Nu terwijl ik dit schrijf bespreekt de Amsterdamse gemeenteraad met burgemeester Van der Laan het deradicaliseringsprobleem van de hoofdstad. U hoeft uw adem niet in te houden, het wordt weer een zoveelste equivalent van een rustige wintersportvakantie in Val d’Ispert. Een zwanenzang waarvan iedereen al op voorhand aanneemt dat het door leeuweriken wordt uitgevoerd.

Ook over voortschrijdend inzicht hoeft u zich geen illusies te maken. Op een enkele uitzondering na beschikt de Amsterdamse gemeenteraad over goed vastgeroeste oogkleppen, die de vast gelaste exemplaren van de burgemeester naar de Keizerskroon steken. En zelfs als men die af doen zou, dan nog weigert men die arme burgemeester op zijn sterfbed lastig te vallen met zijn falen. Het is een misplaatste piëteit voor iemand die door jarenlange weigeringen zich eens elders intellectueel te ontwikkelen een catastrofe veroorzaakte. Maar goed, de Amsterdamse gemeenteraad is lange jaren de belangrijkste medeplichtige van de burgemeester gebleken, dus verrassingen zijn vanavond uitgesloten. Zo vindt men bij GL dat er belangrijker zaken zijn. Hoe het Amsterdamse CDA-raadslid Diederik Boomsma dit gaat aanpakken is me onbekend, maar als enige met gezond verstand op dit onderwerp is zijn taak eerder een Tantaluskwelling dan iets anders.

Toen bijna vier jaar geleden D66 de macht over nam in Amsterdam was er enige hoop dat de PvdA-stal zou worden uitgemest. Er is voortgang geboekt, er zijn zaken verbeterd, maar te weinig op het stadhuis. Daarover bleef PvdA-coryfee Van der Laan de scepter zwaaien, en die beschermde zijn volgelingen met zijn onwil zich te oriënteren op het basisprobleem van zijn stad: de islamitische radicalisering en alle daarmee verbonden ellende. Om die volledig op te sommen zou een beknopte encyclopedie niet misstaan, maar het stadhuis laste oogkleppen van eigen maaksel vast en ploegde verder op het illusoire pad van economische achterstelling en een vredelievende religie beleden door mensen van goede wil. En ze waren zó aardig!

En dus liet de burgemeester alles over aan die vredelievende mensen van goede wil.

Zoals Stalin al zei: vertrouwen is goed, controle is beter. Dat een burgemeester wordt aangesteld om van staatswege controle uit te oefenen en niet om zich te profileren als de nieuwe president van de republiek Amsterdam is een gedachte die men er in Amsterdam maar niet in geramd krijgt. Een paar jaar staatstoezicht door een regeringscommissaris zou de stad niet mis staan, maar aangezien we dat als land zelfs niet in de boevennesten van de overzeese gebiedsdelen doen hoef je in Nederland al helemaal niets te verwachten.

De manier waarop Van der Laan zich verdedigen zal is al bekend:

Burgemeester Van der Laan van Amsterdam erkent dat het niet goed gaat op de afdeling van de gemeente die radicalisering onder jongeren moet tegengaan. Hij schrijft in een brief aan de gemeenteraad dat een extern team de afdeling gaat doorlichten.

Het is al heel wat dat de NOS er nu over berichten wil:

De brief komt in aanloop naar een spoeddebat dat morgen gepland staat. Eind augustus maakte de gemeente bekend dat een topambtenaar die radicalisering onder jongeren moest tegengaan, werd ontslagen wegens belangenverstrengeling. Ze zou een persoonlijke relatie een aantal opdrachten gegund hebben, en dat mag niet. Het integriteitsonderzoek loopt nog.

Dat de eigen verantwoordelijkheid van Van der Laan wel wat verder gaat dan zijn dicht gelaste oogkleppen berichtte de Telegraaf gisteren al, maar het zal tevergeefs worden ingebracht, als dat al gebeurd. Men wil Van der Laan in vrede laten sterven, en dat zijn gemeente daartoe ook een dappere poging onderneemt schijnt men van minder belang te achten. Nobel, heel nobel. Maar eehhh: kortzichtig dus.

Het belangrijkste verschil tussen Van der Laan en zijn voorganger Cohen is niet anders dan dat Van der Laan niet zo van het theedrinken was. Niet iets dat ik op mijn grafsteen zou willen hebben, maar als laatste woorden zouden ze binnenkort niet mis staan.