Is er reden om bij te houden wat er tijdens de ramadan gebeurt? Me dunkt, dat is een al jaren groeiend probleem. Er zijn dagen dat er weinig gebeurt, er zijn dagen dat er zoveel gebeurt dat het meer ruimte vragen zal dan we er beschikbaar voor hebben. Maar ontkennen dat het een maatschappelijk fenomeen is dat aandacht behoeft is van een wezenloosheid die een levend mens zich heden ten dage niet permitteren kan.

De ramadan is traditioneel verbonden met wat in de Koran de grote jihad wordt genoemd – de innerlijke strijd om een goede moslim te worden. Dat dit mettertijd een steeds sterkere binding met de kleine jihad – de strijd tegen ongelovigen – ging vertonen gaat verder dan de semantische gelijkenis tussen die twee woorden.

In landen met een moslimmeerderheid en -regering was het voor christenen en joden traditioneel altijd het moeilijkst tijdens de eigen feestdagen (dan voelen moslims zich sneller geprovoceerd) en de ramadan, wanneer moslims zich gerechtigd voelen zèlf nadrukkelijk te provoceren. Het was een tijd dat wegduiken de enige oplossing was, en alleen wie diep genoeg dook overleefde het gewoonlijk wel.

In West-Europa zijn moslims dan nog wel een minderheid, maar zo gedragen ze zich steeds minder. Niet dat iemand zich van mij als ‘minderheid’ gedragen hoeft, maar de manier waarop in steeds hogere mate de openbare ruimte wordt opgeëist staat me meer en meer tegen.

De Telegraaf houdt het allemaal ook bij tegenwoordig. De krant van wakker Nederland lijkt zich te hebben voorgenomen te eindigen als de laatste krant van dhimmi-Nederland. Enerzijds bericht men over alle misdragingen die zich voordoen, anderzijds kijkt men weg als het ontbreken van een daderomschrijving het onontkenbare opnieuw nadrukkelijk onderstreept. Geen Nederlander die zich nog hoeft af te vragen wat er aan de hand is als een geldloopster wordt overvallen door rotjochies die dreigden haar op te blazen, en er vandoor gingen op een scooter. Dat weigeren voortdurend te benoemen wat er gaande is kun je natuurlijk beschouwen als terughoudendheid teneinde niet te stoken tussen bevolkingsgroepen. Maar de tijd dat dat werken kon is reeds lang verleden tijd. Niet of anders benoemen is PvdA-politiek. Zinloos en bovendien grievend voor de moslims die niets te verwijten valt – want die zijn er in voldoende mate wel degelijk genoeg om hierbij te noemen.

Grappig genoeg zijn berichtjes over gebeurtenissen in het buitenland veel duidelijker – en daarmee verraadt De Telegraaf dus eigenlijk haar eigen politiek. ‘Moslims in Frankrijk die zich om religieuze redenen aan geweld tegen rustige horecaondernemers te buiten gaan’- dat kan dan ineens wel.

We gaan er in ieder geval op letten, de komende weken. Want het is ongezond. Voor iedereen. En rekent U er maar vast op dat op 6 juli de bloemlezing van de laatste avonden komt. Zeker met een warme zomer vrees ik dat de ongeregeldheden grote proporties aan kunnen nemen.