Wie nog enige illusies had over politieke agenda’s van partijen over het doordrukken van de multikul-gedachte moet vandaag maar even over slaan. Met de aanstaande benoeming van Ahmed Marcouch tot burgemeester van Arnhem wordt weer een hele massa mensen in het gezicht gespuugd.

Dat men bij de NOS een klein beetje nattigheid voelt zie je aan de formulering van het Teletext-bericht:

De rest is nu een formaliteit, al moet formeel de regering er nog mee in stemmen. Een PvdA-minister die een normaal gesproken kansloze PvdA-Marokkaan burgemeester van een grote stad wil maken, waarvoor hij normaal gesproken totaal kansloos was geweest? Daar bij stelt men nooit graag vragen, maar in het geval van Marcouch ga je je afvragen: waarom niet? Het antwoord zit nog een paar weken als minister op Sociale Zaken – in de ministerraad die Marcouch benoemen gaat.

Na de laatste verkiezingen werd klip en klaar dat Nederland niet alleen een overmaat aan PvdA-burgemeesters (Pdf) (er geldt in ons land binnen de Regentenpartij een evenredigheidsstelsel waarbij de baantjes aan de meest geschikte onderling proportioneel worden verdeeld) heeft – 6% van de stemmen en een kwart van de Nederlandse burgemeesters leveren is wat je noemt disproportioneel. Maar door die nederlaag is evenzeer duidelijk dat de PvdA een aantal van haar meest prominente vaandeldragers nog aan een mooi baantje helpen wil.

Want wat zijn de bestuurlijke kwalificaties van Marcouch? Dat hij een oud-stadsdeelvoorzitter in Amsterdam is? Zijn oud-collega’s als stadsdeelvoorzitter kwamen na de afschaffing van het fenomeen nergens meer aan de bak, en terecht ook. Dat hij Kamerlid van de PvdA was? Zelfs Sharon Dijksma (die in Nijmegen 5 jaar terug verrassend werd gedumpt door de gemeenteraad die haar per se niet wilde) lukte dat niet automatisch. En geef toe, met een serie staatssecretariaten is dat personage bestuurlijk heel wat meer gepokt en gemazeld dan Marcouch – ze maakt politiek ook minder fouten. Kort samengevat: te weinig om zelfs als wethouder in een grote stad te worden aangesteld. Maar PvdA-wethouders in grote steden zijn bijna uitgestorven (nog één ín Den Haag), dus wordt het tijd ze rechtstreeks te benoemen.

Wordt Marcouch de volgende Aboutaleb? Hoger dan burgemeester van Arnhem lijkt uitgesloten – het is al drie niveaus boven wat je van Marcouch verwachten mocht. Maar sluit nooit iets uit bij mensen met een dubbele nationaliteit en een dubbele agenda. Want Marcouch – van de partij die altijd voorstander was van de scheiding van kerk en staat – vindt dat de overheid de islam moet faciliteren èn financieren. Bestuurlijk meent Marcouch dat de politie boven kritiek verheven moet zijn.

De dubbele agenda van Marcouch is en was bekend – hij noemt zichzelf een fundamentalist, maar dan niet zo héél fundamenteel. Als ik er niet van overtuigd was dat Aboutaleb zijn positie in Rotterdam nooit vrijwillig zal opgeven zou je bijna denken dat Marcouch in een positie wordt gebracht waarin hij deze desnoods zou kunnen opvolgen, mocht Abou zich laten overhalen de PvdA te komen leiden. Maar je kunt het ook eenvoudiger zien: Marcouch is de laatste uithangbord-Marokkaan die de PvdA nog in de aanbieding heeft (Arib kan hierna met pensioen), en die onder laten gaan met de partij zet de gedachte dat de multikul alleen maar een gevaarlijk idee van de PvdA was op het spel.

Wat weet Arnhem van Marcouch? Vermoedelijk ongeveer hetzelfde als Marcouch van Arnhem:

… zegt dat hij als Kamerlid al vaak op werkbezoek in Arnhem kwam, om bijvoorbeeld problemen op scholen of in wijken te bespreken. “Het is een prachtige stad, maar ook een stad met grootstedelijke problematiek.”

Weinig tot niets dus. Behalve dat Marcouch voor deze positie onmiskenbaar te licht is.