd gevonden bijna altijd verminkt.’

De deportaties van 1948 vonden bijna uitsluitend plaats, zoals Efraim Karsh heeft aangetoond, om te zorgen dat het Israëlische leger bij het optrekken geen vijandige bevolkingen in de rug achterliet. Ik citeer mezelf:

“Efraim Karsh heeft in 2010 op grond van nieuw ontsloten bronnenmateriaal een studie gepubliceerd van de oorlog van 1948: ‘Palestine Betrayed’. Het punt waarop Karsh (onderbouwd!) telkens en telkens weer veel nadruk legt, is dat de paniekvlucht van vele Arabische Palestijnen ontstond door oproep of voorbeeld van hun eigen elites. De Joodse leiders, ook locale leiders, drongen bij de Arabische Palestijnen juist aan op blijven en op gelijkberechtigd en vreedzaam samenleven. Zelfs in april 1948, zegt Karsh, dus slechts weken voor het uitroepen van de staat Israël op 14 mei, was géén van de stedelingen en was slechts een ‘handvol’ plattelanders van de Palestijnse Arabieren verdreven door de Joden. Er waren uitzonderingen, maar dat zijn dezelfde als waarvan ook Yoav Gelber melding maakt. Karsh:

‘De uitzonderingen die zich voordeden, in het heetst van de strijd, werden steeds gedicteerd door ad-hoc militaire overwegingen. Ze gingen bovendien gepaard met pogingen om vlucht te voorkomen en/of de terugkeer te bevorderen van mensen die gevlucht waren – op een moment dat enorme aantallen Palestijnen actief uit hun huizen verdreven werden door hun eigen leiders en/of Arabische gewapende strijdkrachten, hetzij uit militaire overwegingen hetzij om te voorkomen dat zij burgers zouden worden van de voorziene Joodse staat.’ [mijn cursief, MP]”

In mijn essay van 2010 vat ik Karsh aldus samen:

“Dus nogmaals en met nadruk: geheel in tegenstelling tot de Arabische propaganda die tot op onze dagen het beeld bepaalt, namelijk dat agressieve Joden de Palestijnse Arabieren uit hun huizen joegen, was het omgekeerde het geval: de Joden bleven tot op het laatst proberen de Arabische Palestijnen bewegen tot blijven, terwijl het AHC, het “Arabisch Hoger Comité “(de moefti en zijn kliek) alles in het werk stelde hen op de vlucht te doen slaan, omdat ze niet wilden dat ze burgers zouden worden van de Joodse staat die aan het ontstaan was. Ze werden in veel gevallen rechtstreeks door Arabische milities uit hun huizen gedreven. Karsh geeft vele voorbeelden van zowel enerzijds de pogingen van de Joden de Arabische Palestijnen te bewegen tot blijven, alsook anderzijds van het verdrijven van de Arabische Palestijnen door de Arabische milities. De Arabische Palestijnen die wel bleven, en ook daarvan geeft Karsh voorbeelden, werden tenslotte veelal toch bang en vertrokken alsnog naarmate de datum van 14 mei naderde, omdat hun locale leiders overal wegvluchtten en aldus het voorbeeld gaven.”

Moet je kijken hoeveel tekst ik nodig heb om één zo’n random uitgekotste leugenzin van meneer de rapper te ontzenuwen. Hij heeft nog meer leugens in voorraad.

“Tot op de dag van vandaag hebben ze niet mogen terugkeren. Er zijn geen excuses gemaakt. Hun leed is nooit erkend. En ik woon hier nu als Palestijn omdat ik geluk heb gehad, maar mijn grootvader is gedeporteerd naar een stad in Zuid-Palestina. De meesten kwamen zelfs buiten Palestina terecht. Maar dat trauma wordt nu ontkend en ondertussen verwoesten ze onze huizen en laten ons berooid achter. Waarom zou ik aan Israëli’s moeten bewijzen dat ik deug? Het zou andersom moeten zijn. Na alle traumatische ervaringen die ik als slachtoffer heb gehad, zouden de Israëli’s bij zichzelf te rade moeten gaan. Laat ze hun excuses aanbieden en bewijzen dat ze ons geen kwaad meer willen doen. Het is niet aan mij om moeite te doen om menselijker over te komen.”

Nee, er zijn geen excuses gemaakt want het was oorlog en als er excuses aan de orde zijn dan van de kant van de Arabieren vanwege het ontketenen van een volstrekt onnodige oorlog waarin die Arabieren veel wreder tekeer gingen dan de Joden, alle opgeklopte gruwelsprookjes over Lydda en Deir Yassin ten spijt. Voorts werden vanuit de Arabische landen meer Joden verdreven dan Arabieren uit Palestina. Maar die Joden werden netjes in Israël geïntegreerd, terwijl de Arabische wereld de “vluchtelingenkampen” expres in stand hield om Israël en de wereld moreel te chanteren. En dat is gelukt, want als er leed en trauma’s wél  zijn erkend, dan toch wel dat van de “Palestijnen”.

Als er iemand bij zichzelf te rade moet gaan, dan is het wel deze toch al wat oudere “rebel” die het blijkbaar ontgaan is dat er een hele hulpindustrie is gebouwd rond alléén de “Palestijnen”. Ontkend?!?Ze zijn het enige niet-volk in de wereld dat een aparte VN-hulporganisatie voor zichzelf heeft (UNRWA), die ongetelde miljarden heeft uitgekeerd. Berooid?!? De corruptie van Abbas-PLO-Fatah en de Hamas-maffia is legendarisch! Alléén de “Palestijnen” hebben het recht gekregen om de vluchtelingenstatus erfelijk te maken tot in het oneindige, zodat het oorspronkelijke aantal van ergens rond de 70.000 is aangegroeid tot vele miljoenen.

Ontkend?!? Deze hysterische clown wil niet alleen excuses van de Joden, maar ook een bewijs “dat ze ons geen kwaad meer willen doen”. Na 100 jaar van aanslagen en terreur in alle mogelijke vormen van “Palestijnen” tegen Joden zegt deze totale gek dus dát! En Heertje, echt waar, is er helemaal van onder de indruk.

Ik citeer ook de laatste woorden van deze fanaticus. We drinken de beker helemaal leeg:

“Het Westen heeft mij eerst ontmenselijkt en verwacht nu dat ik me weer vermenselijk conform hun normen. Ik weet niet of ik daar wel zin in heb. Wat ik eigenlijk zou willen, is dat het Westen de Israëlische misdaden een halt toeroept en ze niet langer oogluikend toelaat. Het veroordelen van Israël blijft altijd bij woorden, maar als Iran in de fout gaat, komen ze tegelijk met sancties. Het Westen dient bij zichzelf te rade te gaan. Het Westen is verantwoordelijk voor een van de grootste crisissen van deze tijd: die van de vluchtelingen. De Arabische dictators zijn tuig, maar het Westen was dikke maatjes met ze vanwege de olie. Israël is alleen een  democratie voor de Joden, maar niet voor de Palestijnen. “

Ik moet, geloof ik, begijpen dat “het Westen” Nafar heeft ontmenselijkt via terreur-proxy Israël. Nou ja: wat ik van die onzin vind, heb ik hierboven uitgelegd. En er wordt natuurlijk niks oogluikend toegestaan door “het Westen”: de Verenigde Nazi’s  hebben zo’n beetje dagwerk aan het aannemen van resoluties tegen Israël en bijna altijd met instemming van Nederland en de verdere Europese landen. Opmerkelijk overigens dat hij Israël over één kam scheert met totaal-terreurstaat Iran: dan heb je gevoel voor verhoudingen!

Zoals ik reeds meermalen vermeldde: Heertje was niettemin zwaar onder de indruk van deze fanatieke idioot en dat komt omdat-ie zelf geen enkele notie heeft van de geschiedenis van Israël. Heertje:

“Ik geloof heel erg in iemand zoals hij die de woorden kent en die het muzikale talent heeft om iets zo te zeggen dat mensen denken ‘Shit! Ik moet me hier toch een keer over nadenken.”

Nou, Heertje. Dat heb ik hierboven gedaan: nadenken. En de zionistische realo’s in Israël hebben dat ook allang gedaan. Nu jij nog.  Begin er eens mee, zou ik zeggen. Met dat nadenken. En léés eens wat! En dan niet de “ Nieuwe Historici” want dat zijn bedriegers.

De vierde aflevering wordt afgesloten met opnieuw Dov Kalmann, een Nederlander die vroeger een hopman was van de zionistische jeugdbeweging waarin Heertje zijn ideologisch scholing kreeg en die al vele jaren in Israël woont.

Heertje legt Kalmann nog maar eens zijn grote levensdilemma voor: had hij gelijk toen hij Israël na drie jaar in 1985 de rug toekeerde en naar Nederland terug ging of had hij moeten blijven om voor zijn idealen te vechten? Heertje:

“Het plan was, we gaan in ieder geval ons best doen om het humaan en gelijkwaardig te maken. En ik heb het gevoel dat dat allemaal gelul is.”

Kalmann antwoordt dat Joden ook maar mensen zijn die niet beter of slechter zijn dan anderen en dat je, als die waarheid aanvaardt, in Israël net zo goed kan leven als waar-dan-ook. Maar dat is inderdaad het probleem met Heertje: het onvermogen om met zijn 56 jaar eindelijk geestelijk volwassen te worden.

Ik ben het overigens uiteraard met Kalmann eens dat Joden gemiddeld moreel geen betere mensen zijn dan de gemiddelde niet-Joden. Maar ik denk wel dat de Joods-Christelijk-Verlichte cultuur oneindig superieur is aan de islamitische en dat de Joden in Palestina een ongelooflijke moed, veerkracht, volhardendheid, vernuft en geduld hebben getoond tegenover wat volgens mij het grootste en meest hardnekkige Kwaad uit de wereldgeschiedenis is: de islam, een nazisme avant, pendant et après la lettre.

---

Deze bespreking verscheen eerder op het Blog van Martien Pennings.

Eerdere (èn latere) afleveringen op Veren of Lood vindt u hier.