In het circus dat we tot en met september tenminste tweewekelijks voorbij zullen zien trekken was er dit weekend aandacht voor 13 burgemeesters van PvdA-huize die Aboetaleb (Rotterdam) aanspoorden zich toch in ieder geval kandidaat te stellen voor het leiderschap van de partij.

Dat het zelfs bij de NOS is doorgedrongen dat Aboetaleb niet wil, juist omdàt hij een ambitieuze carrière migrant van Marokkaanse huize is, lijkt duidelijk.

Vanuit de top van de PvdA is de afgelopen maanden al door verschillende partijprominenten, zoals partijvoorzitter Spekman, minister Dijsselbloem en Samsom druk uitgeoefend om in de race te stappen. De PvdA-top hoopt op zijn medewerking, omdat er dan een strijd ontbrandt tussen sterke kandidaten en de partij meer in de publiciteit komt.

Ron Fresen van de PvdA NOS werd letterlijk geciteerd:

“Bij dit alles speelt ook de vrees dat er geen serieuze tegenkandidaten voor Samsom komen. Dan zal de PvdA dus ook niet profiteren van de aandacht die zo’n verkiezing trekt. Die heeft de PvdA wel heel hard nodig”.

En als Fresen niet gezegd had dat:

“In de top vinden ze dat de beste mensen moeten willen meedoen. Daar hoort Aboetaleb bij. De Amsterdamse burgemeester Van der Laan kun je daar ook onder rekenen. Hij is ook wel eens gepolst.”

zou je nog bijna gaan denken dat het alleen om de aandacht gaat, en niet om de persoon Aboetaleb. Als Aboetaleb dan zo verstandig wil zijn om geen gooi naar het lijsttrekkerschap te willen doen, dan zullen zijn partijgenoten hem deze zomer in ieder geval blijven bestoken met vragen en insinuaties. Want ook als hij niet naar Den Haag komen wil, zullen ze hem publicitair uitmelken tot hij droog en verschrompeld is. Aboetaleb heeft laten weten dat hij niet zal reageren op de brief van die 13 burgemeesters.

Tja, die 13 burgemeesters. Dat ze met zo’n briefje in de partijbode staan is al curieus genoeg natuurlijk. Officieel heeft De Volkskrant niets uit te staan met de PvdA, maar meer dan de helft van de werknemers stemt er op, dus tja, dan slipt zo’n briefje er wel eens tussendoor. Als de PvdA zou durven zou ze mogelijk het voorbeeld van het Britse Labour volgen, dat mensen voor een paar euro mee zouden kunnen doen aan de leiderschapsverkiezing. Het leverde Labour circa 60.000 nieuwe leden op, en publiciteit. Maar aangezien de PvdA te weinig leden heeft om in geval van zo’n succesvolle (qua aanwas) stunt nog te kunnen spreken van een eigen lijsttrekker, zal dat er niet in zitten. Want als ook buitenstaanders zich zouden mogen kandideren zou zich redelijkerwijs een spannende race tussen Jesse Klaver en Geert Wilders ontwikkelen. Ik bedoel maar.

Uit zo’n burgemeestersbrief spreekt zowel hoop als wanhoop. Hoop dat Aboetaleb de man is die de PvdA in ieder geval kan behoeden voor erger dan een halvering in maart 2017, en dat in zijn kielzog weer burgemeestersbaantjes van grotere gemeenten voor PvdA’ers beschikbaar komen. Wanhoop, omdat men niemand anders ziet die voldoende publiciteit kan genereren om nog aandacht voor de PvdA te verkrijgen waar het publiek dat het nieuws volgt voldoende in is geïnteresseerd. Dat burgemeester in principe een neutrale functie is, is bij de PvdA sinds lang iets dat men vooral het CDA vroeger aanwreef.

De persoon Aboetaleb krijgt intussen meer en meer mijn sympathie. Puur en vooral door de manier waarop hij door partij en media wordt lastiggevallen. Kennelijk meent men bij de PvdA serieus dat als ze iemand kan maken door hem een carrière te laten geven, ze ook het recht heeft die carrière weer te breken in te helpen ten bate van de partij. Het zou best kunnen dat Aboetaleb ambitieus genoeg is om premier te willen worden, maar dat hij dan minstens een rondje wil wachten pleit voor zijn intelligentie. Maar daarmee nemen ze bij de PvdA ongetwijfeld geen genoegen. Met een beetje pech heeft Aboetaleb binnenkort Job Cohen aan de deur om uit te leggen hoe je dat doet, vanuit de toren van je eigen stad de partij coachen met diepzinnige uitspraken.