Via de strikt neutrale Publieke Omroep – “NTR: speciaal voor iedereen” en “NTR: Open voor Elkaar”– is Raoul Heertje er op uit gestuurd om Israël eens kritisch te gaan bekijken. Voor de verandering.

U begint nu een kritiek te lezen op aflevering zes van “Het Israël van Heertje en Bromet”. Ook de eerdere afleveringen van de serie” zijn door mij gefileerd. Links daar naar toe vindt u helemaal onderaan deze recensie.

In mijn voorgaande analyses werd duidelijk dat Raoul Heertje en zijn vriend Bromet niets reëels weten van de geschiedenis van Israël. Zij kennen alleen de linkse leugens. De basis van die linkse leugens is De Grote Verzwijging, namelijk van het feit dat de ellende in Palestina vanaf 1920 is begonnen met de terreur van de Palmaffia’s onder leiding van Amin al-Husseini en dat die terreur tot op heden is volgehouden door Arafat, Abbas en Hamas. Bij alle interviews en uitspraken van het duo Heertje en Bromet moet dat voortdurend in gedachten gehouden worden. Als ze bezig zijn klachten over de “onderdrukking” van de “Palestijnen” alle ruimte te geven, bedenk dan dat daar maar één reden voor is: die terreur.

Nooit wordt door het duo de vraag gesteld waaróm er nederzettingen zijn in Samaria-Judea. Antwoord: omdat Israël in 1967 gedwongen werd het bestuur daar over te nemen en omdat Joden volkenrechtelijk en moreel 100% gerechtigd zijn daar te wonen. En omdat het duo die vraag nooit stelt kunnen de twee zich voegen in het wereldwijde koor van linkse geschiedvervalsers en verbreiders van De Grote Leugen, namelijk dat er ueberhaupt sprake is van “bezetting”. Er ís geen bezetting! De heren schijnen voorts niet te weten dat de Palmaffia’s nooit van plan zijn geweest vrede te sluiten, zoals de reacties op het plan-Trump opnieuw bewijzen.

Deze aflevering zes van het duo Heertje en Bromet is weer een sterke bijdrage aan wat Els van Diggele de Nederlandse “misleidingsindustrie” noemt en dús een sterke bijdrage aan de groei van de Jodenhaat. Ik leg dat uit: Van Diggele beschrijft de consequente eenzijdigheid waarmee in de Nederlandse mainstream-media de vermeende fouten van Israël tegenover de “Palestijnen” opgeblazen worden. Precies dus wat ook het duo Heertje en Bromet doet voor een reeds gehersenspoeld publiek.

Dat opblazen, dat al minstens sinds 1967 steeds erger wordt, wakkert de Jodenhaat in Nederland enorm aan. Waarom is dat?

Dat is omdat linkse en islamitische Jodenhaters, opererend onder het masker van “anti-zionisme”, elkaar vinden exact op dat punt van de zieligheid van de “Palestijnen”.

Die “Palestijnen” zijn inderdaad slachtoffer, niet van Israël, maar van hun eigen diep corrupte Palmaffia’s, zowel in Gaza als in Samaria-Judea. Om aan de macht te blijven bevorderen die Palmaffia’s op alle manieren de Jodenhaat onder hun eigen bevolkingen. De pers vertoont over het algemeen in de hele Westerse wereld dezelfde obsessie met de vermeende fouten van Israël en dús is het antisemitisme in de hele wereld groeiende.

Vanwege dat groeiende antisemitisme, veroorzaakt door een geobsedeerde pers, begon Els van Diggele haar pamflet “De Misleidingsindustrie” op onderstaande wijze:

Bij Heertje is telkens opnieuw opvallend de invoelende kruiperigheid waarmee hij zijn doodsvijanden bejegent en die ik voor het eerst bij hem zag in een interview met de demagogische Palmaffia-lover Abdou Bouzerda. Dat is Heertjes Stockholm-syndroom en dat deelt hij, onder vele anderen, met bijvoorbeeld de grote profeet Ari Shavit en het Amsterdam-Zuid-Jodinnetje Natascha van Weezel. Ik heb inmiddels begrepen dat Heertje in de laatste aflevering (nummer acht) op bezoek zal gaan bij de psychiater om zijn Joodsheid te laten onderzoeken. Ben benieuwd of de diagnose inderdaad zal luiden: Stockholm-syndroom, de ziekte waaraan trouwens heel Zweden inmiddels lijdt.

Het inleidende bijschrift op de website van de VPRO bij deze aflevering getuigt opnieuw van de tragische totaal-onwetendheid en vooringenomenheid bij regressief links inzake de geschiedenis van Israël:

“Raoul en Frans bezoeken joodse kolonisten. Ze praten zowel met mensen die in nederzettingen wonen als met mensen die tot inkeer zijn gekomen.”

U begrijpt: voor deze inleidingschrijver van de VPRO, die dus geen benul heeft, is het een axioma dat er een “bezetting” is van “de Westbank” en dat zulks iets heel erg slechts is.

Terzake! Aflevering zes!

De intro wordt, zoals bij elke aflevering, verzorgd door Bromet, met die bekende intonatie van een mekkerende kleuter:

“Een van de belangrijkste redenen waarom Raoul na drie jaar in Israël gewoond te hebben terug ging naar Nederland was de Palestijnse kwestie die onlosmakelijk verbonden is met de nederzettingen-politiek. Toen, ruim dertig jaar geleden, werden er al vele Israëlische nederzettingen gebouwd op de Westelijke Jordaanoever. Volkomen illegaal, volgens internationaal recht. Toch hebben opeenvolgende Israëlische regeringen, linkse en rechtse, de kolonisatie actief gesteund.”

“Volkomen illegaal, volgens internationaal recht.” Dat is volkomen gezwets van Bromet. Het méér dan omgekeerde is waar: kritiek op nederzettingen is namelijk . . . . . . genocidale Jodenhaat . . . . . . . Hè?! Wacht even . . . . . . Wat zegt u nóú toch, meneer Pennings! Ja, je hoort me wel. En Caroline Glick zegt het ook. Kijk: Israël-critici durven níét te zeggen dat Beieren of de Achterhoek Judenrein moeten worden. Maar wat ze wél durven zeggen: Samaria-Judea moet Judenrein worden en we gaan Hamas en de PLO-Fatah, die een programma van wereldwijde genocide op de Joden hebben, daarbij helpen. Ho! Nee! Dat zeggen ze nou óók weer niet letterlijk! Ze gebruiken een omweg: om niet als antisemieten in de gaten te lopen, noemen ze de Joden die in Samaria-Judea wonen niet “Joden” maar “illegale kolonisten”. Maar ze mogen wel degelijk daar alléén maar niet wonen omdat het Joden zijn. Snapt u, lezer, wat ik bedoel? Anders nog maar eens overlezen!

Echter: afgezien van het recht van Joden om overal ter wereld te mogen wonen, hebben Joden uiterst-extra-speciaal internationaal recht om bijzonder-speciaal nu juist in Samaria-Judea te wonen. Het is dus precies 180-graden-en-ook-nog-op-zijn-kop-anders dan windbuil Bromet beweert. Nu zou ik 26 artikelen op mijn eigen website kunnen noemen die dat onderbouwen, maar ik noem alleen het meest recenter want daar staan alle essentiële links in naar eerdere stukken van mijn gezegende hand. Het stuk heet “Trump en Pompeo: Israëlische nederzettingen in Samaria-Judea zijn niet PER SE illegaal”. Dat “per se” mag de lezer van mij wel schrappen, want dat is alleen maar een knieval van Pompeo voor een foute uitspraak van het Israëlisch Hooggerechtshof dat Samaria-Judea graag “betwist gebied” noemt. Bullshit: volgens het internationale recht (San Remo 1922) hebben Joden en Israëli’s alle recht in Samaria-Judea te wonen en het oorlogsrecht (1948, 1967, 1973) heeft dat nóg onomstotelijker gemaakt. Ga maar lezen!

Nou heb ik het wéér uitgelegd. Voor anderhalve man en een paardekop. Terwijl het gelul van Bromet door 162.000 mensen is aangehoord.

Ook deze aflevering zes zit weer vol interviewtjes met slim geselecteerde personen. Als er ideologische tegenstanders van Heertje en Bromet bij zijn dan bij voorkeur godsdienstwaanzinigen die belachelijk gemaakt worden en tegengesproken. Linkse medestanders en “Palestijnen” worden met eerbied en veel invoeling bejegend.

Een van de godsdienstwaanzinigen is Raphaël Morris. Hij heeft een opdracht van God om in Samaria-Judea te gaan wonen, maar hij wil de “Palestijnen” desnoods tolereren en ze hartstikke humaan behandelen, zonder ze invloed op het bestuur van de Joodse staat te geven. Fair enough als je weet dat de islam een nazistische veroveringsideologie is en dat omgekeerd de Palmaffia’s de Joden de zee in zouden drijven.

Maar let op Heertje, die zo graag de nazistische Palmaffia’s verdedigt. Hij verklaart dat-ie bijna besloot te weigeren het stulpje van Morris binnen te gaan toen hij merkte dat er portretten van de extremistische rabbi’s Kahane en Kook aan de muur hingen. Vooral dat portret van Kahane, zegt-ie achteraf deugsignalerend, is net alsof er een hakenkruis aan de muur zou hangen.Hij heeft dus totaal geen idee dat, als er erfgenamen zijn van de nazi’s, dat toch echt de Palmaffia’s plus de hele verdere islamitische wereld zijn.

Of Morris een fan van Kahane is? Nee, zegt Morris, maar Kahane heeft wel wijze en voorspellende dingen gezegd. Maar Kahane is toch een racist? Nou nee, hij heeft dingen gezegd die geïnterpretéérd zouden kunnen worden als racistisch. Doet er niet toe, lezer, zo zeg ik, of die Kahane nou racistisch was, hij was en is in elk geval veel minder erfgenaam van de nazi’s dan de Palmaffia’s die Heertje constant in bescherming neemt.

In elk detail, gedurende al deze afleveringen, in elk gesprek, blijkt Heertjes vooringenomenheid. Als Morris zegt dat er sinds 1967 in Samaria-Judea geen enkele Arabier is weggelopen zoals in 1948 wél gebeurde, dan vraagt op 4:10 Heertje hik-lachend: “They ran away for a reason or they just ran away?” Dan krijg ik persoonlijk zin om ‘m zes-miljoen klappen links-rechts op zijn bolle wangen te geven. Maar dat doet ook Morris niet. Het was vanwege de oorlog, antwoordt Morris trouwhartig. Oh ja, zegt Heertje dan. Alsof-ie dat even vergeten was. Dat het in 1948 oorlog was. En dat de Arabische landen de Arabieren aanspoorden te vluchten omdat ze een vrij schootsveld voor hun legers voor de uitroeiïng van de Joden wilden hebben. En dat de Arabische elite overal het vluchtvoorbeeld gaf en dat de armere Arabieren toen maar volgden. Dat er door een deel van de Arabische elite gruwelijke leugen-propaganda was gemaakt, onder andere over Deir Yassin, waardoor een sfeer van angst onder de Arabieren in Palestina werd gecreëerd en waardoor de Arabieren op de vlucht sloegen voordat de vermeende Joodse monsters hen zouden uitroeien. Enfin, in plaats van ‘m zes-miljoen klappen voor zijn bolle kanis te geven, zeg ik: Raoul Heertje is een clown en een domme klootzak. Want ik ben wél rázend en perfect in staat om ‘m aan te vliegen.

De volgende in de eindeloze serie interviews die we in deze acht-delige serie voor onze kiezen krijgen, is, zoals Bromet het formuleert met “Shabtay Bendet het hoofd van de nederzettingen-observatie afdeling van de ‘Vrede-Nu’-beweging”. Wat is dat voor een organisatie?

“Vrede Nu is in de loop der jaren van een vredesorganisatie, die op brede steun van het Israëlische publiek kon rekenen, veranderd in een radicale organisatie die de Israelische positie vis-a-vis de Palestijnen probeert te ondermijnen.”

Ondermijning van Israël: helemaal in het straatje van het duo dus. Over een straatje gesproken: ze lopen door een straatje van die krakkemikkige Joodse nederzetting waar Morris woont en ga, lezer, nou eens op precies 10:23 luisteren hoeveel verontwaardiging Bromet weet te leggen in vier woorden:

“Zo begint het dan.”

En Heertje vergelijkt vervolgens het straatje met de frontier van het Wilde Westen. Waarop Bromet:

“Landje-pik”.

Heertje:

“Tsja, je gaat er gewoon wónen! In Nederland kan ik ook het Vondelpark ingaan en zeggen: maar er woont hier toch niemand. Wij kunnen ook wel een nederzetting opzetten ( . . .) Het is wel een mooie plek. We kunnen óók deze nederzetting overnemen.”

Gut, wat grappig nou toch! Ja dat is lachen! Het Vondelpark en Samaria-Judea. Kijk eens even hoe deze twee mentale pubers zelfvergenoegd spotten met de historische terugkeer van de Joden naar Palestina, met het gevolg van de Holocaust, met 100 jaar terreur en weigering van de Palmaffia’s om tot vrede te komen, met drie oorlogen.

In de hele serie, ook in deze aflevering, worden delen van interviews aan elkaar geplakt om zoveel mogelijk propaganda-effect te bereiken. Nu worden de woorden van ex-kolonist en spijt-optant Shabtay Bendet versneden met die van Raphaël Morris om de vermeend foute mentaliteit van Morris goed uit te laten komen. Daartoe mag Bendet vertellen hoe hij, toen hij nog, net als Morris, religieus en rechts was, “Palestijnen” niet als mens zag, maar alleen als vijanden die de expansie van het Jodendom over de hele “Westbank” in de weg stonden.

Op naar het volgende, door Israël bedreven onrecht! Bromet zanikt:

“Hier zijn we bij de militaire rechtbank op de westelijke Jordaanoever. Alle justitiële zaken met betekking tot Palestijnen in de bezette gebieden worden door de Israëlische militaire rechtbank afgehandeld. Voor de Israëlische kolonisten geldt het civiele recht van Israël. Er zijn dus twee verschillende rechts-systemen voor twee verschillende bevolkingsgroepen op de westelijke Jordaanoever. Issa Amro, Palestijn, moet vandaag voor de zoveelste keer voorkomen.”

“Als er in één gebied twee verschillend rechts-systemen voor twee verschillende bevolkingsgroepen worden gepraktiseerd, is er geen sprake van een rechtsstaat. Het gebruik van het woord Apartheid lijkt me daarom niet overdreven.”

Daar heb je de smerige leugen weer: “Apartheid”. De Zuid-Afrikaanse Apartheid was gebaseerd op ras en huidskleur, maar het onderscheid dat Israël maakt is gebaseerd op volkenrechtelijke status: de Arabische bewoners van Samaria-Judea zijn geen Israëlisch staatsburger en dat zijn ze niet omdat Israël in 1967 gedwongen werd om het bestuur van Samaria-Judea over te nemen en de Palmaffia’s vervolgens bleven kiezen voor terreur en haat. In Zuid-Afrika had een zwarte nooit officier in het leger kunnen worden, maar een Arabier in Israël kan dat wel.

We halen Els van Diggele er even bij die op pagina 98 van haar pamflet “De Misleidingsindustrie” dit zegt over ex-correspondent voor het NOS-Journaal Sander van Hoorn:

“Van Hoorn keek zo ongeveer uit op Palestijnse vluchtelingenkampen [in Jordanië]. Maar geen woord over de onderdrukking van Palestijnen door Arabische regimes . . . . . . .

Los daarvan: Bromet wekt de indruk dat hier pure willekeur door Israël wordt bedreven. En dat kan hij, omdat hij, zoals voortdurend in alle afleveringen van deze serie, buiten beschouwing laat hoe het allemaal zo gekomen is. En dat is dus gekomen door 100 jaar Palmaffia-terreur, onwil om tot vrede te komen, volgehouden wil om de Joden uit te roeien en drie oorlogen: 1948, 1967 en 1973. Met name is het allemaal zo gekomen omdat in 1967, toen het overwinnende Israël een genereuze vrede voorstelde, de Arabische landen in Khartoum drie keer nee zeiden: geen onderhandelingen, geen vrede, geen erkenning. Zodat Israël gedwongen werd het militaire bestuur over te nemen over een paar miljoen “Palestijnen” die uitdrukkelijk géén Israëli’s waren.

Bromets woorden zijn een lekkere inleiding op de gebruikelijke kruiperigheid waarmee Heertje “mensenrechten-activist” Issa Amro gaat interviewen. Issa Amro predikt geweldloos verzet tegen “de bezetting”. En die “bezetting” zo zegt Amro, gaat over . . . . .

. . . . . “overheersing, land confisqueren en onderdrukken van Palestijnen. Vrijheid van meningsuiting geldt niet voor mij. Volgens de wet heb ik geen recht op vrijheid van betoging. Als Palestijn mag ik de bezetting niet afwijzen. Palestijnse kinderen en vrouwen worden veroordeeld. Het is een groot onrecht. Ze doen het om de bezetting en de apartheid in stand te houden. Vorige week hebben kolonisten Palestijnse auto’s aangvallen op alle hoofdwegen. Ze worden niet ter verantwoording geroepen. Maar een Palestijns kind dat een paar stenen gooit, waar ik op tegen ben, krijgt een jaar gevangenissstraf. ( . . .) Ze willen niet dat Palestijnen zich mobiliseren in een geweldloze revolutie, Daarom vallen ze Palestijnse mensenrechten-activisten aan. We mogen ons geweldloze ‘gif’ niet verspreiden onder de Palestijnse bevolking. Ik word beschuldigd van aanzetten tot geweldloosheid. Ze willen dat de samenleving gewelddadig blijft, niet in geweldloosheid gelooft, zodat ze kunnen blijven doden, vernielen en land in beslag nemen. Zodat ze kunnen doen wat ze willen. Het gaat ze niet om beïndiging van de bezetting of Palestijnen volledige rechten geven. Ze zoeken naar redenen om Palestijnen te onderdrukken en hun land en rechten af te nemen. Het gaat om ons gebied. En dat proces van land confisqueren is nog lang niet ten einde. Netanyahu heeft het over legaliseren van buitenposten. Die zelfs volgens de Israëlisch wet illegaal zijn. ( . . .) Ik ben geen racist: hij is de racist. Rechtse Israëlische leiders zijn racisten die apartheid propageren. Hopelijk maakt de wereld op een dag het onderscheid tussen volledige rechten voor Palestijnen en drogredenen voor bezetting. Het is een bezetting. We willen geen aangenamere bezetting. We willen een waardig leven in vrijheid en gelijkheid zoals iedereen.”

De laatste twee zinnen betekenen: we willen volledige burgerrechten. Ja, dat is een goed idee: om een paar miljoen “Palestijnen” die geïndoctrineerd zijn door de haat-en-geweldscultuur van PLO-Fatah volledig stemrecht te geven.

Voorts. Ik heb aanvankelijk geprobeerd om in bovenstaande rant de zinnen vet te maken die dienen om de Israëli’s te demoniseren tot monsters die bewust het Kwaad willen, maar toen zag ik dat dan nagenoeg alles vet werd. Heertje slikt het allemaal onder diepe inleving voor zoete koek. Geen seconde komt het blijkbaar in hem op tegen te werpen dat nu juist de PLO-Fatah-cultuur in Samaria-Judea er een is van extreme Jodenhaat en verheerlijking van geweld.

Tegen te werpen dat de Israëlische overheid en het leger niet anders kunnen dan zich daartegen verdedigen en dat Issa Amro beter die Palmaffia-haat-cultuur kan aanklagen dan die haat-cultuur als dekmantel gebruiken voor zijn zogenaamde geweldloosheid. Issa Amro maakt namelijk gewoon deel uit van de haat-cultuur die de PLO-Fatah kenmerkt – zie zijn bovengeciteerde rant – maar hij doet zich onschuldig voor.

Hij zou geloofwaardiger zijn als hij niet de Israëli’s als kwaadaardige monsters sui generis zou voorstellen, maar zou toegeven dat het geweld en de “onderdrukking” door het Israëlische leger worden veroorzaakt door de gewelds-en-haatcultuur van de PLO-Fatah. En als hij zou toegeven dat de kolonistenbeweging moreel en volkenrechtelijk volstrekt legitiem is.

Volgt nog maar weer eens een stukje Shabtay Bendet die mag vertellen dat de rechter pas ingrijpt als het heel duidelijk is dat “kolonisten” land “stelen” van de “Palestijnen”,  Dan moeten die “criminelen” dus weg van dat stuk land, maar ja, dan worden ze toch weer beloond met een andere plek. Na dit gesprekje richt Heertje zich tot cameraman Bromet:

“Begrijp je het, Frans? De schurken hebben het hier goed geregeld.”

Waarna Bendet nog een paar staaltjes van willekeur van het leger “op de westelijke Jordaanoever” mag vertellen. Het gaat over “Palestijnen” die gehinderd worden bij het bereiken van hun landbouwgronden:

“Door onze aanwezigheid verliezen alle Palestijnen, ook die overgrote meerderheid die geen terrorist is, hun grond.”

Wat een gelul! Kán niet waar zijn! Nee hoor: dat Palestijnen” hun grond verliezen is ongetwijfeld zeer incidenteel en er kán geen sprake van zijn dat een “overgrote meerderheid” zomaar zijn landbouwgrond verliest. Zo’n stelling kan niet anders dan waanzin zijn, maar het blijft onbetwijfeld door Heertje.

Op 24:25 heeft Bendet bijna een helder moment. Namelijk daar waar hij zegt dat de terreur in laatste instantie een gevolg is van de keuze van de Israëli’s om in Samaria-Judea ta gaan wonen. Nou had-ie zich alleen nog even moeten afvragen waarom de Israëli’s die keuze hebben gemaakt: ze zijn namelijk in 1967 gedwongen door de Palmaffia’s die vervolgens elke vrede en elk compromis hebben geweigerd. En, nogmaals en niet te vergeten: de Joden hebben moreel en volkenrechtelijk honderd procent recht zich daar te vestigen. Ja, mijn verhaal wordt eentonig, zei Multatuli.

Op naar het volgende Israël-verneuk-interview! Bromet:

“Kedumim is een al wat oudere nederzetting. Gesticht in 1975 en nu bewoond door ongeveer 5000 kolonisten. We zijn er op de dag van de nationale Holocaust-herdenking. Danielle Weiss is al 50 jaar een vooraanstaande en invloedrijke activust in de kolonistenbeweging. Ze is al vele malen gearresteerd en veroordeeld wegens het hinderen van politie-officieren bij de uitoefening van hun taak. Maar desondanks is ze toch ongeveer 10 jaar burgemeester geweest van Kedumim.”

Let op dat “desondanks”: daarmee hint Bromet naar de “stiekeme” medewerking van de Israëlische regering aan de vorming van nederzettingen in Samaria-Judea. Heel begrijpelijk na de Yom-Kippoer-oorlog van 1973 waarin Israël bijna vernietigd werd. En na 100 jaar terreur en vredes-weigering van de Palmaffia’s. En na al twee keer, in 1948 en 1967, vanuit Samaria-Judea te zijn aangevallen. Wat zei Multatuli ook alweer? Maar het zal toch een keertje de betonnen koppen in moeten.

Het duo is tot het huis van Danielle Weiss toegelaten en de gastvrouw laat nog even op zich wachten:

Heertje: “Ik moest in de salon gaan zitten, zei die andere mevrouw [= huishoudster]”
Bromet: “Zijn we wel in het goeie huis?”
Heertje (gespeeld achterdochtig om zich heen kijkend): “Dit is wel het goeie huis, maar ik weet het ook niet . . . . .”
Heertje gaat op de lederen bank zitten: “Ze weet natuurlijk dat ik meteen keihard in de aanval ga. Dit kan ook een intimidatietactiek zijn.”
Bromet: “Het is hier wel mooi, hè? Rijk!”
Heertje: “We kunnen hier ook een nederzetting bouwen, want op zichzelf zijn we hier binnengelaten . . . . . .”
Bromet: “Hier in de tuin.”
Heertje: “Ik kan nu ook verklaren dat dit gebied nu volgens de Bijbel Heertje-gebied is. Ik kan ook gaan kraken. Dat staat in de Bijbel. Als je de deur open doet dan mag je naar binnen en dan mag je het inpikken.”
Waarna Heertje begint te hinniken.

Vervolgens gaat-ie aan het uiteinde van de kamer in gebogen luisterhouding staan terwijl de stem van de vrouw des huizes elders in het huis klinkt tegen de huishoudster.

Het duo gedraagt zich dus onbeschoft, geheel in lijn met hun gewoonte gedurende de hele serie: onderdanig en inlevend jegens “Palestijnen” en linksen, maar badinerend tot minachtend tegen “rechtse” Israëli’s.

En dan komt mevrouw Weiss binnen. Die vriendelijk vraagt of Bromet wil ophouden met haar te filmen, want dat het niet zo beleefd is om iemand te filmen nog voor je kennis hebt gemaakt. Ze maakt duidelijk dat ze eerst wil weten wie haar filmt. Maar Bromet zet wel de camera uit maar laat stiekem het geluid lopen. Er wordt off camera niks bijzonders gezegd, maar de onbeschoftheid is opnieuw tekenend.

Danielle Weiss (geboren 1945) blijkt een pathetische vrouw die een van de vroegste pioniers is geweest die naar Samaria-Judea trokken in 1975. Heertje vraagt niet naar de reden. Maar het zou ermee te maken kunnen hebben dat de Yom-Kippoer-oorlog van 1973 duidelijk had gemaakt dat Samaria-Judea echt nodig was voor de veiligheid van Israël. Want koning Hoessein van Jordanië had in 1973 alléén maar niet, zoals in 1948 en 1967, voor de derde keer “de Westbank” als springplank gebruikt omdat hij bang was dat zijn eigen “Palestijnen” van de gelegenheid gebruik zouden maken hem af te zetten. Ach, brokjes geschiedenis.

Weiss houdt zich bezig met het scholen van pubers in het zionisme. Haar specialiteit is hersenspoeling, zegt ze zelf. Ze heeft ook opvattingen over hoe een Groot-Israël er uit zou moeten zien, maar de kijker komt er niet achter hoe die grenzen daarvan precies lopen.

Enfin, de lezer moet zelf maar zo’n beetje vanaf minuut 30 gaan kijkluisteren naar het meer dan hartstochtelijke zionistische betoog van Danielle Weiss waarin een vleug zelfverheerlijking niet ontbreekt.

Waarna de plotselinge overgang bepaald scherp is. Namelijk van haar pralende heldenverhaal in een luxe woonkamer in de riante buitenwijk van de “nederzetting” Kedumim naar de kaalheid van de binnenplaats van het militaire gerechtshof alwaar Issa Amro nog maar eens een keer mag leeglopen over de gruwelen die Israël de “Palestijnen” allemaal aandoet.

Het is weer héél erg wat Amro vertelt en geen moment wordt er door Heertje iets tegenin gebracht. Heertje had bijvoorbeeld iets kunnen zeggen over de wrede en corrupte Joden-haat-en-terreur-cultuur waarmee “de Westbank” doordrenkt is. Heertje had op zijn minst kunnen vragen of de houding van de “bezetter” iets te maken zou kunnen hebben met die cultuur? Maar nee hoor: Heertje is uitsluitend en alleen diep onder de indruk van Issa Amro, zijn gruwelverhalen, zijn Joden-demonisering en zijn “geweldloosheid”.

Daarna komt nog een Israëlisch advocate aan het woord die gespecialiseerd is in het bijstaan van “Palestijnen” die voor deze militaire rechtbank moeten verschijnen. Dit soort rechtspraak, zeg ze, is gewoon een voortzetting van de bezetting met andere middelen.

Ik zou zeggen: terecht! Want tot die “bezetting” zijn de Israëli’s nu al 53 jaar gedwongen, sinds 1967, omdat de Palmaffia’s consequent hebben geweigerd tot vrede te komen en alle middelen tot haat en terreur blijven aangrijpen. Maar dat schijnt het duo Heertje & Bromet niet te willen weten.